Vliegende pinguins
Door: Pieter, Nathalie, Emma & Hidde
Blijf op de hoogte en volg Pieter, Nathalie, Emma & Hidde
06 Januari 2012 | Nieuw Zeeland, Greymouth
Met pijn in het hart hebben we Australië verlaten. Onze vlucht naar Christchurch had een klein beetje vertraging door een storing bij de bagagebanden op Melbourne airport. De bliksem was ingeslagen. Altijd fijn als je moet gaan vliegen! Gelukkig hadden we een goede vlucht. Hidde zette de traditie voort: tijdens het opstijgen, met als achtergrondgeluid de ronkende motoren van het vliegtuig, viel Hidde in slaap. Hij werd pas wakker toen we Nieuw-Zeeland konden zien.
In Christchurch naar ons motel voor één nacht gegaan. Na een lange wandeltocht door een weinig inspirerende buurt een leuk tentje gevonden om te eten. Inmiddels weten we dat het een keten is, maar het blijft leuk. Montheith heeft zijn eigen biertjes, lekker eten en bakken speelgoed voor de kinderen. Een fijne combinatie.
De volgende dag wakker geworden met een aardschok. Niet dat ik er iets van heb meegekregen overigens. Pieter wel, maar die dacht dat ik wat lomp omdraaide in bed. Het bleek een schok van 4.8 op de schaal van Richter te zijn. Je zou denken dat je het merkt. Die dag ook onze camper opgehaald. Wat een joekel! Om in te rijden dan vooral, want als huis is het toch wat krap en dus behoorlijk wennen. Eerst even volgeladen bij de plaatselijke supermarkt en internet geregeld.
Onze trip in NZ kon nu echt beginnen. We hadden besloten om via Arthurs pass naar de Westkust te rijden. We hadden gehoord dat het een mooie weg was. Dit was wel het understatement van de eeuw! Het was een prachtige weg door de Southern Alps. Deze lijken op zich redelijk op onze Europese Alpen, maar dan nog volkomen vrij van enige bebouwing of aantasting.
Na een uur rijden zagen we wat gekke stukken rots in de bergen. Aangezien er ook een parkeerplaats bij was zijn we toch maar even gestopt. Het bleken enorme rotsen verspreid over een heuvel met de naam Castle hill. Het leek zo te komen uit de ‘Lord of the Rings’. Niet dat wij dat wisten, want we zijn als laatste twee Nederlanders geen fan van de LotR-trilogie, Harry Potter of Marco Borsato… Pieter heeft maarliefst een uur van de eerste film gezien voordat ie in slaap viel en ik heb het twee uur volgehouden! Aan een herkansing zijn we niet begonnen. Enig nazoekwerk leerde ons dat dit landschap inderdaad de set heeft gevormd voor LotR. Ha!
Via het bruisende dorp Arthurs pass, de Arthurs pass overgereden om 60 km verder aan de Westkust te belanden. Dit stuk heeft de fijne naam Westland. Dat je dat aan de andere kant van de wereld tegenkomt, terwijl het eigenlijk maar 10 km van huis is… Wat de stranden betreft moeten we wel even wennen. In Australië hebben we de meest prachtige stranden gezien, veelal vergezeld van lekker warm water. Dat is hier wel anders. De stranden die we tot nu toe gezien hebben zijn grijs/zwart van kleur en liggen bezaaid met keien. Het water is steenkoud. De golven zijn daarentegen wel goed. Maar ja, je duikt er niet even in.
De eerste campingervaring was goed. We hadden gekozen voor een lekkere commerciële en family friendly top10 camping in Greymouth. Prima camping en van alle gemakken voorzien. Goede speeltuin en goede faciliteiten. Tijdens het fijne sociale campingmoment dat we ook wel de afwas noemen nog even gebuurt met wat mensen uit Eindhoven. Nederlanders zijn hier geen uitzondering.
De camping lag aan het strand, dus na het eten de zon in de zee zien zakken en ons opgemaakt voor de eerste nacht in de camper. Dat viel niet mee. Hidde had besloten dat hij er niet in wilde slapen. Gruithuijzengenen??? Pieter is van huis uit geen kampeerder. We hadden bedacht dat de kids samen bovenin de camper konden, met als afscheiding een gordijntje. Domme wij! Om half 11 was het nog niet gepiept. Kortom , kids uit elkaar een bij vaders en een bij moeders.
Verrassend genoeg werd er uitgeslapen de volgende dag. Dat werd dus haasten om op tijd de camping te verlaten. Bijna gebotst met een vliegtuigje, waarvan ik dacht dat ie ging crashen. Het bleek dat onze camping net voor de landingsbaan van Greymouth airport lag. Gelukkig was het geen druk vliegveld! Kids nog even uitgelaten in de speeltuin en op naar Punakaiki, oftewel Pancake rocks, zo’n 40 km ten Noorden van Greymouth.
Ook dit was weer een mooi ritje. De Southern Alps rijzen hier ongeveer rechtstreeks vanuit zee. Net voor de kust liggen allerlei rotsen en kliffen. Punakaiki was leuk. Er zijn gekke rotsformaties, die lijken op stapels pannenkoeken. Heel origineel zijn ze hier niet qua naamgeving. Er schijnen ook blowholes te zijn (gaten in de grond waar het zeewater op sommige momenten uit komt spuiten door de druk), maar die werkten niet omdat we net het hoogtij hadden gemist. Wel zagen we een vlucht vliegende pinguïns! Heel bijzonder om mee te maken. Ik noem het overigens maar gewoon aalscholvers.
Vanaf Punakaiki afgedaald naar het Zuiden. De eindbestemming voor vandaag was Glacier country. Het weer werd er helaas niet beter op. Aan het begin van de middag zaten we in 25 graden en zon, maar het begon al snel te regenen en de temperatuur daalde tot 14 graden. Een lekker Nederlands winterweertje dus.
In eerste instantie hadden we bedacht om bij de Frans Josef gletsjer te overnachten, maar die campings zagen er zo erg uit, dat we besloten door te rijden naar de Fox glacier. Dit bleek een goede keuze te zijn. We staan hier op een prima camping en schijnen bij helder weer Mount Cook (de hoogste berg van NZ) te kunnen zien. Nu nog hopen op helder weer, maar de verwachting is dat het morgen beter wordt. Zou toch fijn zijn als we onze gordijntjes openschuiven en de bergreus mogen aanschouwen.
Kia Ora!
Er staat ook nog een filmpje (40Mb!) online over enkele belevenissen in Australie:
http://dl.dropbox.com/u/2588209/Onze%20reis%20-%20deel%204%20-%20Kingscliff%20-%20Sydney%20Aquarium%20%28HQ%29.wmv
In Christchurch naar ons motel voor één nacht gegaan. Na een lange wandeltocht door een weinig inspirerende buurt een leuk tentje gevonden om te eten. Inmiddels weten we dat het een keten is, maar het blijft leuk. Montheith heeft zijn eigen biertjes, lekker eten en bakken speelgoed voor de kinderen. Een fijne combinatie.
De volgende dag wakker geworden met een aardschok. Niet dat ik er iets van heb meegekregen overigens. Pieter wel, maar die dacht dat ik wat lomp omdraaide in bed. Het bleek een schok van 4.8 op de schaal van Richter te zijn. Je zou denken dat je het merkt. Die dag ook onze camper opgehaald. Wat een joekel! Om in te rijden dan vooral, want als huis is het toch wat krap en dus behoorlijk wennen. Eerst even volgeladen bij de plaatselijke supermarkt en internet geregeld.
Onze trip in NZ kon nu echt beginnen. We hadden besloten om via Arthurs pass naar de Westkust te rijden. We hadden gehoord dat het een mooie weg was. Dit was wel het understatement van de eeuw! Het was een prachtige weg door de Southern Alps. Deze lijken op zich redelijk op onze Europese Alpen, maar dan nog volkomen vrij van enige bebouwing of aantasting.
Na een uur rijden zagen we wat gekke stukken rots in de bergen. Aangezien er ook een parkeerplaats bij was zijn we toch maar even gestopt. Het bleken enorme rotsen verspreid over een heuvel met de naam Castle hill. Het leek zo te komen uit de ‘Lord of the Rings’. Niet dat wij dat wisten, want we zijn als laatste twee Nederlanders geen fan van de LotR-trilogie, Harry Potter of Marco Borsato… Pieter heeft maarliefst een uur van de eerste film gezien voordat ie in slaap viel en ik heb het twee uur volgehouden! Aan een herkansing zijn we niet begonnen. Enig nazoekwerk leerde ons dat dit landschap inderdaad de set heeft gevormd voor LotR. Ha!
Via het bruisende dorp Arthurs pass, de Arthurs pass overgereden om 60 km verder aan de Westkust te belanden. Dit stuk heeft de fijne naam Westland. Dat je dat aan de andere kant van de wereld tegenkomt, terwijl het eigenlijk maar 10 km van huis is… Wat de stranden betreft moeten we wel even wennen. In Australië hebben we de meest prachtige stranden gezien, veelal vergezeld van lekker warm water. Dat is hier wel anders. De stranden die we tot nu toe gezien hebben zijn grijs/zwart van kleur en liggen bezaaid met keien. Het water is steenkoud. De golven zijn daarentegen wel goed. Maar ja, je duikt er niet even in.
De eerste campingervaring was goed. We hadden gekozen voor een lekkere commerciële en family friendly top10 camping in Greymouth. Prima camping en van alle gemakken voorzien. Goede speeltuin en goede faciliteiten. Tijdens het fijne sociale campingmoment dat we ook wel de afwas noemen nog even gebuurt met wat mensen uit Eindhoven. Nederlanders zijn hier geen uitzondering.
De camping lag aan het strand, dus na het eten de zon in de zee zien zakken en ons opgemaakt voor de eerste nacht in de camper. Dat viel niet mee. Hidde had besloten dat hij er niet in wilde slapen. Gruithuijzengenen??? Pieter is van huis uit geen kampeerder. We hadden bedacht dat de kids samen bovenin de camper konden, met als afscheiding een gordijntje. Domme wij! Om half 11 was het nog niet gepiept. Kortom , kids uit elkaar een bij vaders en een bij moeders.
Verrassend genoeg werd er uitgeslapen de volgende dag. Dat werd dus haasten om op tijd de camping te verlaten. Bijna gebotst met een vliegtuigje, waarvan ik dacht dat ie ging crashen. Het bleek dat onze camping net voor de landingsbaan van Greymouth airport lag. Gelukkig was het geen druk vliegveld! Kids nog even uitgelaten in de speeltuin en op naar Punakaiki, oftewel Pancake rocks, zo’n 40 km ten Noorden van Greymouth.
Ook dit was weer een mooi ritje. De Southern Alps rijzen hier ongeveer rechtstreeks vanuit zee. Net voor de kust liggen allerlei rotsen en kliffen. Punakaiki was leuk. Er zijn gekke rotsformaties, die lijken op stapels pannenkoeken. Heel origineel zijn ze hier niet qua naamgeving. Er schijnen ook blowholes te zijn (gaten in de grond waar het zeewater op sommige momenten uit komt spuiten door de druk), maar die werkten niet omdat we net het hoogtij hadden gemist. Wel zagen we een vlucht vliegende pinguïns! Heel bijzonder om mee te maken. Ik noem het overigens maar gewoon aalscholvers.
Vanaf Punakaiki afgedaald naar het Zuiden. De eindbestemming voor vandaag was Glacier country. Het weer werd er helaas niet beter op. Aan het begin van de middag zaten we in 25 graden en zon, maar het begon al snel te regenen en de temperatuur daalde tot 14 graden. Een lekker Nederlands winterweertje dus.
In eerste instantie hadden we bedacht om bij de Frans Josef gletsjer te overnachten, maar die campings zagen er zo erg uit, dat we besloten door te rijden naar de Fox glacier. Dit bleek een goede keuze te zijn. We staan hier op een prima camping en schijnen bij helder weer Mount Cook (de hoogste berg van NZ) te kunnen zien. Nu nog hopen op helder weer, maar de verwachting is dat het morgen beter wordt. Zou toch fijn zijn als we onze gordijntjes openschuiven en de bergreus mogen aanschouwen.
Kia Ora!
Er staat ook nog een filmpje (40Mb!) online over enkele belevenissen in Australie:
http://dl.dropbox.com/u/2588209/Onze%20reis%20-%20deel%204%20-%20Kingscliff%20-%20Sydney%20Aquarium%20%28HQ%29.wmv
-
06 Januari 2012 - 09:23
Jacq.:
Vinden de kids vast leuk, bij papa of mama slapen...!
't Is wel heel wat anders; camperen... en toch leuk!?
Ik kijk uit naar de foto's...
xxx -
06 Januari 2012 - 09:36
Ome Hans:
Gruithuijzen genen? Als je potdorie een ding over mij als Gruithuijzen kunt zeggen is dat ik enorm goed ben in slapen. Lijkt me meer een Dongending hoor. Van Fredy lees ik ook regelmatig op facebook dat ze niet kan slapen, dus hier klopt iets niet!
Veel plezier! -
06 Januari 2012 - 09:43
Pieter:
En zo is het maar net! Wat Nathalie waarschijnlijk bedoelde is dat ik niet goed ben in kramperen en dat Hidde die genen heeft meegekregen. Heb ook uitstekend geslapen overigens, in Australië in de huisjes. In deze camper slaap ik voor geen meter. -
06 Januari 2012 - 09:58
Fredy:
Heb weer genoten van jullie belevenissen. Geniet nog maar lekker verder!! Knufs voor Emma en Hidde en natuurlijk ook knufs voor jullie hoor ;) -
06 Januari 2012 - 10:00
Patrick:
Leuk hé zo'n joekel en dan ook nog links moeten rijden :-)
Als je tijd hebt is een helicoptervlucht met landing op 1 van de glaciers daar erg spectaculair. Have fun, Patrick -
06 Januari 2012 - 10:03
Ome Hans:
Ik beveel een helikoptervlucht bij de bay of islands op het noorder aan. Veul vetter 8-) -
06 Januari 2012 - 10:10
Ton:
Hey Pieter, slapen is gewoon je ogen dicht doen en stoppen met denken. Vraag maar aan Hans. Overigens is het ook een gewoonte zaak. Dus, als je niet kunt slapen? Gewoon de motor starten en de ruitenwissers aanzetten. Is het net of je naar je werk gaat. Dan pas wordt het heerlijk slapen -
06 Januari 2012 - 10:17
Patrick:
@ome Hans, gwoon allebei doen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
