Relaxen in Seminyak
Blijf op de hoogte en volg Pieter, Nathalie, Emma & Hidde
15 Augustus 2018 | Indonesië, Seminyak
Mr. Elvys is weer lekker vrolijk. Hij is dit keer gekleed in een traditioneel Balinees pak, inclusief hoofddeksel. Als ik het goed heb begrepen is dat wat veel Balinezen dragen in de aanloop naar Onafhankelijkheidsdag op de 17e van augustus. Onderweg vertelt hij ons over de tempel die we gaan bezoeken. In een grot bij de tempel is een heilige slang. Deze is heilig, omdat hij zwart met wit is en die kleuren staan voor 2 van de 3 belangrijkste goden: Brahma is de schepper en god van het vuur. Hij heeft de kleur rood. Vishnu is de beschermer en heeft de kleur zwart. Deze god is verantwoordelijk voor het water dat leven brengt. Vishnu rijdt soms op een gevleugeld paard (of adelaar... de vertalingen spreken elkaar tegen) met de naam Garuda (zal geen toeval zijn dat de nationale luchtvaartmaatschappij zo heet). De derde god is Shiva. Dit is de vernietiger, in de positieve zin van het woord, want deze god wordt geassocieerd met de dood en reïncarnatie. Shiva heeft de kleur wit. Samen vormen ze de heilige drie-eenheid. Die is vertegenwoordigd in een oppergod genaamd Sang Hyang Tunggal.
Genoeg theorie, terug naar de heilige slang. Die is dus zwart en wit en symboliseert zo Vishnu en Shiva. In de grot onder de tempel is ook nog een bron waar zoet water uitkomt. Best gek als je je bedenkt dat de grot een groot deel van de dag onder (zee)water staat. Dit alles maakt Tanah Lot tot een belangrijke plaats voor de Balinezen en tot een mooie plek om te bezoeken voor de toeristen. Je moet alleen wel voorzichtig zijn als je als stel de tempel bezoekt. Het schijnt namelijk dat de relatie van ongetrouwde stellen er op de klippen loopt. Gelukkig is het veilig voor getrouwde stellen zoals Pieter en ik.
Na Tanah Lot rijden we door naar ons huis in Seminyak. Het huis is heerlijk, het zwembad nog heerlijker. Het is 12 meter lang, dus we kunnen er echt baantjes trekken. Het huis ligt op loopafstand van de hoofdstraat met winkeltjes en restaurants én het ligt ook op loopafstand van het strand (als je weet welk pad je moet nemen om daar uit te komen). ’s Avonds lopen we naar een restaurantje dat goed aangeschreven staat. Helaas zit het helemaal vol, als we daar willen eten moeten we echt reserveren. We druipen af en vinden niet al te ver van ons huis een prima restaurantje.
Aangezien we nu eigenlijk drie dagen aan het snorkelen zouden zijn op Gili, hebben we om vanuit Seminyak nog een snorkeltrip geboekt. De volgende dag worden we iets na half 8 opgepikt door een chauffeur die ons in 1,5 uur dwars door de ochtendspits van Zuid-Bali naar de haven van Sanur brengt. Daar is het een drukte van jewelste. Massa’s mensen staan voor vage loketjes die weer horen bij verschillende bootmaatschappijen. De driver dirigeert ons naar een loketje waar we een wit polsbandje krijgen en wat flodderige briefjes. De eerste blijkt het herkenningsteken te zijn voor mensen in Sanur en mensen op Nusa Lembongang, een eiland op 10 km varen. De bandjes komen in vele kleuren en staan synoniem voor verschillende dagprogramma’s. De flodderige briefjes blijken ons bootticket te zijn.
Iets voor tienen worden de witte bandjes opgeroepen om aan boord te gaan. Gelukkig hebben we onze snorkelkleren al aan, want dat aan boord gaan doe je hier wadend door de golven. Dat leidt tot heel wat doorweekte medepassagiers. Na een klein halfuurtje varen over woeste baren ‘landen’ we op Nusa Lembongang. Ook hier mogen we weer door het water. Met dank aan onze witte polsbandjes worden we direct uit de massa gehaald door Coco en Lucas, onze snorkelgidsen. Al snel blijkt dat de witte bandjes in de minderheid zijn. Met zijn veertienen worden we op de achterklep van twee vrachtwagentjes geladen om vervolgens 50 meter verder te worden gereden naar onze uitvalsbasis van die dag. Hier krijgen we nog een lekker sapje en wat pisang goreng. Ook worden de zwemvliezen aangemeten. We pakken onze snorkels en laten de rest van onze bagage achter in een kluisje. Het is niet de bedoeling dat we verder iets meenemen op de boot. Al snel merken we waarom… Ook hier zijn de golven fors, dus in no-time is alles doorweekt!
We gaan vandaag op drie plekken snorkelen. We beginnen bij Manta Bay. Dit is een van de twee plekken bij Bali waar je reuzenmanta’s kunt zien. Bij aankomst bij de baai moet iedereen die met de manta’s wil snorkelen de snorkelgear aan. Als we er een zien moeten we namelijk direct het water in én goed bij elkaar blijven. Emma en Hidde laten deze kans aan zich voorbijgaan. Dat snappen we. De golven zijn namelijk best groot en de manta’s best wel een beetje spannend. Zij bekijken het vanaf de boot.
