Laatste dagen Aotearoa
Door: Pieter, Nathalie, Emma & Hidde
Blijf op de hoogte en volg Pieter, Nathalie, Emma & Hidde
01 Februari 2012 | Nieuw Zeeland, Auckland
We wilden er een paar mooie dagen van maken. In de toeristische folder van Northland, was mijn oog gevallen op een foto van Maitai bay op het Karikari peninsula. Een prachtig strand, aan een baai met glashelder water. Volgens de recensies op internet deed het niet onder voor de stranden op Fiji. Kortom, voor ons de next best thing aangezien we pas net bedachten dat het wel lekker afbouwen zou zijn op een tropisch strand. Het geluk wilde dat er ook nog een camping in de buurt was.
De camping zelf vroeg de hoofdprijs. Dat kan als je de enige camping in de wijde omtrek bent. De voorzieningen waren slecht. Alles was er, maar in erbarmelijke staat. Wel lag het vlak bij een strand. Dit was niet Maitai bay, maar een van de vele andere stranden die Karikari rijk is. Het was een prima strand voor een uurtje vermaak.
De volgende ochtend waren de weergoden ons goed gezind. Er was een strakblauwe lucht, dus snel naar Maitai bay gegaan. We moesten er een paar kilometer voor over een dirt road, maar ons krijg je niet klein. We hebben in Afrika al zoveel dirt roads gezien, dat het echt bij een goede vakantie is gaan horen. Wat je aan het eind van de dirt road kreeg, was het ritje meer dan waard. Het strand was prachtig, de baai helder en er lag drieëenhalve man en een vissenkop op het strand (dat laatste letterlijk).
Dat werd genieten! De kids en Pieter waren al snel deltawerken aan het bouwen en ik ging de omgeving verkennen, dus over de rotsen om de baai goed te kunnen bekijken en over een heuveltje naar een ander stuk van de baai. Daar hield ik het snel voor gezien, want mijn aanwezigheid werd niet geduld door een paar aanwezige meeuwen, die rakelings over mijn hoofd besloten te scheren. Allesbehalve prettig, ik was dus al snel terug bij man en koters. Ook niet verkeerd! We hebben een heerlijk ochtendje gehad.
Het werd toch wel tijd om terug te rijden richting Auckland. We deden dat via de Westkant van Northland, de Kauri coast. De snelste en kortste manier om dat te doen was via de Hokianga ferry, die twee stukken snelweg met elkaar verbind. Tenminste, als je een goede timing hebt, de ferry gaat namelijk maar een keer per uur. Hopen maar dat het schema niet was aangepast sinds de uitgave van de Lonely Planet.
Onze timing bleek perfect. Tien minuten voor vertrek kwamen we bij de ferry aan. Een paar minuten later en we waren in theorie wel op tijd geweest, maar dan hadden we er door onze lengte van een kleine acht meter niet meer bijgepast. Zodra we op de ferry stonden, stapte ik uit om iets te snaaien uit de camper te halen. Meteen werd ik aangeschoten door mensen op de ferry of het wiel van ons was. Huh, hoezo? Nee hoor, wij hebben alle wielen nog. Ze wisten het echter zeker. Unaniem! Toch maar even Pieter erbij gehaald, die even verbaasd was als ik.
Wat bleek, door de klap bij het op de ferry rijden was ons reservewiel losgeraakt dat onder de camper hing. Fijn! Deze is met geen mogelijkheid vast te krijgen. We hebben het ding dus maar in de camper gegooid en halen het er op de campings uit. Het is immers nog maar twee nachten. Wel vervelend, want het is het zoveelste gare ding aan onze camper... We gaan 'm niet missen.
Net na de veerboot werden we getrakteerd op prachtige zandduinen. We dachten dat we er geen zouden zien, omdat we niet helemaal naar het Noordelijkste puntje gingen, dus dit was een mooie bonus. We zochten een plekje met mooi uitzicht op de duinen en de Tasmanzee en gingen even lekker lunchen. Vanaf de lunchplek hoefden we nog maar een uurtje naar de camping.
Al snel zagen we waar de Kauri coast zijn naam vandaan heeft. We reden door Waipoua NP, waar veel Kauribomen staan. Deze bomen zijn ware woudreuzen die alleen in het noorden van NZ voorkomen en de moeite van het bekijken waard. De bekendste boom, de Tane Mahuta (heerser van het woud), staat op een steenworp van de weg. Ik ging eerst even kijken, zodat de kids konden blijven zitten. Wat een apparaat zeg. Dit is echt one serious tree! We hadden al wel Redwoods en Sequoia's gezien, maar deze Kauri is wel heel bijzonder. Pieter had al bedacht dat we wel verder konden, maar ik drong er op aan dat hij en Emma toch maar even een kijkje gingen nemen. Ook zij waren diep onder de indruk.
