Strand en wijnen
Blijf op de hoogte en volg Pieter, Nathalie, Emma & Hidde
27 Augustus 2014 | Verenigd Koninkrijk, Londen
De laatste dagen Zuid-Afrika verblijven we in een van de gaafste steden op de planeet. Dat vinden niet alleen wij, maar is ook het geval als je de top 10 lijstjes op het internet nagaat. Kaapstad heeft veel te bieden, het is niet alleen een mooie stad met gave historische gebouwen, het heeft prachtige stranden zoals Clifton en Camps, mooie parken en er is altijd wat te doen. Dit allemaal ingeklemd tussen de Tafelberg en de Tafelbaai met daarin Robbeneiland. Op een steenworp afstand van de Kaapse wijnland en Kaap de Goede Hoop. Kortom, een hele vervelende plek om de vakantie af te sluiten!
We laten het bizarre Century City achter ons om te ontbijten bij een leuk, hip koffietentje op Kloof street. Hier hebben ze heerlijke croissantjes en lekkere ontbijtjes. Overduidelijk een populaire tent onder de locals, aan de drukte te zien. Vanaf Kloof street ben je binnen een paar minuten op Kloof nek, de plek van waar je met de kabelbaan de Tafelberg op kunt. Het is een strakblauwe zonnige dag en we zijn niet de enige.
Een paar bochten voor de kabelbaan staan de eerste auto’s al geparkeerd. Een verkeersregelaar geeft aan dat we bij het kabelstation een U-turn moeten maken en dan een parkeerplaats moeten zoeken. Pieter dropt Emma, Hidde en mij af bij de kabelbaan zodat wij alvast een kaartje kunnen kopen, terwijl Pieter een parkeerplek kan zoeken. Hij blijkt na al die jaren te beschikken over het ’Van Dongen-geluk’, want nog voordat we aan de beurt zijn om het kaartje te kopen komt Pieter al aangelopen. Net voor de eerste bocht kwam net een plekje vrij. Mooi! Dat scheelt straks een hele wandeling.
Zoals het laagseizoen nadelen heeft, zijn er ook voordelen. De kinderen mogen namelijk gratis naar boven. Dat is fijn, want deze kabelbaan is ongeveer de duurste attractie in Zuid-Afrika. Als bonus krijgen ze een kaartje mee met een soort speurtocht én mogen ze met dat kaartje boven een koekje halen in het restaurant en een snoepje in de shop.
Ondanks de drukte kunnen we al met de tweede gondel naar boven. In elke gondel passen ongeveer 50 mensen. De nieuwkomers dringen de gondel in om een plekje bij het open raam te bemachtigen. Wij lachen een keer en zoeken een plekje iets meer aan de zijkant. We weten namelijk dat de kabelbaan tijdens de tocht naar boven een ronde van 360 graden maakt en dat iedereen dus bij het open raam komt te staan. Nou ja, bijna iedereen dan. Emma en Hidde staan in het middenstuk bij de ’bestuurder’ en zijn de enigen die niet draaien (al denken zij dat ze de enigen zijn die wél draaien.
Boven op de Tafelberg is het fris, het waait er flink. Eerst bellen we oma Mierlo om haar te feliciteren met haar verjaardag, daarna beginnen we aan de speurtocht. Natuurlijk genieten we ook van het uitzicht op de Tafelbaai met Robbeneiland. De stad, de stranden, het wijnland en de Kaap. Af en toe zie je ook een dappere klimmer die de steile tocht naar boven te voet heeft afgelegd. We nemen ons voor om dit ook een keer te doen, als de koters een stuk groter zijn, want dat we hier nog een keer terugkomen staat vast!
De kinderen verbazen zich erover dat de Tafelberg bovenop allesbehalve plat is. Het is een soort woestenij van rotsblokken die kriskras op de Tafelberg zijn gestort. Het eerste deel heeft een mooi wandelpad, als je iets verder doorloopt wordt het wat ruiger en klim en klauter je wat over de kleine rotsblokken heen. Ondertussen zoeken we naarstig naar het volgende punt van de speurtocht. Nergens te vinden… Emma verbaast zich erover dat ze een speurtocht voor kinderen zo groot hebben gemaakt en dat ze zover moeten lopen.