Vrij snel spot Coco de eerste reuzenmanta. Als een dolle gaan we van het bootje en zwemmen we achter hem aan. Vanuit het water zien we in eerste instantie vrij weinig door de forse golven. Toch hebben we al snel geluk. Een van de manta’s zwemt bij ons in de buurt. Hij (of zij) komt zelfs recht op me af zwemmen, zo lijkt het. Dat is wel even slikken, want de spanwijdte is enorm. Soepeltjes glijdt ie onder me langs, wat een prachtig gezicht en wat een ervaring. Ze zweven door het water en trekken zich nergens iets van aan. Het zijn machtig mooie dieren. We hoeven niet bang te zijn, ons zullen ze niets doen. Ze zijn op zoek naar kwallen die ook in de baai zwemmen.
Na een paar manta’s gaan we terug naar het bootje om verderop in de baai te kijken. Daar spotten we er zo vier bij elkaar. Een deel van onze groep, waaronder Pieter gaat voor een tweede keer het water in. Ik twijfel, de golven zijn hoog en ze zwemmen vlak langs de rotsen. Ik ben bang dat ik tegen de rotsen wordt aangeslagen en blijf op het bootje. Wel jammer. Ik had er graag nog een paar van dichtbij bewonderd. Pieter heeft wel met volle teugen nog een keer kunnen genieten van de manta’s. Stuiterend varen we door naar de tweede snorkelplek. Dit is een baai met rustiger water. Hier gaan zowel Emma als Hidde met ons mee het water in. We zien hier tal van visjes in allerlei bonte kleuren. Emma geniet met volle teugen. Hidde ook wel, maar hij heeft het koud en houdt het al snel voor gezien.
De derde snorkelplek is vlak langs het eiland. We moeten dicht langs de rotsen zwemmen om het mooie koraal te kunnen zien, want iets verder van het land wordt de zee al snel diep. Dat zorgt wel voor een mooi schouwspel. Langs de drop-off, zoals ze dat noemen, zwemmen hele scholen gekleurde visjes. Omdat er ook redelijk wat stroming is, besluiten Emma en Hidde op het bootje te blijven. Dat snappen we, hoewel ze hier ook prima hadden kunnen snorkelen. Coco en Lucas houden hun gasten goed in de gaten en zwemmen met een reddingsboei zodat vermoeide snorkelaars kunnen uitrusten. Daarnaast zijn Emma en Hidde een stuk meer bedreven in het snorkelen dan een deel van de volwassenen in onze groep.
Na de derde snorkelplek varen we terug naar onze uitvalsbasis, een strandtent tussen strand en mangrove. Daar worden we vergast op een overheerlijke Indonesische lunch. Daar zijn we ook wel aan toe. Hidde gaat zelfs 4 keer langs het buffet op jacht naar rijst en saté. Na de lunch hebben we nog een activiteit gepland staan. We gaan kanoën door de mangroves. Twee aan twee peddelen we tegen de stroming in het mangrovebos in. Hidde heeft de techniek en de theorie al snel onder de knie. Dat is gunstig voor mij, want ik kan het nu lekker rustig aan doen en af en toe een fotootje of filmpje maken. Na 3 kwartier keren we terug bij ons opstappunt. Hidde geniet. Emma vindt het zwaar. Zal iets met de techniek te maken hebben. De acht Nederlanders in de groep finishen als eerste, logisch voor een volk dat leeft met water. De vier Fransen doen er iets langer over. Een stel moet zelfs ‘gered’ worden, want zij slaan in het zicht van de meet om.
Onze activiteiten op het eiland zitten er op. Het vrachtwagentje rijdt ons (dit keer verder dan 50 meter) over het eiland naar een baai waar pendelbootjes ons naar de veerboot varen. Die vaart ons weer terug naar Sanur, waar we net als die ochtend door de golven moeten waden om van de boot naar het strand te komen. Daar staan de drivers weer mensen met polsbandjes op te vangen en naar hun juiste chauffeur te dirigeren. Een bijzonder systeem, dat is het. Die avond doen we niet heel veel meer. We spoelen het zout nog even van ons af in ons zwembad en eten een prima Italiaanse dis bij een restaurantje om de hoek.
Ook de laatste volle dag in Seminyak doen we het rustig aan. We hebben flink gereisd de afgelopen weken en moesten daarvoor regelmatig vroeg opstaan. We hangen wat bij het zwembad en brengen aan het einde van de middag een bezoekje aan het strand. Seminyak zelf is een prima oord, maar wel erg toeristisch. Normaal gesproken hadden we deze plaats links laten liggen. Desondanks hebben we er een paar lekkere en vooral relaxte dagen gehad. De laatste avonds in Seminyak eten we een goede maaltijd bij het restaurant waar we een paar dagen eerder al wilden eten. Dit keer hadden we wel gereserveerd. Het was het meer dan waard!
Selamat tinggal
-
16 Augustus 2018 - 14:35
Anja:
Geniet nog even van jullie laatste dagen van deze indrukwekkende vakantie en een goede terugreis gewenst. -
17 Augustus 2018 - 13:53
Ton:
En weer een mooi verhaal, het leest alsof je er bij bent. Prachtig dat de kinderen zo goed hebben leren snorkelen, anders zouden ze erg veel gemist hebben. ik vermoed dat ze heel wat te vertellen zullen hebben en ben erg nieuwsgierig. Geniet nog even en tot snel weer gezond thuis. Terwijl ik dit schrijf zitten jullie al op e vlucht naar Abu Dhabi en begint het op te schieten. Als jullie morgen thuis komen zullen wij al weg zijn, kunnen jullie rustig uitpakken en eventueel een dutje doen maar we zien jullie spoedig!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley