Love Indonesia

Onze trip naar Java zit erop, tijd om bij te komen op Bali. Genieten van de stranden, de rijstvelden, de cultuur en lekker eten. Op Bali schakelen we een tempootje terug. We moeten ook even schakelen met onze reisplannen. De trilling die ik gisteren gevoeld heb, bleek weldegelijk een aardbeving en een flinke ook: 6.9 op de schaal van Richter. Hij was in het Noorden van Lombok en daar liggen ook de Gili-eilanden. De dag na de aardbeving hebben we bericht van ons hotel op Gili Meno dat er schade is en dat ze dichtgaan. Onze boeking wordt gecanceld.

We hebben sinds de avond van de aardbeving tot aan Lovina (Bali) nauwelijks internet gehad en niet meegekregen hoe heftig het allemaal was. Aangekomen in Lovina zien we dat we redelijk wat appjes van familie, vrienden en collega’s in Nederland hebben die informeren of het goed met ons gaat. Veel mensen weten van onze reisplannen en weten dat we naar Gili zouden gaan, maar weten niet precies wanneer we er zitten. Gelukkig kunnen we iedereen geruststellen. We zitten niet op Gili en gaan er ook niet meer heen. Wel ontzettend jammer, want we hebben er maanden naar uitgekeken om daar te gaan snorkelen. Het is er alleen echt niet veilig nu en de situatie voor de mensen daar, zowel bewoners als toeristen is behoorlijk heftig. Zo vernemen we ook via kennissen die op de Gili’s zaten en de aardbeving en de nasleep hebben meegemaakt.

In Lovina, wat een samentrekking is van ‘Love Indonesia’, doen we het lekker rustig aan. We hebben er een heerlijk huisje met eigen zwembad aan het strand, aan de relatief veilige Noordwest kust van Bali. Een eventuele tsunami vanaf Lombok zou een bocht moeten maken en die kans achten we vrij klein. Het enige nadeel is dat we hier niet goed de zee in kunnen, want het stikt er van de zee-egels en daar wil je niet op staan. Dat lossen we op door heerlijk in ons zwembadje te poedelen. De eerste avond genieten we van een prachtige zonsondergang en eten we bij het restaurantje dat op 10 meter lopen vanaf onze achtertuin ligt. Het eten is er prima en de sfeer is relaxed. Dat is overigens ook hoe de Lonely Planet dit dorpje omschrijft.

We vinden dat we wel wat uitslapen hebben verdiend! Op Java moesten we meerdere keren vroeg uit de veren, met als record 2.15u in de nacht. Dat zijn we voorlopig niet meer van plan. Helaas voor Pieter blijkt er ook in de buurt van ons huisje in Lovina een moskee te staan die middenin de nacht de kleine islamitische minderheid op Bali oproept voor het ochtendgebed. De kinderen en ik slapen er wederom doorheen… Onze eerste volle dag in Lovina doen we bijzonder weinig. We ontbijten wat en Pieter en ik wandelen naar de hoofdweg in de hoop daar een laundry-service te vinden die ons kan voorzien van een schone garderobe. De rest van de middag ‘chillen’ we in ons zwembadje en genieten we van de mooie en relaxte plek. Ook ’s avonds dineren we bij het naastgelegen restaurantje op het strand

De volgende dag moeten we toch weer vroeg op. Lovina is namelijk bekend van de grote groepen dolfijnen die in de baai rondzwemmen. Er is zelfs een heus dolfijnenstandbeeld ter ere van deze vrolijke vissen. Als je de dolfijnen wilt spotten moet je om 6 uur ’s ochtends met een bootje de zee op, dus daar gingen we weer, terwijl we Emma en Hidde bij Ijen beloofd hadden dat we echt niet meer zo vroeg op zouden hoeven. Gelukkig behoeven kinderen niet heel veel overtuiging als het om het zien van dolfijnen gaat. En al helemaal niet als dat gevolgd wordt door snorkelen bij het rif voor de kust.

Dus daar gingen we in alle vroegte en dus donkerte de zee op. In het Oosten kleurde de lucht al oranje. De zon liet niet heel lang op zich wachten en zorgde voor een mooi schouwspel. De dolfijnen lieten ons daarentegen wel flink wachten. Ze hadden er geen zin in vandaag. Dat snap ik ook wel, want tot mijn grote verbazing lagen er redelijk wat bootjes in de baai op zoek naar Flipper en zijn vrienden. Als ik dolfijn was zou ik me ook niet laten zien. Onze schipper had het ook snel bekeken, belde even met een van zijn Mas-sies en zette koers naar het Westen. Daar was het raak. Ineens zagen we meerdere groepjes dolfijnen op een meter of 30-40 van de boot uit het water springen. Het is niet de eerste keer dat we dolfijnen zien in het wild, maar het blijft een mooi gezicht!

Volgende halte was het rif. Daar mochten Emma en Hidde dan eindelijk laten zien wat ze hadden geleerd en konden Pieter en ik hen laten zien wat we van hen hadden geleerd. Enigszins huiverig gingen ze de zee in. Ze hadden gehoopt vanaf het strand te kunnen snorkelen. Nu lagen we 2 meter boven het rif op een halve kilometer voor de kust. Toch gingen ze. Emma niet al te lang, die klaagde over een pijntje. Of dat terecht is zullen we nooit weten. Wel waagde ze meerdere pogingen en heeft ze er de korte tijd die ze in het water lag van kunnen genieten.

Hidde, die een dag eerder bij hoog en bij laag beweerde dat hij echt niet vanaf een bootje ging snorkelen, ging toch. Hij vond het in het begin wel spannend, maar ontdekte snel dat het ook ontzettend leuk is om al die prachtige visjes te kunnen bekijken. Hij was bijna niet meer te stoppen. Durfde steeds verder van het bootje af en dook met snorkel en al ook steeds dieper onder water. Wat een genot. Pieter en ik zijn zelf al dol op snorkelen, maar als je dan ook ziet dat je kind(eren) er ook van genieten is het helemaal gaaf. De snorkellessen die ze hebben gevolgd waren het dubbel en dwars waard.

Jammer genoeg waren we alleen onze Go Pro vergeten, dus we hebben niets kunnen vastleggen van al het moois dat de onderwaterwereld ons bood. We zullen het moeten doen met onze herinneringen aan de blauwe, oranje, zwarte, witte, gele en groene visjes die we zagen. De prachtige blauwe zeesterren, het koraal en de zeekomkommers. Gili gaat helaas niet door, maar we zoeken rond Bali nog wel naar wat mooie plekjes voor een snorkeltripje. Dit smaakt naar meer!

Rond een uur of 10 komen we terug aan land. Daar komen direct de verkopers naar ons toe. Of een leuke herinnering aan onze dolfijnentrip willen kopen. Het zijn leuke spulletjes, maar we zien er niet echt iets tussen wat we willen hebben. Alleen Hidde spot een gave ketting met een haaientand. Niet dat we haaien hebben gezien overigens. Die schijnen hier ook helemaal niet te zitten. In ieder geval niet de exemplaren uit wiens mond deze tanden komen. Maar toch, Hidde vindt het te cool en wij vinden dat ie het wel heeft verdiend. We droppen onze spullen bij ons huisje en lopen naar ‘ons’ restaurantje voor een ontbijt op het strand. Daar spotten we de verkoper van gisteren die teleurgesteld is over het feit dat we bij zijn concurrent een souvenirtje hebben gekocht en niet bij hem. Ik ben me van geen kwaad bewust. Dacht oprecht dat we het bij hem hadden gekocht en dus niet bij zijn identieke tweelingbroer.

Na het ontbijt spoelen we snel het zilte zeewater van ons af in ons zwembadje. Omdat we verder nog weinig van het dorpje hebben gezien besluiten we die middag via het strand richting het centrum te wandelen. Daar zien we het dolfijnenstandbeeld en bezoeken we een mooie hindoestaanse tempel. Op Bali zijn de tempels in overvloed. Mensen hebben zelfs altaartjes in hun eigen tuinen. Op de terugweg naar ons huisje kopen we wat armbandjes, halen we 7 kg schone was op en verorberen we een late ongezonde lunch bestaande uit verse donuts en verse appelcake bij de Lovina Bakery.

De rest van de dag doen we weinig. We zonnen wat, zwemmen wat, zoeken schelpjes op het strand en eten wederom bij het restaurantje op het strand. Dit keer onder het genot van live gitaarmuziek en zang van een Indonesisch duo dat het Engels en de songteksten beperkt machtig is. Het klinkt gelukkig wel erg goed. Kortom, we genieten van deze heerlijke dagen in Lovina. Een aanrader voor iedereen die nog een keer naar Bali wil gaan. Het is er rustig, beperkt toeristisch en we kunnen er heel goed bijkomen van de vele indrukken die we de 2 weken ervoor hebben gedaan in Abu Dhabi en Java. Kortom, we love Indonesia!

Selamat tinggal