Gloeiende! Gloeiende?
Door: Pieter, Nathalie, Emma & Hidde
Blijf op de hoogte en volg Pieter, Nathalie, Emma & Hidde
26 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Waitomo Caves
Een nieuw verhaal, een nieuw thema! Natuurgeweld, al kun je dat uit de titel misschien niet helemaal afleiden. We waren het vorige geëindigd met onze aankomst op het Noordereiland. Gelukkig was de regen in Wellington van korte duur. Onze eerste ochtend op 'Noord' was er een met een strakblauwe lucht. Lang konden we er niet van genieten, want er stond ons een flinke rit te wachten naar Napier.
Napier is een leuk stadje aan de oostkust van het Noordereiland. Het ligt in het wijngebied van Hawke's bay, maar daar is het niet bekend om. In Napier heb je veel gebouwen in Art Deco stijl. In de jaren dertig is het stadje getroffen door een flinke aardbeving, de ergste voor die van vorig jaar. Hierdoor is een groot deel van de gebouwen verwoest. De snelste, goedkoopste en hipste manier om weer bebouwing te krijgen was door ze in Art Deco stijl te bouwen. Daarmee is Napier behoorlijk onderscheidend van zo ongeveer elk plaatsje in dit land. Het is een soort mini-Miami. Leuk en een beetje kitscherig.
Vanaf Napier zijn we het binnenland ingetrokken richting Lake Taupo en Rotorua. Dit gebied staat bekend om zijn vulkanen, geisers en ander geothermische hoogstandjes. Net voor Lake Taupo staarde het eerste hoogstandje ons al aan: Mount Ruapehu. Een vulkaan die nog steeds actief is en een paar jaar geleden nog aan het opborrelen was. Tot grote irritatie van de kiwi's, want het is ook een wintersportgebied en het verpestte het seizoen. Mount Ruapehu, voor sommige van jullie misschien beter bekend als Mount Doom (LOTR), is zo'n typische kegelvormige vulkaan met bovenop een sneeuwkraagje. Een bijzonder gezicht, maar laat 'm nog maar een paar eeuwen verder slapen!
Lake Taupo, iets verderop, is het grootste meer van Australasië met afmetingen gelijk aan de oppervlakte van Singapore. Fijn, kunnen we dat ook weer afvinken van ons to-dolijstje. Het hele gebied rond Taupo is eigenlijk een grote supervulkaan die vooral maar niet moet gaan spuwen. Dat zou niet best zijn voor de mensheid... Omdat we het idee hadden dat er in Taupo verder weinig te doen was voor een gezin met twee ukken, besloten we door te rijden naar Rotorua. Daarmee zouden we ook meer tijd creëren voor Coromandel en Bay of Islands.
Rotorua is een grote stinkbom, hoewel Pieter en ik het nog wel mee vonden vallen. We zijn wat gewend sinds ons bezoekje aan de zeeleeuwenkolonie van Cape Cross (Namibië, 70.000 zeer slechtriekende exemplaren) en het verschonen van honderden vieze poepluiers. Als je je focust op de lucifergeur en niet op die van rotte eieren, heb je er nauwelijks last van. Dus voor alle mensen die al kokhalzen bij de gedachte van zwavellucht, ga NIET naar de zeeleeuwen in Namibië!
In en rond Rotorua komt overal gloeiend water en andere gloeiende toelie naar boven. Soms in de vorm van een geiser, soms als een meer met zwavel, soms als modderbad, mineraalwater of gewoon warm water. We besloten eerst naar Whakarewarewa te gaan. Daar was een Maoridorp met warme baden, zwavelmeertjes en uitzicht op NZ's bekendste geiser Pohuhu (ik had er nooit van gehoord).
Tja, je moet er wat mee hebben met vulkanen en geisers. Ik vind het best mooi, maar ben er op een gegeven moment ook wel weer klaar mee. Ze lijken op elkaar, ze rieken wat, ze zijn knalgeel, helblauw of turkooisgroen en er komt wat damp van af. Desalniettemin is het prima vermaak. Wel iets meer voor de mannen dan voor de dames. Misschien komt dat door de Eppo of de Quest.