Haar verwondering blijkt terecht. Tegen het einde van de speurtocht zien we ineens weer het mooie wandelpad. Het plattegrondje met de speurtocht bleek niet echt in de goede verhoudingen te zijn. Nou ja, we hebben een mooie wandeling gehad, met extra veel uitzichtpunten! We halen bij de winkel een snoepje op, een snoep beter gezegd. Daarna omzeilt Nathalie de mega-rij in het restaurant voor een koekje. Helaas, zijn de koekjes zijn dus krijgen de kids een chocolate marshmallow kebab (in het Nederlands: een spies met vier marshmallows met chocolade en kokos, discodip, etc.). Wat een feest!
We genieten nog wat van het uitzicht, waarna we een gondel naar beneden nemen. Als laatste komen we in de gondel met als gevolg een nog betere plek dan op de heenweg. Een mooie bonus! Onderweg passeren we weer wat klimmers en zien we dat de beklimming van de 1.000 meter hoge Tafelberg een hele uitdaging is, maar wel een die we een keer willen trotseren!
Beneden is het echt veel warmer, tijd voor het strand dus. Via de Kloof nek kant rijden we naar Camps Bay. Hier ligt Pieters favoriete strand, met uitzicht op de Twaalf apostelen. Dit zijn twaalf uitstekende rotsen in de berg aan de achterkant van de Tafelberg. Helaas zijn we niet de enigen met strandplannen die dag. De parkeerplaatsen staan helemaal vol! Gelukkig ligt Nathalie’s favoriete strandje een rots verder: Clifton, een stuk met vier strandjes.
Clifton nr. 4 is een wat kleiner strandje dan Camps. Een familiestrand met zand is net iets witter en het strandje wordt begrensd door grote gladde rotsblokken (boulders). We brengen de middag door op dit fijne strandje onder het toeziend oog van een berg met bovenop een rots met de naam Lions Head. Zo ziet het er ook uit. De kinderen spelen enthousiast in het ijskoude water van de Atlantische oceaan en we genieten van de golven die met geweld op de rotsen klappen en een groep Afrikanen die een potje rugby spelen op het strand. Wat een mazzel dat het zo’n lekkere zonnige dag is.
We besluiten de dag af te sluiten op een strandje ten Noorden van Kaapstad. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht op Kaapstad en de Tafelberg, je ziet Robbeneiland en het is pal op het Westen, dus met een beetje geluk is er een prachtige zonsondergang te bewonderen. Jaren geleden waren we hier ook al, het plaatsje heet Sunset Beach en het maakt zijn naam waar. Het is minder bekend dan Table View en Blouwbergstrand en daardoor dus ook een stuk minder druk. Naast ons zijn er wat locals die de hond uitlaten. Ze vertellen ons dat er al een paar weken walvissen rondzwemmen. Best bijzonder, want meestal zwemmen ze in de iets warmere wateren voorbij de Kaap.
Wel fijn dat ze ons attendeerden op de oceaanreuzen, want anders hadden we er nooit op gelet. Nu zagen we ze stunten. Ze sprongen uit de zee en landden met een harde klap weer in het water. Hoe gaaf! Nog gaver dat het zich afspeelt bij het licht van de ondergaande zon. Wat een mooie bonus zo aan het einde van de vakantie! We sluiten de avond af met een lekker aziatisch maaltje en rijden terug naar ons appartement.
De volgende dag staat het Kaapse wijnland op het programma. Niet echt een kinderding, maar Pieter en ik willen ook wat en het ligt ongeveer om de hoek. We kiezen drie wijnhuizen uit die ook voor kinderen iets te bieden hebben. We beginnen in Paarl bij Fairview. De naam zegt het al, vanaf hier heb je een mooi uitzicht. In de verre verte zie je de Tafelberg liggen. Fairview heeft niet alleen wijn, maar ook kaas! Het terrein wordt naast wijnranken en een mooi Kaaps Hollands gebouw gemarkeerd door een spitse toren met als bewoners twee maffe geiten!
Pieter moet rijden vandaag, dus veel wijnproeven zit er niet in, Nathalie mag daarentegen los en stort zich op de eerste zes wijnen van de dag. Emma en Hidde krijgen speciale kinderwijn gemaakt van druiven, guave en rooibos, Emma doet daarnaast samen met Nathalie een kaasproeverij. Ondertussen snoept Hidde wat mee van de kazen en nipt Pieter af en toe van een van de wijnen. Smullen hoor!
De tweede halte is Boschendal in Franschoek. Dit is een heel groot landgoed met veel Kaaps Hollandse huizen. Op de achtergrond liggen prachtige spitse bergen. De wijnen van Boschendal schonken we tijdens ons huwelijk, nu bijna 9 jaar geleden. 11 jaar geleden waren Pieter en ik al een keer bij dit wijnhuis. Toen hadden we er nog geen idee van dat we zouden gaan trouwen, deze wijn zouden drinken tijdens ons huwelijk en dat we vele jaren later terug zouden keren met onze kinderen. Een bijzondere plek voor ons dus!
Bij aankomst spotten we meteen een jungle gym. Emma en Hidde stortten zich hier meteen op. Pieter en ik zetelen ons in het zonnetje schuin onder de bomen en bestellen een proeverij met vijf wijnen. We kiezen los van elkaar vijf wijnen van de kaart, genieten van de wijn, de omgeving en halen herinneringen op.
Na Boschendal rijden we naar Stellenbosch. Ook hier zijn tal van wijnhuizen te vinden. Wij gaan naar Spier. Niet per se de leukste, maar wel geschikt als je met kinderen bent. Pieter neemt plaats in de tuin, Emma en Hidde klimmen en klauteren in de jungle gym en Nathalie gaat voor de laatste proeverij van de dag (en de vakantie): een chocolate and wine tasting. Mjam! Speciaal voor Spier heeft een chocolademaker drie soorten chocolade gemaakt voor bij zes Spier wijnen. De chocolade en wijnen versterken elkaars smaak. Heerlijk!
We hadden bedacht bij Spier te gaan eten, maar helaas sluit het restaurant al om half vijf ’s middags. Aangezien we geen zin hebben in een restaurant in de mega-mall van Century city, besluiten we de kinderen te verblijven met een etentje bij Spiro’s in Hout Bay. Lekker eten en lekker spelen. Het is een stukje om vanaf Stellenbosch, maar vanaf Hout Bay is het maar een klein halfuurtje terug naar ons appartement.
De laatste dag SA is aangebroken. Het weer is vannacht iets omgeslagen. Het heeft enorm hard geregend en als we opstaan is het nog dik bewolkt. Vrij normaal weer voor Kaapstad in deze tijd van het jaar. We hebben eigenlijk gewoon ontzettend geboft met de mooie dagen die we hebben gehad. We pakken alle spullen in, wat wonderbaarlijk goed lukt gezien de vele extra’s die we mee terug nemen en verlaten ons appartement en rijden eerst naar het vliegveld. We hebben wel 100x geprobeerd online in te checken voor onze vlucht, maar dat was nog niet mogelijk (ook al kan dat in theorie vanaf 24 uur voor de vlucht). Ook op het vliegveld blijkt inchecken een mission impossible. De self-check-ins geven dezelfde melding als de website en alle balies van British airways zijn dicht. Wel ziet Nathalie dat de vlucht die twee uur voor de onze van Kaapstad naar Londen gaat een vertraging van ongeveer vijf uur heeft. Ai!
Op naar Kaapstad en hopen dat we daar nog een plek vinden vanwaar we online kunnen inchecken. Eerst rijden we door de steile en kleurrijke straatjes van de Bo-Kaap, de Maleise wijk van Kaapstad (die overigens geen herinnering oproept aan onze vakantiebestemming van vorig jaar). De tent waar we willen ontbijten is in geen velden of wegen te ontdekken. Het zit in ieder geval niet op het adres dat we hebben. Op naar de V&A-waterfront dus!
V&A, Victoria & Albert, is een gebied aan de Tafelbaai met mooie winkelcentra, hotels, leuke restaurantjes, de boot naar Robbeneiland en allerlei vermaak. Op de achtergrond ligt de Tafelberg, weten we. Zien doen we ’m niet meer, want er is een mega-tafelkleed. We gaan er eerst ontbijten. Gelukkig is er wifi én blijkt de online check-in eindelijk open te zijn. We trotseren de trage wifi en regelen andere en in onze ogen betere plekken in het vliegtuig. Toch wel fijn dat we dit geregeld hebben.
Na het ontbijt verkennen we de waterfront (voor de vierde keer ;-), het blijft een leuke plek. De kids raken wat energie kwijt in de speeltuinen die er zijn, we vergapen ons aan buffels en olifanten op ware grote, maar gemaakt van ijzerdraad en kleine kraaltjes en we spelen een potje mini-golf. We shoppen nog wat in de Victoria mall en besluiten rond 5 uur dat het mooi is geweest en vertrekken richting vliegveld. Daar gooien we de auto voor de laatste keer vol bij een tankstation dat we via een bijzonder creatieve route weten te bereiken, zodat we de auto kunnen inleveren bij de Budget.
Het vliegveld is wel flink veranderd sinds ons laatste bezoek, met dank aan het WK-voetbal is het flink uitgebreid. We checken in en shoppen nog wat flessen wijn en een rugbyshirt van de springboks voor Hidde waarna we zowat als eerste het vliegtuig in mogen. Reizen met kleine kinderen blijft op dit punt ideaal. Helaas vertrekken we wel met enige vertraging. De lege plekken in ons vliegtuig worden gevuld door de mensen van de vertraagde vlucht die voor ons had moeten vertrekken (maar uiteindelijk pas 4 uur na onze vlucht het luchtruim kiest). Gelukkig is de vliegtijd korter dan gepland en hebben we een ruime overstap in Londen, geen stress dus!
De vlucht verloopt net als de heenreis prima. Een lange nachtvlucht uit een gebied in dezelfde tijdzone blijkt erg prettig. we kijken een filmpje en eten een maaltje, waarna zo ongeveer het hele vliegtuig gaat slapen, 7 uur later worden we gewekt met een ontbijten, we kijken nog een filmpje en we zijn in Londen. Perfect! In Londen spelen Emma en Hidde nog een uurtje in de binnenspeeltuin van terminal 5, waarna we ons opmaken voor het laatste stukje van de reis. Nog een uurtje vliegen te gaan en dan zijn we weer in Nederland.
Cheers!
We laten het bizarre Century City achter ons om te ontbijten bij een leuk, hip koffietentje op Kloof street. Hier hebben ze heerlijke croissantjes en lekkere ontbijtjes. Overduidelijk een populaire tent onder de locals, aan de drukte te zien. Vanaf Kloof street ben je binnen een paar minuten op Kloof nek, de plek van waar je met de kabelbaan de Tafelberg op kunt. Het is een strakblauwe zonnige dag en we zijn niet de enige.
Een paar bochten voor de kabelbaan staan de eerste auto’s al geparkeerd. Een verkeersregelaar geeft aan dat we bij het kabelstation een U-turn moeten maken en dan een parkeerplaats moeten zoeken. Pieter dropt Emma, Hidde en mij af bij de kabelbaan zodat wij alvast een kaartje kunnen kopen, terwijl Pieter een parkeerplek kan zoeken. Hij blijkt na al die jaren te beschikken over het ’Van Dongen-geluk’, want nog voordat we aan de beurt zijn om het kaartje te kopen komt Pieter al aangelopen. Net voor de eerste bocht kwam net een plekje vrij. Mooi! Dat scheelt straks een hele wandeling.
Zoals het laagseizoen nadelen heeft, zijn er ook voordelen. De kinderen mogen namelijk gratis naar boven. Dat is fijn, want deze kabelbaan is ongeveer de duurste attractie in Zuid-Afrika. Als bonus krijgen ze een kaartje mee met een soort speurtocht én mogen ze met dat kaartje boven een koekje halen in het restaurant en een snoepje in de shop.
