De vliegende Hollanders

De Kaap, beroemd en berucht. Een mooi stukje land op het Zuid-Westelijkste puntje van het Afrikaanse continent, en onze bestemming van de afgelopen dagen. Eerst hebben we nog een ochtend walvissen gespot in Hermanus. Het begon al vanaf de ontbijttafel, daarna nog in de Old Harbour. Veel gezien, maar helaas waren ze niet zo aan net stunten als bij Wilderness. Na de walvissen zetten we koers naar het Kaapse schiereiland.

De eerste halte was de pinguïnkolonie van Stoney Point bij het dorpje Betty's Bay. Iets minder bekend dan grote broer Boulders beach in Simonstown en daardoor vooral veel minder druk. Pieter en ik twijfelden over waar we de pinguïns zouden bezoeken. Boulders beach is heel erg mooi, maar verschillende mensen bevolen ons Stoney Point aan. Het bleek de moeite waard. Het strand was weliswaar minder mooi dan Boulders, maar het was hier lekker rustig en je kon de pinguïns van dichtbij bekijken. Ook waren er veel kuikens en semi-kuikens (aan de overgang van hun donsvacht te zien).

Vanaf Betty's Bay is het een prachtige tocht langs de kliffen van False Bay naar de Cape Peninsula. Deze route staat in veel lijstjes met mooiste routes ter wereld. We hadden 'm al eerder gereden, maar deze weg zijn we niet snel zat. False Bay staat bekend om een flinke populatie great whites. Die er niet geheel toevallig leven, middenin de baai ligt namelijk seal island en daar zijn de haaien dol op. Zwemmen is hier dan ook niet aan te bevelen. Overigens is het water daar ook veel te koud voor.

Op het schiereiland gestopt in Muizenberg. Hier staan fotogenieke strandhuisjes in primaire kleuren die mooi afsteken tegen het witte zand en de blauwe zee. Gelukkig hadden we als bonus ook nog een blauwe lucht. Het heeft de afgelopen dagen flink geregend op de Kaap, maar nu wij er aankomen, klaart het op! Bij het strand van Muizenberg maken Emma en Hidde een tijd lang de plaatselijke speeltuin onveilig. Pieter en ik genieten van de omgeving, de zon en bestuderen wat borden over de inwoners van de wateren van de baai. Het bord met Be Shark Smart maakt indruk.

Op het gemakje rijden we van Muizenberg via Constantia (ja, van de wijngaarden) naar ons geliefde Hout Bay. Het dorp blijkt een stuk gegroeid te zijn sinds de laatste keer dat we hier waren, maar het blijft een fijne plek met fantastische restaurants en heel centraal op het schiereiland. Een goede uitvalsbasis dus! We hebben een fijn B&B, met in de tuin een jungle gym, twee golden retrievers en een meisjestweeling van bijna vier die dolgraag met Emma wil spelen.

De avond gaan we op aanbevelen van onze host eten bij de beste Griek op het zuidelijk halfrond, Spiro's. Hier is niet alleen het eten fantastisch, maar er is ook een aparte speelkamer met nanny. Kids blij, of moet ik zeggen brandweerman en prinses blij, en wij blij. Emma en Hidde willen sindsdien alleen nog maar bij Spiro's eten.

Dag twee in Hout Bay staat een rondje Kaap op het programma. Na een overheerlijk ontbijt rijden we via de mooie Chapmans Peak drive langs witte stranden en ruige kliffen naar het 'einde van de wereld': Kaap de Goede Hoop. Ook dit is onderdeel van een Nationaal Park. Er leven wat bokken en antilopes, zebra's, struisvogels, bavianen en verder vooral klein kruipend en krioelend spul waar we gelukkig op een paar hagedissen na niets van tegenkomen.

We besluiten eerst naar de Kaap de Goede Hoop te gaan en daarna naar Cape Point. Kaap de Goede Hoop is zoals altijd druk... Mensen staan er in de rij voor een foto bij het bekende bord. Met enige tegenzin gaan we toch ook voor dé foto. Het is immers voor het eerst dat Emma en Hidde hier zijn. Het is een bizar punt. De zee is er onstuimig en overal in net water liggen venijnige rotsen. Menig schip is hier gezonken. Als men de Kaap voorbij was, had men goede hoop dat de rest van de reis (meestal met als bestemming Indië) ook wel goed zou komen.

Voor ons 'vliegende Hollanders' is het een eitje, op wat potholes in de weg na is het een prima rit. Een paar eeuwen terug ging het wat minder voorspoedig. Een Nederlands schip zonk in een poging de Kaap te ronden. De kapitein zwoer dat het hem zou lukken. Sindsdien is in de wateren rond de Kaap nog regelmatig een spookschip gesignaleerd met gebroken masten en gescheurde zeilen, 'De Vliegende Hollander'. Wij zien 'm niet. Het weer is dan ook allesbehalve onstuimig, maar vrij rustig en zonnig.

Bij Cape Point nemen we de kabeltrein met de toepasselijke naam 'the flying Dutchman' naar een van de vuurtorens op de punt. De grootste en hoogstgelegen vuurtoren is daarna gemakkelijk te bereiken en het uitzicht vanaf daar op zowel de punt als op Kaap de Goede Hoop is prachtig. We besluiten ook nog even naar de lager gelegen vuurtoren te wandelen. Deze is jaren later gebouwd, omdat de hoge vuurtoren bij mist en slecht weer niet goed te zien was, met als gevolg dat er veel schepen in de problemen kwamen. Vanaf de punt kijk je naar Kaap de Goede Hoop, over het schiereiland richting de tafelberg en helemaal over False Bay. Emma verbaast zich er wel over dat ze de Zuidpool niet kan zien.

