Ek het gedenk...

Inmiddels zijn we alweer bijna twee weken thuis. It's been a blast. Zowel Zuid-Afrika als Nederland. Sinds onze thuiskomst is ons gezin 3 jaar ouder geworden en dat is goed gevierd: met heerlijke tapas, een Schevenings strandfeestje, traktaties door de kinderen en een sprookjesfeest (nog een avonturenfeestje voor Hidde te gaan!) We weten inmiddels dat Zuid-Afrika ook met kinderen een prima bestemming is. Een bestemming die ook na ons vierde bezoek naar meer smaakt!

We hebben genoten van alle mooie landschappen van Mpumalanga, de big five in Kruger Park, kleurrijk Swaziland, de Elephant coast en de luxe van Ubizane safari lodge in Kwazulu Natal, de Wildcoast, de mooie Zuid-Kaap met de olifanten in Addo, de garden route, het prachtige Tsitsikamma, de maffe struisvogels van Oudtshoorn, de rode aarde in de kleine Karoo, de walvissen van Hermanus de kusten rond het Kaaps schiereiland, het wijnland en natuurlijk bruisend Kaapstad!

Voor de kinderen was er ook van alles te doen, zo hebben ze dieren geaaid waar je normaal op grote afstand naar kijkt (nijlpaard, cheetah, struisvogel) en slingerden ze als aapjes tussen de bomen. Onderweg beleefden we avonturen, genoten we van wijn en spijzen in fijne restaurants met méér dan de standaard kids meals en regelmatig een speciale speelkamer. Ook verbaasden we ons over gekke of mooie plaatsnamen zoals Warmbad, Welbedacht, Geluk, de Rust, Vrijheid, Langverwacht, Plathuis en Warmwaterberg. Het is slechts een greep. Plaatsjes waarvan het logisch is dat iemand ze een paar eeuwen terug zo heeft genoemd. Een stukje 'nomen est omen' is er namelijk nog steeds op van toepassing.

Meerdere keren passeerden we een Touw, Olifants, Bobbejaan of Krokodilrivier. Soms was er geen druppel water te zien, soms was het een beekje en soms was het een rivier. De landschappen veranderden van droog gelig en wat kaal door de winter, naar rood en uiteindelijk groen aan de kaap. We zagen kusten met hoge duinen en wit zand, ruige kliffen en veel mooie stranden.

Er is ook een keerzijde, er is nog steeds verschil tussen blank en zwart, arm en rijk. Apartheid ligt nog vers in het geheugen en volksheld Mandela zit duidelijk in ieders hart. Er is criminaliteit, HIV en er zijn stropers. Maar men doet zijn best, ook al gaat het langzaam. Door dit prachtige land te bezoeken, draag je een steentje bij aan een betere toekomst voor mens en dier.

Kortom, Zuid-Afrika houdt een speciaal plekje in ons hart. Een land waar we hopelijk nog vaker naar mogen terugkeren!

Tot slot nog een Afrikaans gedicht geschreven door Ingrid Jonker (1933 - 1965).




Ek het gedink dat ek jou kon vergeet,
en in die sagte nag alleen kon slaap,
maar in my eenvoud het ek nie geweet
dat ek met elke windvlaag sou ontwaak:

Dennenboom donker, daggloed en nachtlied
nachtlied van dieren en duistere winden
Waar slaapt mijn liefde, wie sust zijn verdriet
en zal ik mijn liefde, mijn liefde weer vinden?

Dat ek die ligte trilling van jou hand
weer oor my sluimerende hals sou voel…
Ek het gedink die vuur wat in my brand
het soos die wit boog van die starre afgekoel.
Winterwind, leid mij door bittere nachten
tot uit het duister ik vredig kan staren
hoe hij daar sluimert, en sluimerend mijn smart
eindelijk diep in mijn hart laat bedaren!

Nou weet ek is ons lewens soos 'n lied
waarin die smarttoon van ons skeiding klink
en alle vreugde terugvloei in verdriet
en eind'lik in ons eensaamheid versink.

...