Hippo's, crocs and ...

Na een goede nachtrust, een lekker ontbijtje en een wandeling door de tuin, verlieten we Malandelas. Voor ons lag nog zo'n 120 km Swaziland, een grensovergang (en uit ervaring weten we dat dat best wel wat tijd kan kosten op dit continent) en nog 100 km SA-snelweg tot aan St. Lucia. Per saldo niet zo veel kilometers, maar het vordert hier toch minder vlot dan in Europa. Niet dat het vervelend is, want je krijgt er naast potholes vaak gave dieren of mooie landschappen voor terug.

Negen jaar geleden reden we deels dezelfde route door dit koninkrijk op zoek naar grenspost Lavumisa/Golela. Toen konden we 'm niet vinden met als resultaat dat we vrij onverwacht een grenspost tegenkwamen met de toepasselijke naam Onverwacht (echt waar, zoek maar op Google maps). Een ezel stoot zich niet twee keer tegen dezelfde steen, dus dit keer vonden we in een keer Lavumisa. Probleemloos ook nog eens. We verbaasden ons er over dat dit de vorige keer was mislukt. Nog wonderlijker was dat we binnen vijftien minuten alle douaneperikelen van zowel Swaziland als Zuid-Afrika hadden getrotseerd. Wel met enige op van een Afrikaanse vrachtwagenchauffeur die ons tipt op een rij waar we een stempeltje moesten halen voor een vaag formuliertje, maar toch. Een soepele passage!

In SA reden we binnen 100 meter van de grens over een wildrooster, want dit is the Elephant coast, dus in ongeveer het hele gebied tussen de Pongolapoortdam en de kust van de Indische oceaan kunnen deze kolossen rondtrekken. Net voor snelweg N2 (wat qua weg meer lijkt op een N-weggetje in Nederland dan op een van de belangrijkste snelwegen van SA) passeerden we weer een wildrooster. Overigens heb ik niet het idee dat olifanten zich door zo'n rooster laten tegenhouden... gezien hebben we ze er niet.

In St. Lucia hebben we eerst het crocodile centre bezocht. Deze staat bekend als de beste van het land. In het meer direct achter het centre wonen ongeveer 2.000 crocs en 800 hippo's. Allemaal lieve jongens die elkaar als soort beconcurreren om de eervolle titel gevaarlijkste dier van Afrika. Het crocodile centre huisvest een stuk of 50 dinosauriërs in allerlei soorten en maten. Een van de apparaten had een mooie Afrikaanse naam die zoveel betekent als 'the fast one'. Hij liet er namelijk geen gras over groeien en begon binnen vijf minuten in het verblijf met andere crocs te paren.

Vanuit het centrum krijgen we nog een foldertje mee met tips, lees: don'ts, om te voorkomen dat je door een croc wordt gebeten, waarna we ons vakantiehuisje opzoeken. Little Eden is een waar paradijsje aan de Zuidelijke rand van het dorp. Vanaf daar zie je de oceaan, hoor je het geruis van de golven en kun je 's avonds maar beter niet te voet het dorp in gaan in verband met rondkuierende hippo's. Je zit er namelijk niet alleen vlakbij de oceaan, maar ook vlak bij Lake St. Lucia (vroeger een open verbinding met de zee). Na een duikje in het zwembad een hapje gegeten bij de Reef & Dune, waar Nathalie overheerlijke tong at, die waarschijnlijk vers uit de oceaan kwam.

De volgende ochtend ontbeten bij het B&B naast onze self catering accommodatie, met uitzicht op de oceaan. Niet slecht! Daarna naar de jetty om een boottochtje te maken op Lake St. Lucia. Onze schipper had ogen als een havik, want waar wij ook met telelens geen dier konden ontwaren zag hij van grote afstand kleine vogels, leguanen en hippo's. Wij zagen het pas als we er met onze neus bovenop stonden. Nou ja, bijna bovenop. Geloof me, je wilt niet bovenop een croc of een hippo staan! Tijdens het boottochtje zagen we twee grote 'pods' met hippo's. Ze zien er lief uit, met hun zogenaamde glimlach. Maar ze hebben relatief kleine hersenen, waardoor ze niet nadenken als er iets vreemds in de buurt komt. Ze handelen instinctief en vallen aan. Dat maakt ze dus levensgevaarlijk. Op de boot waren we gelukkig veilig.

De middag brachten we door in iSimangalo, wat tijdens ons vorige bezoek nog St. Lucia wetlands heette. In dit park, waar het meer ook onderdeel van is, leeft de big five. De kans is echter klein dat je die er ook ziet. Wel zagen we neushoorns binnen een paar kilometer, best bijzonder dus. Op wat kudus, waterblokken, zebra's en apen na verder weinig wild gezien. Het mocht niet deren, aan het einde van de weg ligt namelijk Cape Vidal (volgens Pieter Vidal Sassoon). Dit is een mooi strand aan de Indische oceaan met mooie duinen en hoge golven. Echt zwemmen is hier niet aan te raden. Niet vanwege de haaien (die er dus wel zitten), maar vooral vanwege de riptides. Pootje baden dus. Het mocht de pret niet drukken. Het was een vermakelijk middagje.

Via de neushoorns terug naar het huisje voor een afternoon swim en de dag op verzoek van Emma afgesloten bij de Reef & Dune. Ze hebben er namelijk kinderpizza's. Dit keer werden we geplaatst in de kindjes section (we wisten niet dat die er was), naast een speeltuintje (wisten we ook niet) met vooral Nederlandse kinderen (aaaargggh). Emma en Hidde vonden het meer dan prima!

De volgende ochtend wederom ontbeten bij het naburige NDiba (wat 'vliegen' betekent). Op het uitkijkdek aangekomen waar het ontbijt wordt geserveerd zien we... De Nederlanders uit het guest house in Lydenburg. Hoe is het mogelijk. Dit is de zesde keer dat we ze tegenkomen en gezien onze routes en de plekken waar we ze tegenkomen is die kans uitermate klein. In St. Lucia zijn ongeveer 50 B&B's en andere accommodaties en wij zitten in de twee die bij elkaar horen. We babbelen wat over onze ervaringen en zeggen tot Durban, Port Elizabeth of Kaapstad. De kans dat dat gebeurt is echter klein. We gaan nu andere richtingen uit en andere tempo's aanhouden.

Na het ontbijt halen we onze schone was op bij de wasserette, tanken we de auto vol en lappen we de stoffige ramen van het vehikel. Op naar Hluhluwe-Umfulozi (spreek uit Shlushluwe). Dit park is ooit de redding geweest van de neushoorn. Ooit waren er in heel Afrika nog maar 25 over. Ze hebben ze bij elkaar gezet met als resultaat dat er in heel Afrika nu 9.000 exemplaren zijn. Ongeveer 1.800 van hen wonen in Hluhluwe. Dat is meer dan de totalen van andere Afrikaanse landen. Kortom, als je een neushoorn wilt zien, moet je naar Hluhluwe. Je krijgt bijna garantie!

Daar koop je overigens weinig voor, want dit keer is er weinig te zien in het park. Bij de gate het park in zien we bokjes, zebra's en wrattenzwijntjes, maar daarna heeeeeeeel lang niks dan dorre struiken, kale bomen en wegen met soms meer potholes dan asfalt. O ja, op een paar honderden meter afstand een kudde buffels in de rivierbedding. Rond het middaguur komen we aan bij het Hilltop camp, dat zoals de naam doet vermoeden bovenop de hoogste heuvel ligt. Hier mag je uit de auto en kun je lunchen met uitzicht over het park. Er zijn geen hekken, wel bordjes die je waarschuwen dat de big five hier zit. Zou wat zijn, dat we ze uitgerekend nu wel zien. Voelt toch een beetje spannend.