Onze camping voor de nacht lag in wereldstad Kaihu. De plaatselijke benzinepomp, was tevens de supermarkt. Helaas was er niet veel te halen, evenmin als bij de kampwinkel. De dichtsbijzijnde supermarkt lag dertig kilometer verderop. Ons avondmaal bestond dus uit eggs, bacon en toast. We moesten nog tempo maken, want Pieter ging mee op een guided bushwalk. Hopelijk zou hij kiwi's zien!
Hij werd beloond. Hij heeft er wel vijf gezien. Twee in het bos en drie in het busje ernaartoe! Wat een feest. Helaas zijn de beestjes niet echt fotogeniek. Bewijzen zijn er dus zeer beperkt. Wel had Pieter de eer om die avond lokale aal Colby te mogen voeren. De alen in de kreken in het bos hebben een vaste stek en deze wordt iedere avond gevoerd met snippers Colby kaas.
De volgende ochtend ons wiel in de camper geladen en koers gezet richting Auckland. Best een aardige stad, maar niet echt ideaal om je camper te parkeren. We besloten dus eerst naar de camping te rijden en van daar met het openbaar vervoer naar de stad te gaan. Dit betekende een wandeling van een klein half uur naar het treinstation en daarna nog een ruim half uur in de trein. Maar, dan ben je wel in hartje Auckland. We hebben er een wandelingetje gemaakt langs de waterfront en zijn er de Sky tower opgegaan.
Hidde was wel onder de indruk van de hoge toren. Emma was vooral onder de indruk van de glazen platen waar je op 186 meter hoogte overheen kon lopen. Ik stond doodsangsten uit. Gelukkig drong Emma flink aan dat ik even een 'stoere meid' moest zijn en over de glasplaten moest lopen. Tja, ik zeg ook wel eens zoiets tegen haar, dus dan moet je het zelf ook doen. Fijn hoor, die voorbeeldfunctie. Hidde was echter meer de Van Dongen op de toren. Die zette een stapje op de glazen plaat en klom dan snel terug op de dichte ondergrond. Die genen zijn niet te stuiten!
We zagen nog een springer. Voor het luttele bedrag van 220 NZ$ mag je, gezekerd en wel, van de toren afspringen. Nou, in geen 220 jaar, al kreeg ik geld toe. Ik werd er helemaal naar van. Het uitzicht was wel prachtig, vanaf die hoogte kon je ook echt goed zien dat Auckland een en al vulkaan is. Er liggen er zo'n vijftig onder en rond de stad. Een deel is dood, maar een deel ook niet. Bizar om te bedenken dat er 1,3 miljoen mensen op deze vulkanen wonen.
Na de toren nog wat rondgewandeld en een snelle ongezonde hap gehaald, om daarna met het treintje terug te gaan richting camping voor ons laatste nachtje in de camper. Hij heeft ons ver gebracht (5.000 km NZ-weg), maar we zullen 'm ook met veel plezier inleveren. Een van de voordelen van thuis is namelijk de ruimte, een lekker bed, iedereen een eigen kamer en je wc en badkamer in het huis! Hoewel ik mijn avondwandelingetje onder de sterrenhemel wel zal missen!
Op naar een goede thuisvlucht en op naar de kou. Tot gauw allemaal!
Hongi!
-
01 Februari 2012 - 11:13
Jacqueline:
Wat een leuk stuk weer.
Hoewel jullie er vast niet op zitten te wachten om de kou tegemoet te treden, kunnen wij (lees zoonlief en ik) niet wachten, haha.
Goede terugreis...
Enne...wat ben je lenig! -
01 Februari 2012 - 12:40
Nicolette:
Zo te lezen hebben jullie de laatste paar dagen ingevuld met een mooi stukje reis, paradijselijk met mooi weer. Bereid je mentaal voor op het feit dat het in Nederland deze week voor het eerst echt winter is geworden....compleet met sneeuw en vanochtend om 9.00 min 7 graden!
Een hele goede reis en tot gauw!
groeten,
Nico -
01 Februari 2012 - 16:37
Manon:
En dan nu weer op naar huis en iedereen jaloers maken met jullie onwijs bruine huidjes....een goede vlucht gewenst en hopelijk tot gauw...
Ik zal jullie verhaaltjes gaan missen:-)
-
01 Februari 2012 - 18:17
Lotte & Mijke:
Goede terugreis gewenst!
groetjes, Mijke
Heb je veel plezier gehad in Nieuw-Zeeland, Emma? Tot snel!
liefs van lotte
-
02 Februari 2012 - 14:46
Gabie:
Safe trip home mates!
-
02 Februari 2012 - 15:36
Tante Door:
Welkom thuis in dit koude kikkerlandje.groetjes. -
02 Februari 2012 - 21:34
Meliza:
Even schakelen. Hoor net dat de gevoelstemperatuur vannacht -18 is en morgen 7 cm sneeuw. Van de bikini zo de snowboots in!
Nog een goede reis en alvast welkom thuis.
We zien jullie vast snel voor de live verhalen.
Groeten Meliza -
03 Februari 2012 - 12:37
Jacq & Bjorn:
Welkom thuis!
Van witte stranden naar witte straten...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley