Meer dan een puzzelstukje
Door: Pieter, Nathalie, Emma & Hidde
Blijf op de hoogte en volg Pieter, Nathalie, Emma & Hidde
18 December 2011 | Australië, Port Macquarie
Bij mijn ouders thuis hadden we vroeger een puzzel met daarop een wereldkaart omringd door alle vlaggen van de wereld. Ik heb die puzzel wel honderd keer gemaakt. Altijd weer was ik gefascineerd door bepaalde stukjes, nog specifieker, bepaalde plaatsnamen. Een van die plaatsnamen was Port Macquarie, Australië. Nu gingen we er heen!
De weg ernaartoe was een tocht van ruim 400 km. Wij deden er nog wat kilometers bovenop door het dorpje Bellingen te bezoeken. Nooit van gehoord, was geen stukje van de wereldpuzzel... De reisgids was er echter wel vol van. Het was een van de zeven highlights van de passage over de kust van New South Wales. Aangezien het maar een paar kilometer om was, hebben we de moeite genomen.
Bellingen is een dorpje waarbij je een eeuw terug gaat in de tijd, qua gebouwen dan. Er staan van die typisch Australische panden, die ik vooral kende van 'The flying doctors'. De lokale bevolking is een mix van hippies die dat sinds de flower power zijn en hippies die nu welvarende babyboomers zijn. Op zijn zachtst gezegd een aparte combi. Wij waren toe aan de lunch en besloten die te genieten in de enige pub van Bellingen: het Federal hotel. Een briljant gebouw in federation style, waarbij je het gevoel hebt aan het begin van de vorige eeuw te zijn beland. Leuk, en heerlijk gegeten.
Na de lunch doorgereden naar Port Macquarie. De enige wakkere in de auto was Pieter. Dat was maar goed ook, want hij reed. Ik heb heerlijk gedut, ik vermoed als gevolg van een lekkere Australische sauvignon blanc-semillion. De kinderen sliepen ook goed op hun blackcurrant/applejuice.
Port Macquarie is een redelijk grote plaats, aan de monding van een rivier. Ons huisje, een villa dit keer, is wederom top. Het ligt een straat van het strand en een straat van het lokale koala hospital. Wel iets van het centrum van deze 'bruisende' stad, maar dat deert niet. Het is heel groen, ruikt er naar eucalyptusbomen en de strandjes zijn prachtig gelegen en worden begrensd door rotsen. Ook hier zijn weer goede golven!
We hadden maar een volle dag in Port Macquarie, dus togen we 's ochtends richting het Pelican island. Een eiland in de monding van de rivier waar, zo vermoedden we, pelikanen te vinden zouden zijn. Vanaf het vasteland kon je door kniehoog water ernaartoe waden. Jammergenoeg konden we geen exemplaar van de grootgebekte vogel aantreffen. De eerste pelikaan zagen we pas toen we net weer op het vasteland stonden. De krengen! Daarna werden we dan wel beloond met het zicht op twee door de baai zwemmende dolfijnen. Dat maakte de ochtend weer goed! Hij was al goed overigens.
Na de 'pelikanen' koers gezet naar Flynns beach. Hier lekker gevoetbald op het strand, een zandkasteel gebouwd en in de golven gespeeld. Kortom, een heerlijke ochtend gehad. Na de lunch, tijdens Hidde's dut, zijn Emma en ik naar het koala hospital gegaan. Mooi om te zien dat mensen zich zo om deze schattige en enigszins hulpeloze beestjes ontfermen.
Emma was wel onder de indruk. Ze vond het zielig de er koala's ziek of gewond waren. Zo was er een koala die herstelde van een gebroken been en eentje waarvan een achterpootje geamputeerd was (wat haar er niet van weerhield hoog in de boom te klimmen). Ook waren er koala's die het slachtoffer waren geworden van bosbranden. Ik heb haar uit kunnen leggen dat het vooral fijn is dat er mensen zijn die ze helpen om beter te worden en ze terug te brengen naar de natuur. Dat kan heel goed, omdat iedere koala die binnen wordt gebracht een naam krijgt doe bestaat uit de plek waar ze gevonden zijn en de naam van de vinder. Koala's zijn erg territoriaal. Het is dus van belang dat ze ongeveer op dezelfde plek terugkeren.
De rest van de dag lekker geluierd en gezwommen. 's avonds nog even geskyped met opa en oma's én met buurjongen Bjørn (moeder Jacqueline en zusje Britt). Bjørn en Emma zijn dikke vriendjes en klasgenootjes en ze missen elkaar. Nu konden ze elkaar even zien en 'kletsen'. Tijdens de Skype vielen ze stil en moesten vooral de moeders het gesprek organiseren,maar al snel bleek dat we twee kleuters enorm blij hadden gemaakt! Morgen weer door naar de volgende stek: the Blue Mountains. De vooruitzichten qua weer zijn wat minder. Er wordt regen voorspeld, maar we slaan ons er wel doorheen!
Cheers, mates!
De weg ernaartoe was een tocht van ruim 400 km. Wij deden er nog wat kilometers bovenop door het dorpje Bellingen te bezoeken. Nooit van gehoord, was geen stukje van de wereldpuzzel... De reisgids was er echter wel vol van. Het was een van de zeven highlights van de passage over de kust van New South Wales. Aangezien het maar een paar kilometer om was, hebben we de moeite genomen.
Bellingen is een dorpje waarbij je een eeuw terug gaat in de tijd, qua gebouwen dan. Er staan van die typisch Australische panden, die ik vooral kende van 'The flying doctors'. De lokale bevolking is een mix van hippies die dat sinds de flower power zijn en hippies die nu welvarende babyboomers zijn. Op zijn zachtst gezegd een aparte combi. Wij waren toe aan de lunch en besloten die te genieten in de enige pub van Bellingen: het Federal hotel. Een briljant gebouw in federation style, waarbij je het gevoel hebt aan het begin van de vorige eeuw te zijn beland. Leuk, en heerlijk gegeten.
Na de lunch doorgereden naar Port Macquarie. De enige wakkere in de auto was Pieter. Dat was maar goed ook, want hij reed. Ik heb heerlijk gedut, ik vermoed als gevolg van een lekkere Australische sauvignon blanc-semillion. De kinderen sliepen ook goed op hun blackcurrant/applejuice.
Port Macquarie is een redelijk grote plaats, aan de monding van een rivier. Ons huisje, een villa dit keer, is wederom top. Het ligt een straat van het strand en een straat van het lokale koala hospital. Wel iets van het centrum van deze 'bruisende' stad, maar dat deert niet. Het is heel groen, ruikt er naar eucalyptusbomen en de strandjes zijn prachtig gelegen en worden begrensd door rotsen. Ook hier zijn weer goede golven!
We hadden maar een volle dag in Port Macquarie, dus togen we 's ochtends richting het Pelican island. Een eiland in de monding van de rivier waar, zo vermoedden we, pelikanen te vinden zouden zijn. Vanaf het vasteland kon je door kniehoog water ernaartoe waden. Jammergenoeg konden we geen exemplaar van de grootgebekte vogel aantreffen. De eerste pelikaan zagen we pas toen we net weer op het vasteland stonden. De krengen! Daarna werden we dan wel beloond met het zicht op twee door de baai zwemmende dolfijnen. Dat maakte de ochtend weer goed! Hij was al goed overigens.
Na de 'pelikanen' koers gezet naar Flynns beach. Hier lekker gevoetbald op het strand, een zandkasteel gebouwd en in de golven gespeeld. Kortom, een heerlijke ochtend gehad. Na de lunch, tijdens Hidde's dut, zijn Emma en ik naar het koala hospital gegaan. Mooi om te zien dat mensen zich zo om deze schattige en enigszins hulpeloze beestjes ontfermen.
Emma was wel onder de indruk. Ze vond het zielig de er koala's ziek of gewond waren. Zo was er een koala die herstelde van een gebroken been en eentje waarvan een achterpootje geamputeerd was (wat haar er niet van weerhield hoog in de boom te klimmen). Ook waren er koala's die het slachtoffer waren geworden van bosbranden. Ik heb haar uit kunnen leggen dat het vooral fijn is dat er mensen zijn die ze helpen om beter te worden en ze terug te brengen naar de natuur. Dat kan heel goed, omdat iedere koala die binnen wordt gebracht een naam krijgt doe bestaat uit de plek waar ze gevonden zijn en de naam van de vinder. Koala's zijn erg territoriaal. Het is dus van belang dat ze ongeveer op dezelfde plek terugkeren.
De rest van de dag lekker geluierd en gezwommen. 's avonds nog even geskyped met opa en oma's én met buurjongen Bjørn (moeder Jacqueline en zusje Britt). Bjørn en Emma zijn dikke vriendjes en klasgenootjes en ze missen elkaar. Nu konden ze elkaar even zien en 'kletsen'. Tijdens de Skype vielen ze stil en moesten vooral de moeders het gesprek organiseren,maar al snel bleek dat we twee kleuters enorm blij hadden gemaakt! Morgen weer door naar de volgende stek: the Blue Mountains. De vooruitzichten qua weer zijn wat minder. Er wordt regen voorspeld, maar we slaan ons er wel doorheen!
Cheers, mates!
-
18 December 2011 - 14:29
Wereldkoters:
Leuke belevenissen weer. En best educatief ook nog, zo'n koala hospital. De Blue Mountains zijn prachtig, dus veel plezier! -
18 December 2011 - 15:07
Ton:
Die wereldpuzzel wist wat. Toen ik hem kreeg had ik er drie weken voor nodig om hem te maken. Nathalie kon het veel beter. De laatste keer dat ze hem maakte had ze er drie uur voor nodig! Alle stukjes water kende ze uit haar hoofd -
18 December 2011 - 16:28
Jacqueline:
Èn leuk dat het was om jullie even te zien en spreken!
De gebouwen zijn inderdaad zo uit Flying Doctors...
Have fun!
-
18 December 2011 - 21:23
Chantal:
Hi Nathalie & family,
WOW!! Ik kwam er via facebook achter dat jullie momenteel een geweldige reis aan het maken zijn. Heb zojuist al je verslagen zitten lezen, echt geweldig!
Wat stoer dat jullie dit doen met jullie 2 kleintjes, en wat doen ze het goed zeg!
It brings back so many good memories, ik herken echt heel erg veel in je verhalen maar ook op de foto's.
Jullie genieten volop en dat zal vast nog wel even zo doorgaan, gezien jullie itinary:-)
'Ave a good one!
Cheers mates
Chantal -
19 December 2011 - 08:28
Servé:
Jullie vermaken jullie prima lees ik... Mooi! Ik kan alleen over HK meepraten maar leuk verhaal, kan me er alles bij voorstellen.
Geniet er nog van!
Groetjes -
20 December 2011 - 12:59
Gabie:
Heeey mates,
gaaf om alle avonturen te lezen! Zijn jullie nu in Katoomba? Say hello to the Three Sisters!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