Ondanks de drukte kunnen we al met de tweede gondel naar boven. In elke gondel passen ongeveer 50 mensen. De nieuwkomers dringen de gondel in om een plekje bij het open raam te bemachtigen. Wij lachen een keer en zoeken een plekje iets meer aan de zijkant. We weten namelijk dat de kabelbaan tijdens de tocht naar boven een ronde van 360 graden maakt en dat iedereen dus bij het open raam komt te staan. Nou ja, bijna iedereen dan. Emma en Hidde staan in het middenstuk bij de ’bestuurder’ en zijn de enigen die niet draaien (al denken zij dat ze de enigen zijn die wél draaien.
Boven op de Tafelberg is het fris, het waait er flink. Eerst bellen we oma Mierlo om haar te feliciteren met haar verjaardag, daarna beginnen we aan de speurtocht. Natuurlijk genieten we ook van het uitzicht op de Tafelbaai met Robbeneiland. De stad, de stranden, het wijnland en de Kaap. Af en toe zie je ook een dappere klimmer die de steile tocht naar boven te voet heeft afgelegd. We nemen ons voor om dit ook een keer te doen, als de koters een stuk groter zijn, want dat we hier nog een keer terugkomen staat vast!
De kinderen verbazen zich erover dat de Tafelberg bovenop allesbehalve plat is. Het is een soort woestenij van rotsblokken die kriskras op de Tafelberg zijn gestort. Het eerste deel heeft een mooi wandelpad, als je iets verder doorloopt wordt het wat ruiger en klim en klauter je wat over de kleine rotsblokken heen. Ondertussen zoeken we naarstig naar het volgende punt van de speurtocht. Nergens te vinden… Emma verbaast zich erover dat ze een speurtocht voor kinderen zo groot hebben gemaakt en dat ze zover moeten lopen.
Haar verwondering blijkt terecht. Tegen het einde van de speurtocht zien we ineens weer het mooie wandelpad. Het plattegrondje met de speurtocht bleek niet echt in de goede verhoudingen te zijn. Nou ja, we hebben een mooie wandeling gehad, met extra veel uitzichtpunten! We halen bij de winkel een snoepje op, een snoep beter gezegd. Daarna omzeilt Nathalie de mega-rij in het restaurant voor een koekje. Helaas, zijn de koekjes zijn dus krijgen de kids een chocolate marshmallow kebab (in het Nederlands: een spies met vier marshmallows met chocolade en kokos, discodip, etc.). Wat een feest!
We genieten nog wat van het uitzicht, waarna we een gondel naar beneden nemen. Als laatste komen we in de gondel met als gevolg een nog betere plek dan op de heenweg. Een mooie bonus! Onderweg passeren we weer wat klimmers en zien we dat de beklimming van de 1.000 meter hoge Tafelberg een hele uitdaging is, maar wel een die we een keer willen trotseren!
Beneden is het echt veel warmer, tijd voor het strand dus. Via de Kloof nek kant rijden we naar Camps Bay. Hier ligt Pieters favoriete strand, met uitzicht op de Twaalf apostelen. Dit zijn twaalf uitstekende rotsen in de berg aan de achterkant van de Tafelberg. Helaas zijn we niet de enigen met strandplannen die dag. De parkeerplaatsen staan helemaal vol! Gelukkig ligt Nathalie’s favoriete strandje een rots verder: Clifton, een stuk met vier strandjes.
Clifton nr. 4 is een wat kleiner strandje dan Camps. Een familiestrand met zand is net iets witter en het strandje wordt begrensd door grote gladde rotsblokken (boulders). We brengen de middag door op dit fijne strandje onder het toeziend oog van een berg met bovenop een rots met de naam Lions Head. Zo ziet het er ook uit. De kinderen spelen enthousiast in het ijskoude water van de Atlantische oceaan en we genieten van de golven die met geweld op de rotsen klappen en een groep Afrikanen die een potje rugby spelen op het strand. Wat een mazzel dat het zo’n lekkere zonnige dag is.
We besluiten de dag af te sluiten op een strandje ten Noorden van Kaapstad. Vanaf daar heb je een mooi uitzicht op Kaapstad en de Tafelberg, je ziet Robbeneiland en het is pal op het Westen, dus met een beetje geluk is er een prachtige zonsondergang te bewonderen. Jaren geleden waren we hier ook al, het plaatsje heet Sunset Beach en het maakt zijn naam waar. Het is minder bekend dan Table View en Blouwbergstrand en daardoor dus ook een stuk minder druk. Naast ons zijn er wat locals die de hond uitlaten. Ze vertellen ons dat er al een paar weken walvissen rondzwemmen. Best bijzonder, want meestal zwemmen ze in de iets warmere wateren voorbij de Kaap.
Wel fijn dat ze ons attendeerden op de oceaanreuzen, want anders hadden we er nooit op gelet. Nu zagen we ze stunten. Ze sprongen uit de zee en landden met een harde klap weer in het water. Hoe gaaf! Nog gaver dat het zich afspeelt bij het licht van de ondergaande zon. Wat een mooie bonus zo aan het einde van de vakantie! We sluiten de avond af met een lekker aziatisch maaltje en rijden terug naar ons appartement.
De volgende dag staat het Kaapse wijnland op het programma. Niet echt een kinderding, maar Pieter en ik willen ook wat en het ligt ongeveer om de hoek. We kiezen drie wijnhuizen uit die ook voor kinderen iets te bieden hebben. We beginnen in Paarl bij Fairview. De naam zegt het al, vanaf hier heb je een mooi uitzicht. In de verre verte zie je de Tafelberg liggen. Fairview heeft niet alleen wijn, maar ook kaas! Het terrein wordt naast wijnranken en een mooi Kaaps Hollands gebouw gemarkeerd door een spitse toren met als bewoners twee maffe geiten!
Pieter moet rijden vandaag, dus veel wijnproeven zit er niet in, Nathalie mag daarentegen los en stort zich op de eerste zes wijnen van de dag. Emma en Hidde krijgen speciale kinderwijn gemaakt van druiven, guave en rooibos, Emma doet daarnaast samen met Nathalie een kaasproeverij. Ondertussen snoept Hidde wat mee van de kazen en nipt Pieter af en toe van een van de wijnen. Smullen hoor!
De tweede halte is Boschendal in Franschoek. Dit is een heel groot landgoed met veel Kaaps Hollandse huizen. Op de achtergrond liggen prachtige spitse bergen. De wijnen van Boschendal schonken we tijdens ons huwelijk, nu bijna 9 jaar geleden. 11 jaar geleden waren Pieter en ik al een keer bij dit wijnhuis. Toen hadden we er nog geen idee van dat we zouden gaan trouwen, deze wijn zouden drinken tijdens ons huwelijk en dat we vele jaren later terug zouden keren met onze kinderen. Een bijzondere plek voor ons dus!
Bij aankomst spotten we meteen een jungle gym. Emma en Hidde stortten zich hier meteen op. Pieter en ik zetelen ons in het zonnetje schuin onder de bomen en bestellen een proeverij met vijf wijnen. We kiezen los van elkaar vijf wijnen van de kaart, genieten van de wijn, de omgeving en halen herinneringen op.
Na Boschendal rijden we naar Stellenbosch. Ook hier zijn tal van wijnhuizen te vinden. Wij gaan naar Spier. Niet per se de leukste, maar wel geschikt als je met kinderen bent. Pieter neemt plaats in de tuin, Emma en Hidde klimmen en klauteren in de jungle gym en Nathalie gaat voor de laatste proeverij van de dag (en de vakantie): een chocolate and wine tasting. Mjam! Speciaal voor Spier heeft een chocolademaker drie soorten chocolade gemaakt voor bij zes Spier wijnen. De chocolade en wijnen versterken elkaars smaak. Heerlijk!
We hadden bedacht bij Spier te gaan eten, maar helaas sluit het restaurant al om half vijf ’s middags. Aangezien we geen zin hebben in een restaurant in de mega-mall van Century city, besluiten we de kinderen te verblijven met een etentje bij Spiro’s in Hout Bay. Lekker eten en lekker spelen. Het is een stukje om vanaf Stellenbosch, maar vanaf Hout Bay is het maar een klein halfuurtje terug naar ons appartement.