Op naar de camping! Die had namelijk een eigen mineraalbad naast het zwembad liggen. Kijk dáár hebben vrouwen dan weer wel heel veel mee. Hidde niet, die wilde er het liefst bommetjes in maken, springen bedoel ik dan.
De volgende morgen vroeg opgestaan om naar Wai-o-topu te gaan, beter bekend als geothermisch wonderland. Daar zou om 10.15u de Lady Knox geiser met behulp van een handje zeepsop haar kunsten gaan vertonen. Bijzonder om te zien hoe een tribune vol mensen, waarvan ongeveer eenderde Japans, komt kijken naar het kunstmatig in gang zetten van een geiser. Maar het moet gezegd worden, het is wel bijzonder om te zien. Het ding begon eerst te schuimen om vervolgens minutenlang water twintig meter de lucht in te spuiten.
Vanaf de geiser snel naar de rest van het park om daar net als alle geiserbezoekers hetzelfde rondje te lopen langs alle gloeiende, stomende en bontgekleurde meertjes. Wel bijzonder om te zien! Het kon Hidde niet bekoren, die heeft heerlijk geslapen in zijn wandelwagentje. Emma begon er echter meer en meer van in te zien hoe bijzonder dit was. Na anderhalf uur en een lunch met eiersalade (om lekker in het geurthema te blijven) vertrokken richting Waitomo voor meer gloeiende wondertjes der natuur.
Halverwege de rit nog even de billen bij elkaar. De tank was leeg en er was geen dorp en dus ook geen benzinestation in de wijde omgeving. Maar we hebben het gered! Als uit het niets kwam er een Gull-station opdoemen. Dubbelfijn, want daar krijgen we ook nog eens korting. Tja, ook al zijn we al 8,5 week weg, we blijven Hollanders!
In Waitomo lekker gerelaxed op de camping én toch maar uit eten gegaan. Dé keuze van de Lonely Planet zat direct naast de camping. Volgens de gids kon je er wel twee keer per dag eten! Ze hadden gelijk! Het was heerlijk. Weer eens wat anders, niet alleen voor ons, maar ook voor de kids. Ze hadden hier een kindermenu zonder friet en nuggets of variaties op dat thema, maar een heerlijke homemade lasagne! Iedereen smulde!
De ochtend erna naar de Waitomo caves gegaan. Hier heb je wat mooie stalagmieten en -tieten, maar de grotten zijn vooral bekend om de gloeiwormpjes. Na een halfuurtje grotten en rotsformaties incl. de Maori versie van het NZ volkslied om te laten horen hoe fantastisch de akoestiek is, mochten we een bootje op om onder duizenden gloeiwormpjes door te varen. Het was een prachtig gezicht. Al die kleine groene lichtjes, mooier nog dan de sterrenhemel waaronder ik dit verslagje zit te typen. De wormpjes gloeien om daarmee insecten naar hun webje te lokken om deze vervolgens te verorberen. Een aparte manier van vissen dus!
Zo, en nu ga ik lekker naar een gloeiend kacheltje, want het begint fris te worden!
Hongi!
Napier is een leuk stadje aan de oostkust van het Noordereiland. Het ligt in het wijngebied van Hawke's bay, maar daar is het niet bekend om. In Napier heb je veel gebouwen in Art Deco stijl. In de jaren dertig is het stadje getroffen door een flinke aardbeving, de ergste voor die van vorig jaar. Hierdoor is een groot deel van de gebouwen verwoest. De snelste, goedkoopste en hipste manier om weer bebouwing te krijgen was door ze in Art Deco stijl te bouwen. Daarmee is Napier behoorlijk onderscheidend van zo ongeveer elk plaatsje in dit land. Het is een soort mini-Miami. Leuk en een beetje kitscherig.
Vanaf Napier zijn we het binnenland ingetrokken richting Lake Taupo en Rotorua. Dit gebied staat bekend om zijn vulkanen, geisers en ander geothermische hoogstandjes. Net voor Lake Taupo staarde het eerste hoogstandje ons al aan: Mount Ruapehu. Een vulkaan die nog steeds actief is en een paar jaar geleden nog aan het opborrelen was. Tot grote irritatie van de kiwi's, want het is ook een wintersportgebied en het verpestte het seizoen. Mount Ruapehu, voor sommige van jullie misschien beter bekend als Mount Doom (LOTR), is zo'n typische kegelvormige vulkaan met bovenop een sneeuwkraagje. Een bijzonder gezicht, maar laat 'm nog maar een paar eeuwen verder slapen!
Lake Taupo, iets verderop, is het grootste meer van Australasië met afmetingen gelijk aan de oppervlakte van Singapore. Fijn, kunnen we dat ook weer afvinken van ons to-dolijstje. Het hele gebied rond Taupo is eigenlijk een grote supervulkaan die vooral maar niet moet gaan spuwen. Dat zou niet best zijn voor de mensheid... Omdat we het idee hadden dat er in Taupo verder weinig te doen was voor een gezin met twee ukken, besloten we door te rijden naar Rotorua. Daarmee zouden we ook meer tijd creëren voor Coromandel en Bay of Islands.
Rotorua is een grote stinkbom, hoewel Pieter en ik het nog wel mee vonden vallen. We zijn wat gewend sinds ons bezoekje aan de zeeleeuwenkolonie van Cape Cross (Namibië, 70.000 zeer slechtriekende exemplaren) en het verschonen van honderden vieze poepluiers. Als je je focust op de lucifergeur en niet op die van rotte eieren, heb je er nauwelijks last van. Dus voor alle mensen die al kokhalzen bij de gedachte van zwavellucht, ga NIET naar de zeeleeuwen in Namibië!
In en rond Rotorua komt overal gloeiend water en andere gloeiende toelie naar boven. Soms in de vorm van een geiser, soms als een meer met zwavel, soms als modderbad, mineraalwater of gewoon warm water. We besloten eerst naar Whakarewarewa te gaan. Daar was een Maoridorp met warme baden, zwavelmeertjes en uitzicht op NZ's bekendste geiser Pohuhu (ik had er nooit van gehoord).
Tja, je moet er wat mee hebben met vulkanen en geisers. Ik vind het best mooi, maar ben er op een gegeven moment ook wel weer klaar mee. Ze lijken op elkaar, ze rieken wat, ze zijn knalgeel, helblauw of turkooisgroen en er komt wat damp van af. Desalniettemin is het prima vermaak. Wel iets meer voor de mannen dan voor de dames. Misschien komt dat door de Eppo of de Quest.
Op naar de camping! Die had namelijk een eigen mineraalbad naast het zwembad liggen. Kijk dáár hebben vrouwen dan weer wel heel veel mee. Hidde niet, die wilde er het liefst bommetjes in maken, springen bedoel ik dan.
De volgende morgen vroeg opgestaan om naar Wai-o-topu te gaan, beter bekend als geothermisch wonderland. Daar zou om 10.15u de Lady Knox geiser met behulp van een handje zeepsop haar kunsten gaan vertonen. Bijzonder om te zien hoe een tribune vol mensen, waarvan ongeveer eenderde Japans, komt kijken naar het kunstmatig in gang zetten van een geiser. Maar het moet gezegd worden, het is wel bijzonder om te zien. Het ding begon eerst te schuimen om vervolgens minutenlang water twintig meter de lucht in te spuiten.
Vanaf de geiser snel naar de rest van het park om daar net als alle geiserbezoekers hetzelfde rondje te lopen langs alle gloeiende, stomende en bontgekleurde meertjes. Wel bijzonder om te zien! Het kon Hidde niet bekoren, die heeft heerlijk geslapen in zijn wandelwagentje. Emma begon er echter meer en meer van in te zien hoe bijzonder dit was. Na anderhalf uur en een lunch met eiersalade (om lekker in het geurthema te blijven) vertrokken richting Waitomo voor meer gloeiende wondertjes der natuur.
Halverwege de rit nog even de billen bij elkaar. De tank was leeg en er was geen dorp en dus ook geen benzinestation in de wijde omgeving. Maar we hebben het gered! Als uit het niets kwam er een Gull-station opdoemen. Dubbelfijn, want daar krijgen we ook nog eens korting. Tja, ook al zijn we al 8,5 week weg, we blijven Hollanders!
In Waitomo lekker gerelaxed op de camping én toch maar uit eten gegaan. Dé keuze van de Lonely Planet zat direct naast de camping. Volgens de gids kon je er wel twee keer per dag eten! Ze hadden gelijk! Het was heerlijk. Weer eens wat anders, niet alleen voor ons, maar ook voor de kids. Ze hadden hier een kindermenu zonder friet en nuggets of variaties op dat thema, maar een heerlijke homemade lasagne! Iedereen smulde!
De ochtend erna naar de Waitomo caves gegaan. Hier heb je wat mooie stalagmieten en -tieten, maar de grotten zijn vooral bekend om de gloeiwormpjes. Na een halfuurtje grotten en rotsformaties incl. de Maori versie van het NZ volkslied om te laten horen hoe fantastisch de akoestiek is, mochten we een bootje op om onder duizenden gloeiwormpjes door te varen. Het was een prachtig gezicht. Al die kleine groene lichtjes, mooier nog dan de sterrenhemel waaronder ik dit verslagje zit te typen. De wormpjes gloeien om daarmee insecten naar hun webje te lokken om deze vervolgens te verorberen. Een aparte manier van vissen dus!
Zo, en nu ga ik lekker naar een gloeiend kacheltje, want het begint fris te worden!
Hongi!
-
26 Januari 2012 - 10:36
Jacq:
Houdt de drang naar dat kacheltje maar vast, dat is hier ook wel nodig. Zal ik de verwarming volgende week vast aanzetten??? -
26 Januari 2012 - 10:39
Manon:
Eindelijk wat bekende plekken op het Noordereiland....leuk om jullie ervaringen zo te lezen. Weet ik tenminste uit eigen ervaringen wat jullie gezien hebben...scheelt veel:-)
Bij ons vertelde ze juist dat het gloeien van de gloeiwormpjes hun ontlasting is, waarop ik zei "what a shithole"...lol.
Veel plezier in Coromandel...geniet vooral van de mooie toch vanaf de berg naar het dal..echt prachtig uitzicht. En dan de Bay of Islands....spectaculair vonden wij vanaf de helicopter...dus geniet ze.
-
26 Januari 2012 - 11:12
Toon En Mia Jacobs:
Weer een heel mooi verhaal Nathalie je zou zomaar een boek kunnen schrijven.
Geniet nog van al dat moois want over een week ben je weer in dat natte en misschien koude Nederland.
Je hebt dan wel de luxe en ruimte in jullie mooie huis wat in een camper niet is.
Nog een leuke week samen.
Groeten Toon en Mia
-
26 Januari 2012 - 12:01
Ton:
Iedereen praat maar over naar huis, vind ik wel en niet leuk. Zal blij zijn jullie weer te zien, maar ga de verhalen zeker missen. Geniet nog maar, kusjes..... -
26 Januari 2012 - 13:19
Ome Hans:
NICE
Het vetste van allemaal is de vulkaan White Island. Gasmaskers op! Ik dacht dat is niks voor jullie met de kids, maar op een website zag ik dat dat toch best kan. Wel even informeren zou ik zeggen, maar dat is ubervet hoor.
-
26 Januari 2012 - 15:50
Tante Door:
Heb alle foto"s bekeken, heel mooi.
De foto van zeebonk Hidde sprong er wel uit , heel leuk.
Groetjes -
29 Januari 2012 - 18:12
Karel:
Zo, ik heb een middagje gespendeerd om de verhalen te lezen! Wat een leuke verhalen, leuk geschreven ook, alsof je er zelf bij bent! Veel plezier nog en een goeie terugreis.
Groeten, Karel.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
