Merry X-mas hohoho

Een beetje vreemd, maar wel lekker. Dat is het als je Kerst in tropische sferen mag beleven. Sydney achter ons gelaten en een paar honderd kilometer verder naar het Zuiden gereden om Kerst te vieren op het strand. First stop: Bondi beach!

Bondi beach is de oorsprong van the beachlife in Australië. Een mooi strand vlak bij het centrum van de stad, waar alle hippe en bekende mensen komen, én wij! Niet dat we ze zouden herkennen trouwens, die bekende mensen. Heel veel verder dan Kylie Minogue en Hugh Jackman kom ik niet... Anyway, wij gingen even de sfeer opsnuiven op Bondi. Eigenlijk een dag te vroeg, want op Bondi moet je zijn met Kerst, maar dat paste niet in ons schema.

We genoten er niet minder van. Ook Bondi was een heerlijk strand, met goeie golven. Een van de betere naar mijn smaak. Na een paar uurtjes op Bondi en een iets legere buidel (want leuke beachwear) verlieten we Sydney dan echt en zetten we koers naar onze beach villa in Lake Tabourie. Wederom een heerlijk huisje! Met een mega veranda, met BBQ en uitzicht op het strand. Een heel relaxed plekje om een dagje niks te doen en te genieten van de Kerst in deze mooie contreien.

Je zou denken dat we een keer genoeg kregen van beach hier, beach daar, beach zus en beach zo, maar dat is niet zo. Ze zijn allemaal anders en allemaal leuk op hun eigen manier. Dit strand had twee kusten, afhankelijk van het getijde een (schier)eiland en een meer. Lake Tabourie heet niet voor niets zo. Het ene strand had woeste golven en dertig meter verderop, aan de andere kant van de verbinding met het schiereiland was een rustig baaitje met kraakhelder water.

Kerstochtend begonnen met een wandeling naar Crampton island, het eiland, want dat was het op dat moment. We moesten over een smalle strook zand door laag water waden om er te komen. De kids tilden we er naartoe. Als je een beetje pech had, stond je precies op het punt waar de golven van beide kanten op elkaar klapten. Met als gevolg dat je tot je kruin toe nat was. Had ik weer! Gelukkig scheen het zonnetje goed, dus je was zo droog. In de kleine poeltjes krioelden de krabbetjes. Op de oostkant van het eiland klapten de golven op de rotsen, wat een mooi schouwspel was. Vooral bij Hidde waren de woows en ohhs niet van de lucht.

Terug naar het huisje stond het water al iets lager, dus Emma mocht ook lopen dit keer. Dat vond ze mooi. Terug op het strand besloten de mannen een zandkasteel te gaan bouwen, terwijl de vrouwen naar het huisje gingen voor de zwemspullen. Helaas had Emma een blaasontsteking en wilde ze liever bij het huisje blijven om te drinken en naar de wc te kunnen. We zijn daarom met zijn drieën gaan zwemmen in het rustige stuk van de zee. Hidde vindt de golven mooi, maar veel te spannend om in te zwemmen. Misschien maar goed ook. De rustige kant was als een zwembad, dus Hidde genoot met volle teugen.

's Middags nog even naar de net geopende waterspeeltuin geweest. Emma gierde het uit van plezier en Hidde aarzelde. Het mannetje bedacht echter op een verkeerd moment door een poortje te lopen en kreeg de volle laag water. Was hij wel gelijk lekker door! Besloten om nog even naar het strand te gaan, maar dat was niet meer zo lekker als die ochtend. Het eiland was door het laagtij een schiereiland geworden, de golven links waren woester dan 's ochtends door de harde wind, je werd er gezandstraald én het mooie rustige baaitje stond zo laag, dat het niet meer uitnodigend was. De wandeling naar het eiland was nu een stuk makkelijker, maar lang niet zo leuk. Die hebben we dus achterwege gelaten. De dames besloten dus terug te gaan naar het huisje en de mannen gingen de deltawerken nabouwen. We blijven Nederlanders!

Nog even de speeltuin met springkussen aangedaan en daarna op naar het Kerstdiner, omdat het dreigde te gaan onweren. Was trouwens voor Pieter de eerste keer dat hij zijn eigen Kerstdiner bereidde, want het werd BBQ en als het daar op aankomt zijn we vrij traditioneel. Pieter regelt het vlees, ik de drankjes, brood en sauzen. Ondanks de regen (ja mensen, ook hier) lekker op de veranda gezeten en genoten van ons Kerstdiner. Alleen Hidde was klaar. Hij had niet geslapen die dag en was daardoor midden tijdens het eten op het houten bankje gaan liggen om in een diepe slaap te geraken. Gelukkig ging het met Emma wel langzaamaan de goede kant op.

Tweede kerstdag, wederom blauwe lucht en een fijne temperatuur. Tijd om verder te gaan, want we hadden in een paar dagen tijd een flinke afstand te overbruggen naar Melbourne (een kleine 900 km). Vandaag gingen we door naar Merimbula, op ongeveer een derde van die afstand. 's Ochtends eerst naar Murramarang national park gereden. Daar komen de kangoeroes naar het schijnt regelmatig op het strand van Pebbly beach, maar vooral bij zonsopgang of zonsondergang en dat was het nu niet.

Op de parkeerplaats waar we de park fee moesten betalen een deel gesloten met een Duits stel dat op het punt stond te vertrekken. We konden hun ticket overnemen en kregen een goede tip voor waar we kangoeroes konden zien. Binnen een paar minuten zagen we dan ook de eerste exemplaren. Het blijft een leuk gezicht. Doorgewandeld naar een mooie baai en daar even uitgerust. Op de terugweg nog een paar flinke kangoeroes gezien en een varaan (of iets wat daar ernstig op lijkt).

Op advies van de reisgids niet de Princess highway gevolgd naar Merimbula, maar de kustweg genomen, die leidde langs tal van prachtige lagunes en leuke houten bruggetjes. Bij een van de lagunes geluncht met uitzicht op een kudde pelikanen (of horde of troep of zwerm... Hoe noem je dat?). Wat een reusachtige vogels zijn dat. Het blijft imponerend met die grote snavels.

Het weer sloeg om en door de stromende regen de laatste kilometers afgelegd. In Merimbula klaarde het al snel op, dus nog even een duik genomen. Vooral daredevil Hidde heeft de smaak van het zwemmen te pakken. Alleen met het toverwoord chippies was hij ui het zwembad te krijgen. Voor Emma is het toverwoord helaas nog wc, maar nu vooral omdat ze van ons veel moet blijven drinken. De blaasontsteking lijkt gelukkig voorbij!

Nu relaxen in ons motel in downtown Merimbula en morgen door naar Bairnsdale. Het was een mooie Kerst!

Cheers, merry X-mas and have a good one (we did!)