De laatste dag SA is aangebroken. Het weer is vannacht iets omgeslagen. Het heeft enorm hard geregend en als we opstaan is het nog dik bewolkt. Vrij normaal weer voor Kaapstad in deze tijd van het jaar. We hebben eigenlijk gewoon ontzettend geboft met de mooie dagen die we hebben gehad. We pakken alle spullen in, wat wonderbaarlijk goed lukt gezien de vele extra’s die we mee terug nemen en verlaten ons appartement en rijden eerst naar het vliegveld. We hebben wel 100x geprobeerd online in te checken voor onze vlucht, maar dat was nog niet mogelijk (ook al kan dat in theorie vanaf 24 uur voor de vlucht). Ook op het vliegveld blijkt inchecken een mission impossible. De self-check-ins geven dezelfde melding als de website en alle balies van British airways zijn dicht. Wel ziet Nathalie dat de vlucht die twee uur voor de onze van Kaapstad naar Londen gaat een vertraging van ongeveer vijf uur heeft. Ai!
Op naar Kaapstad en hopen dat we daar nog een plek vinden vanwaar we online kunnen inchecken. Eerst rijden we door de steile en kleurrijke straatjes van de Bo-Kaap, de Maleise wijk van Kaapstad (die overigens geen herinnering oproept aan onze vakantiebestemming van vorig jaar). De tent waar we willen ontbijten is in geen velden of wegen te ontdekken. Het zit in ieder geval niet op het adres dat we hebben. Op naar de V&A-waterfront dus!
V&A, Victoria & Albert, is een gebied aan de Tafelbaai met mooie winkelcentra, hotels, leuke restaurantjes, de boot naar Robbeneiland en allerlei vermaak. Op de achtergrond ligt de Tafelberg, weten we. Zien doen we ’m niet meer, want er is een mega-tafelkleed. We gaan er eerst ontbijten. Gelukkig is er wifi én blijkt de online check-in eindelijk open te zijn. We trotseren de trage wifi en regelen andere en in onze ogen betere plekken in het vliegtuig. Toch wel fijn dat we dit geregeld hebben.
Na het ontbijt verkennen we de waterfront (voor de vierde keer ;-), het blijft een leuke plek. De kids raken wat energie kwijt in de speeltuinen die er zijn, we vergapen ons aan buffels en olifanten op ware grote, maar gemaakt van ijzerdraad en kleine kraaltjes en we spelen een potje mini-golf. We shoppen nog wat in de Victoria mall en besluiten rond 5 uur dat het mooi is geweest en vertrekken richting vliegveld. Daar gooien we de auto voor de laatste keer vol bij een tankstation dat we via een bijzonder creatieve route weten te bereiken, zodat we de auto kunnen inleveren bij de Budget.
Het vliegveld is wel flink veranderd sinds ons laatste bezoek, met dank aan het WK-voetbal is het flink uitgebreid. We checken in en shoppen nog wat flessen wijn en een rugbyshirt van de springboks voor Hidde waarna we zowat als eerste het vliegtuig in mogen. Reizen met kleine kinderen blijft op dit punt ideaal. Helaas vertrekken we wel met enige vertraging. De lege plekken in ons vliegtuig worden gevuld door de mensen van de vertraagde vlucht die voor ons had moeten vertrekken (maar uiteindelijk pas 4 uur na onze vlucht het luchtruim kiest). Gelukkig is de vliegtijd korter dan gepland en hebben we een ruime overstap in Londen, geen stress dus!
De vlucht verloopt net als de heenreis prima. Een lange nachtvlucht uit een gebied in dezelfde tijdzone blijkt erg prettig. we kijken een filmpje en eten een maaltje, waarna zo ongeveer het hele vliegtuig gaat slapen, 7 uur later worden we gewekt met een ontbijten, we kijken nog een filmpje en we zijn in Londen. Perfect! In Londen spelen Emma en Hidde nog een uurtje in de binnenspeeltuin van terminal 5, waarna we ons opmaken voor het laatste stukje van de reis. Nog een uurtje vliegen te gaan en dan zijn we weer in Nederland.
Cheers!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
