Kapitein Koek

De middag na de gloeiwormpjes zijn we doorgereden naar Coromandel. We hadden een beetje getwijfeld over de volgorde van onze bestemmingen in verband met de weersvoorspellingen. Inmiddels weten we dat weersvoorspellingen in NZ weinig waard zijn, dus we besloten voor de kortste en meest logische route te gaan, van Rotorua via de Waitomo caves naar Coromandel.

Coromandel is een schiereiland iets ten Oosten van Auckland en een favoriete vakantiebestemming van de Aucklanders. Wij wilden erheen vanwege de mooie kusten, mooie stranden, Cathedral Cove en Hot Water Beach. Onze eerste stop op Coromandel was Cooks beach. Het schijnt dat de o zo bekende kapitein James Cook (Emma herkent de man inmiddels op afbeeldingen en zegt dan 'hé dat is kapitein Koek!') hier een paar eeuwen geleden aan land is gegaan. Hij koos er een mooi plekje voor uit, in een baai met prachtig wit zat! Prima om een middagje lekker te vertoeven!

Omdat de weervoorspelling voor de volgende dag wat dubieus was, besloten we er een lange dag van de maken en na Cooks Beach nog een bezoekje te brengen aan Cathedral Cove, een baai met een gat in de rots (daar heb je er hier meer van!). Volgens de reisgids was het vanaf de parkeer plaats officieel 45 minuten lopen, maar zou iedereen die niet aan het zuurstof zat het in een half uur kunnen doen.

Het bleek een redelijke pittige wandeling over de kliffen te zijn. Heel wat voor kleine beentjes, maar Emma deed het goed. Wij hoopten vooral op een mooie baai die het de moeite waard maakte om de wandeling terug niet erg te vinden. We werden beloond. Samen met Abel Tasman staat dit nu met stip in mijn top 2 van beste stranden in NZ. Heerlijk rustig, fijn zand en glashelder water. Het uitzicht was ook mooi met allerlei rotsen, eilandjes en kliffen inclusief grotten. Wat een mooi plekje om even bij te komen van de wandeling.

Gelukkig hadden we onze zwemkleding nog aan. Deze baai was te mooi om niet door ons bezwommen te worden, ook al hadden we niet de moeite genomen om handdoeken mee te nemen. Op vijftig meter van het strand lang een rots waar je op kon klimmen (en af kon duiken). In de rots waren allerlei kleine poeltjes met kleurrijk zeeleven. Ik ging eerst, dapper als ik ben. Dat was maar goed ook bleek later...

Toen Pieter ging ontmoette hij halverwege het strand en de rots een stingray (pijlstaartrog, je weet wel van onze Australische vriend Steve Irwin). Het beest, waarschijnlijk afkomstig uit de naburige Stingray Bay, zwom vlak langs hem heen. Aangezien ze in principe niet gevaarlijk zijn, ben ik met de camera ook maar het water in gelopen. Dit moest immers worden vastgelegd op de gevoelige plaat.

Na een uurtje plezier op het strand hadden we vier natte pakken die niet wilden drogen. Emma en Hidde hadden namelijk samen met een NZ/Pools stel de deltawerken nagebouwd, om daarna enthousiast in de ontstane waterreservoirs te springen. Resultaat: van top tot teen kleddernat. Fijn dat de kids hun gewone kleren aanhadden en we geen reserve bij ons hadden. Als vier verzopen katjes aanvaarden we het feit dat het toch echt tijd was om een camping te gaan zoeken en iets te gaan eten. Het was inmiddels half 7. De wandeling terug viel reuze mee, en ondanks dat het vooral klif op was deden we het binnen het half uur.

De camping bij Hot Water Beach had gelukkig nog voldoende plek. Nog fijner was het dat deze camping een family bathroom had incl. bad waar onze plakkerige zandmannetjes weer konden worden omgetoverd tot frisse en schone kindjes. De enige tegenvaller was dat de eb-tijden wat ongunstig waren. Hoezo, vraag je je af? Op een paar plekken op Hot Water Beach kun je twee uur voor en twee uur na eb een kuil graven waarin dan warm of zelfs heet water stroomt. Je creëert dan je eigen jacoozi. Het was alleen eb om 4 uur 's nachts en om 5 uur de volgende middag... Het was de vraag of wij zo lang wilden wachten met karrenvrachten Aucklanders (provinciefeestdag, dus een lang weekend) en slechter weer in aantocht.

De volgende ochtend was het geen briljant weer, we besloten dus maar ons boeltje op te pakken en richting Auckland of verder te rijden. Hot Water Beach is vast heel leuk, maar de mensen die we spraken en er geweest waren vonden het eigenlijk allemaal een beetje suf. We reden daarom via de mooie Westkant van Coromandel naar een leeglopend Auckland.

Na wat file op de motorway bij Auckland, uiteindelijk beland in Orewa een halfuurtje ten Noorden van de grootste stad van NZ. Een op de drie kiwi's woont in of om de metropool. Helaas waren niet alle Kiwi's naar Coromandel. Er waren er ook een paar onze richting op getrokken.

We bemachtigden een van de laatste plaatsjes op de enorme camping en genoten van het opklarende weer én ons uitzicht! We hadden besloten de dure ocean view plaatsen te nemen. Hadden we in ieder geval een mooi uitzicht, mochten we de camper niet uit kunnen. We moesten welgeteld het luttele bedrag afrekenen van 39 NZ$, waarmee deze camping in de top drie van goedkoopste campings kwam. Overigens zegt dit ook van alles over de kwaliteit van de camping. Maar ach, het was maar voor een nachtje!

Hongi!