De kaart in het kamp laat ons zien op welke plekken vandaag wild is gespot. We gebruiken die info bij het bepalen van de route het park uit op weg naar onze lodge. Dat betekent echter wel dat we van de asfaltweg afgaan en de dirt road nemen. Geen potholes op deze weg, wel kuilen. Laat ik het zo zeggen, de 4x4 landrovers van mijn laatste afdelingsuitje zouden hier geen overbodige luxe zijn. Wij rijden echter in een 'gewone' Toyota Avanza, een mini MPV. Goed geschud keren we terug op de asfaltweg. Maar zoals Pieter altijd zegt, je bent pas echt goed in Afrika geweest als je lekker off road hebt kunnen rijden! Resultaat van de hobbelrit...nul, nakkes, nada aan wild en nog 5 km te gaan tot de memorial gate het park uit. Hluhluwe valt ons dus een beetje tegen. Vorige keer hadden we er meer geluk en in Kruger zijn we dit keer al enorm verwend. Die laatste 5 km maakten echter veel goed. Ineens een kudde olifanten, twee neushoorns, vier giraffes en wat kudus. Dus toch!

Ubizane game resort ligt tussen Hluhluwe en de N2. Op dit stukje privéterrein zitten geen roofdieren. Wel een witte neushoorn (de enige die is overgebleven, zijn twee familieleden zijn gestroopt) allerlei soorten bokken en antilopen en giraffes. We worden ontvangen met vochtige handdoekjes en een welkomstcocktail waarna we onze bagage laten droppen in onze rondavel terwijl Emma en Hidde de speeltuin verkennen. Het personeel geeft ons nog even wat tips over de dieren. Niet in het hoge gras, want daar kunnen slangen zitten. En niet te dicht bij giraffes en zebra's, want die zijn niet gewend aan mensen en kunnen onvoorspelbaar reageren. De rest is niet gevaarlijk. We zullen het onthouden!

Gelukkig zijn we nog niet te laat voor de high tea, dus ook die smikkelen we nog even naar binnen. Daarna gaan we lekker relaxen in en om het zwembad aanschouwd door impala's. Tijdens het zwemmen brult Hidde ineens heel hard 'EEN KIKKER!'. We stellen 'm gerust. Hier zijn toch geen kikkers... Als Nathalie een minuutje later het zwembad in wil duiken ziet ze een kikker zwemmen. Het beestje doet verwoede pogingen op de kant te komen, maar de afstand tussen water en kant is te hoog. Nadat we wat foto's genomen hebben, spelen we baywatch en redden we de kikker op het droge.

We eindigen de middag met een wijntje op het terrasje van onze luxe hut terwijl Emma en Hidde creatief verstoppertje spelen in de rondavel. Eigenlijk wel een beetje gênant als je soms ziet hoe de locale leven. Maar we zorgen ook voor werkgelegenheid door ons bezoek. In de avond rijden we terug naar de Tree Lodge waar de receptie en het restaurant van zowel de Tree lodge als onze Safari lodge zitten. Hier hebben we het diner. Tot onze grote vreugde is dit niet in het restaurant, maar in de boma (een omheind rond terrein met een grote vuurplaats). Daar eten we onder de bomen met overal kaarsen en andere lichtjes. Het is weer genieten! Als toetje krijgen Emma en Hidde allebei een stok en een glas marshmallows om te laten smelten in net vuur. Wat een feest.

Terug bij de rondavel zijn ze moe. Pieter leest ze een Afrikaans verhaaltje voor dat het personeel heeft achtergelaten in de kamer en zonder morren zijn ze onder zeil, of beter gezegd onder het muskietennet. Hidde blij, want hij mag voor het eerst bovenin het stapelbed. Pieter en ik drinken nog een fijn glaasje Cabernet Sauvignon van wijnhuis Spier en dromen ook vast mooie dromen.

Tot siens!