Beachbums

Fort Myers, ooit waren we hier eerder, in de verkeerde tijd van het jaar... Spring break. Het wemelde hier toen van de uitgelaten tieners die op zijn Amerikaans feest vierden. Nu hartje zomer keerden we terug, stukken beter! De eerste dag hadden we nog wel een staartje van het slechte weer te pakken, wel bleek al snel dat we veel geluk hadden dat we waren vertrokken uit New Port Richey. Daar in de buurt, eigenlijk de hele regio rondom Tampa, waren overstromingen. Straten en zelfs winkelcentra (die hier bijna 24/7 open zijn) waren afgesloten. De kleine bui die wij hier kregen was een schim van wat er ten Noorden van ons neerkwam.

Gelukkig klaarde het al snel op en besloten we naar het strand van Fort Myers Beach te gaan. We waren niet de enigen. De parkeerplaatsen waren vol, dus besloten we een stukje door te rijden naar het rustiger en minder toeristische deel. Heerlijk! Wit zand, perfect voor zandkastelen, weinig mensen, lekker zonnetje en zee! We hadden in eerste instantie slechts voor een uur in de parkeermeter gedaan, maar daar ging al snel twee uur bij. In die uren bouwden we druk aan een zandkasteel (waar de strandbezoekers een 'blokje' voor omdeden), een dolfijn en een zeemeermin (dat hadden we iemand in Siësta Key zien doen).

Het huis in Fort Myers, Cape Coral om precies te zijn, hadden we voor vijf dagen gehuurd. Heel veel cultuur en andere bezienswaardigheden zijn er niet, dus we besloten ons te ontpoppen tot echte beachbums. Gewoon lekker lamballen op het strand, geloof me, echt actief word je niet bij 35 graden... De ochtenden begonnen meestal met zwemmen in ons eigen (!!) zwembad, na de lunch vertrokken we dan richting strand. Hier vlakbij liggen Sanibel en Captiva, twee barrière-eilanden met wit zand en beroemd vanwege de mooie schelpen die hier aanspoelen. Shelling is hier een veelbeoefende activiteit en de Sanibel hump staat bekend als blessure die je aan de nek krijgt van het omlaag turen op zoek naar mooie schelpen.

Op Sanibel bezochten we eerst Tarpon Bay beach, hier zijn veel schelpen te vinden én met een beetje geluk zie je spelende dolfijnen in de golven. Helaas hadden we dat geluk die dag niet. Na een paar uur besloten we door te rijden naar Bowmans beach. Ook hier weer veel schelpen en natuurlijk wit poederachtig zand. Wel een lekkere plek om een beetje in de golven te spelen. We besloten voor de zonsondergang door te rijden naar Captiva, het eiland ten noorden van Sanibel en met een brug verbonden. Hier was een pub vanaf waar je de zonsondergang zou kunnen aanschouwen.

We waren duidelijk niet de enigen met dit idee. Dus na drie rondjes parkeerplaats, besloten we door te rijden naar de volgende strandopgang en via het strand naar de pub te lopen. Natuurlijk was de drukte op de parkeerplaats een voorbode voor de drukte bij de pub. Maar lang leve de Lonely Planet. Iets verderop in de straat zat een restaurant met een meer dan gemiddeld kindermenu én voor Pieter en mij hele fijne koele biertjes. Dat hadden we wel verdiend.

Emma en Hidde kregen een bak krijtjes en mochten het hele papieren tafelkleed onderkladden in afwachten van wat een heerlijke maaltijd zou blijken. Ze hebben toch best wat bijgeleerd in de VS de afgelopen jaren. Er zijn nu behoorlijk wat restaurantjes te vinden met lekker en gezond eten. Zo had Pieter een hele fijne gegrilde zalm en ik een salade met een groot stuk gegrilde tonijn. Oprecht de beste tonijn die ik ooit in mijn leven opheb. Ondertussen begon de lucht langzaam te kleuren, dus snel afrekenen en terug naar het strand. Net te laten om de zon te zien verdwijnen, maar nog wel op tijd voor een mooi gekleurde lucht. Al pootjebadend liepen we terug naar de auto. Wat een heerlijke dag! Moe, voldaan en met heel veel schelpen reden we de eilanden weer terug af.

Een nieuwe dag een nieuw strand. Dit keer werd het 'down town' Fort Myers beach, bij de pier. We waren pas wat later op de middag bij het strand en vanuit de verte zagen we donkere luchten met onweer dichterbij komen. De plaatsjes iets zuidelijker aan de kust gingen schuil achter een donkere nevel van regen. Bij ons was het echter droog. Dus toch het strand op en de zee in en goed kijken naar het weer en de mensen om ons heen. Deze kusten staan wel bekend om heftig onweer, dus zodra we echt donder zouden horen in combinatie met bliksem, was het idee om alles op te pakken en richting auto te hollen. Het bleek niet nodig. De wolken leegden zich iets ten zuiden. Wederom een heerlijk middagje strand, met iets minder zon dit keer, maar dat is af en toe helemaal niet erg. Op de pier nog even genoten van vissende pelikanen, ze bleken een stuk effectiever dan de menselijke vissers op de pier. Bizar om te zien hoe hun vangst via hun flexibele snavel hun keel inglijdt.

Na het strand besloten we nog even naar Tanger Outlet mall te gaan op jacht naar kekke sneakers. Die hadden ze niet, maar ze hadden wel een Gap. Altijd leuk om even binnen te kijken, en met resultaat. Enige tijd later kwamen we met twee tassen naar buiten. Missie toch een beetje geslaagd. Op naar huis voor pannenkoeken. Emma en Hidde hadden zich daar erg op verheugd. In de supermarkt hadden we mixen gevonden die we in Australië en Nieuw-Zeeland ook regelmatig aten, dus dat zou hier ook vast lukken.

Niet dus! De mix moest heftig geschud worden in een flacon en Nathalie presteerde het om het deksel eraf te schudden. Resultaat: halve keuken onder pannenkoekenbeslag. Na een half uur poetsen en beslag uit gaatjes in iPhone peuteren met een tandenstoker, kom er dan eindelijk een poging worden gewaagd om het resterende beslag te bakken. Niet dus! De pan bakte enorm aan. Het leek nergens op.

Dusss, om half 9 's avonds besloten om toch maar even uiteten te gaan. Balen, want de enige tenten in de buurt waren fastfoodrestaurants. Tot nu toe was het ons goed gelukt om daarbij uit de buurt te blijven, behalve in Disney dan (hoewel we zelfs daar redelijke pizza's en Aziatisch eten ophebben). Even googlen leerde dat er een Denny's zat op 10 minuten rijden. Weliswaar burgers en aanpalende maaltijden, maar wel goeie burgers én redelijke kindermenus. Dit alles voor een bedrag dat niet heel veel hoger ligt dan dat bij de McDonalds of Burger King. Tot grote vreugde van Emma en Hidde mochten ze er wederom een beker uitkiezen die ze mee naar huis mochten nemen. Het werden een gorilla en een adelaar.

Ons laatste dagje in Fort Myers besloten we hetzelfde plan aan te houden als de dag ervoor. Beetje ontbijten, beetje zwemmen, beetje lunchen en na de echte piekuren naar het strand. Sanibel en Captiva zijn mooi, maar door de vele schelpen is het niet echt lekker zand. Kortom, terug naar Lynn Hall memorial park, naast de pier van Fort Myers. Ditmaal geen donkere wolken, maar strakblauwe lucht en warmte, 35 graden. Het zeewater is overigens van soortgelijke temperatuur, dus heel erg koel je er niet van af. Leuk is het wel. Was Hidde in eerste instantie de zee niet in te krijgen, hij was er nu niet uit te krijgen. Hij bleef in de golven spelen. Maar eerlijk is eerlijk, het gold niet alleen voor Hidde. Allemaal brachten we meer tijd door in de zee dan we gewend zijn. Maar ook het strand was niet te versmaden. We worden al goede beachbums!

Na een paar uur strand maakten we op weg naar ons huisje als verrassing voor Emma en Hidde nog een tussenstop bij Jungle Golf. Een midgetgolfbaan in het teken van Afrika. Op ons lijf geschreven dus. Op deze 18-holesbaan proberen ze je op een aantal manieren aan te zetten om nog een ronde te spelen. Zo zijn er drie holes waar je als je een hole-in-one slaat een gratis ronde krijgt én is er een speurtocht waarbij je als je alles goed hebt een kraskaart krijgt voor een mooie korting.

Natuurlijk sloeg Pieter bij een van de betreffende holes een hole-in-one, Nathalie deed dat bij een van de andere holes... Niet handig. De kraskaart leverde ook nog eens 2 dollar korting op. Heel mooi, maar als je bedenkt dat dit rondje ons 25 dollar kosten en dat de kinderen de eerste ronde gratis waren, dan is er echt geen haar op ons hoofd die een tweede ronde wil spelen in deze hitte voor een bedrag dat hoger ligt dan dat van ronde 1, ondanks korting en gratis ronde voor Pieter. Nee, een is leuk, maar ook genoeg.

Bij thuiskomst nog even afgekoeld in ons zwembad, na vandaag hebben we geen privézwembad meer, dus we moeten even afkicken. Daarentegen is het goed om weer verder te trekken. We zijn nu vijf dagen op een stek en dat zijn we bijna niet meer gewend, behalve thuis dan. Morgen vertrekken we naar the Everglades en overnachten we in een motel. Iets wat qua kosten niet heel veel onderdoet voor de huisjes die we huren. Helaas was er voor 1 nacht weinig te kiezen. Daarna rijden we door naar Key West. Benieuwd wat dat te bieden heeft.

Howdy, folks,