Via de Oostkant van het schiereiland rijden we terug naar Hout Bay. Net voor het dorp hebben we namelijk Acrobranch gezien, hier zijn enkele parcoursen uitgezet om tussen de bomen te kunnen klimmen, klauteren en tokkelen. Zowel Emma als Hidde zijn oud genoeg om het te mogen doen! We wilden dit eerder al met ze doen, bij Wilderness, maar toen bleek het dicht te zijn. Deze is wel open. Klein probleempje, we hebben niet geboekt en dat moet toch echt. We zetten een sip gezicht op en de mevrouw kijkt of ze toch nog iets kan regelen. Het lukt!

Emma en Hidde worden in een harnas gehesen en krijgen samen met een groep uitgelaten kinderen van een partijtje de uitleg over de karabijnhaken en de katrol. Na een kort oefenparcours mogen ze beginnen aan het parcours voor kinderen onder de 7. Het plezier straalt ervan af, nadat de eerste spanning weg is. Pieter en ik begeleiden de kids in het begin zeer nauwgezet, maar al snel hebben ze door hoe het werkt en dat ze altijd minimaal één haak vasthebben aan de lijn waaraan ze zijn gezekerd.

Ze balanceren, klimmen en tokkelen wat af, onze kleine 'Vliegende Hollanders'! Tot grote vreugde mogen ze zo vaak als ze willen. Emma heeft een flink tempo en gaat vijf keer rond. Hidde heeft iets meer moeite met de haken en moet tussendoor nog een keer plassen, hij gaat drie keer rond. Wat hebben ze een plezier! Dit is toch wel een van de gaafste dingen die ze ooit hebben gedaan, zeggen ze. Dat willen ze thuis ook elke week...

De avond sluiten we af bij de Mariners Wharf, een visrestaurant aan de haven van Hout Bay, daar smullen we van een lekker gegrild visje en natuurlijk van een overheerlijke lokale wijn van wijnhuis Klein Constantia. Natuurlijk voor een habbekrats, ook al is dit de duurste maaltijd tot nu toe. Voor iets meer van vijftig euro eten we met zijn vieren verse vis, drinken we een fles goede wijn en sluiten we af met een toetje. We gaan het hier nog missen. Maar we weten het al: we'll be back!

Vanochtend hebben we afscheid genomen van de blondjes Rosco en Tiffany en vertrokken we naar de laatste bestemming van deze reis in dit fijne land: Kaapstad! Dit is en blijft een supergave stad. Altijd iets te doen en te zien. Mooie gebouwen, de Tafelberg, fijne stranden, het Kaapse wijnland om de hoek, kortom een enorm nare plek om je vakantie af te sluiten.

Via Camps Bay en Kloofnek rijden we Kaapstad binnen. We landden in de Gardens. Hier is Kaapstad ooit begonnen. Doordat de schepen vroeger vanwege onstuimig weer regelmatig lang voor anker lagen in de Tafelbaai, besloten ze hier een bevoorradingspunt te creëren. Ze legden een groentetuin aan, zodat ze verse groenten aan boord hadden voor de rest van de reis. Van hieruit veroverden de Hollanders de Kaap, een geschiedenis die overigens niet alleen maar mooie kantjes heeft. Wel is het bijzonder om te zien dat hier zoveel eeuwen later nog straten zijn met echte Nederlandse namen zoals de Buitengracht, de Heerengracht en de Kerkstraat.

We wandelen wat door de Gardens met op de achtergrond de Tafelberg en aan de zijkanten mooie gebouwen met daarin het verblijf van de premier in Kaapstad, parlementsgebouwen en musea. In de Gardens vind je allerlei mooie en bijzonder bomen én heel veel eekhoorns. Emma en Hidde lokken ze met blaadjes en nootjes die ze vinden en de pluizige beestjes eten uit hun hand. Stipt om twaalf uur horen we een enorme knal. Het is het noon gun dat afgeschoten wordt op signal Hill. Dit kanon gaat elke dag om twaalf uur af, een teken dat iedereen zijn horloge indien nodig goed kan zetten. Het is een apart verhaal, maar wel waar! Mijn 'horloge' (telefoon) liep een minuutje achter...

Vanaf de Gardens gaan we naar die andere gardens, die van de Kirstenbosch botanische tuin. Hier vind je alle bijzondere planten en bloemen van de Kaap bij elkaar. Planten en bloemen die je van nature alleen hier vindt zoals proteas, veggie en fynbos. Niet alles staat in bloei, maar het is nog steeds de moeite waard. Op de achtergrond zien we de Tafelberg en Devils peak. We bekijken al het moois dat de natuur biedt nadat we onze buikjes voleten met lekkernijen bij het theehuis.

Na de botanische tuin zoeken we onze accommodatie in het aparte Century City, net boven het centrum van Kaapstad. Hier is een mega-complex uit de grond gestampt met kanaaltjes, appartementen en een groot winkelcentrum. Niet helemaal mijn smaak, maar een goede uitvalsbasis voor Kaapstad, het wijnland en het vliegveld. We eten een pastaatje bij een Italiaan en luieren wat in ons appartement. De komende dagen schijnt het nog mooi weer te zijn hier, waardoor we nog met volle teugen kunnen genieten van de Tafelberg, de stranden van Camps en Clifton, V&A-waterfront en Stellenbosch. Ook de laatste dagen in the rainbow nation komen we wel door!

Tot siens!