Buenvenidos a Miami

Donderdag 23 juli was het zo ver, de start van onze vakantie naar de USA. Voor dag en dauw stonden we op om vanaf Brussels via Atlanta naar Miami te vliegen. Na anderhalf uur waren we al in Brussels, waar onze 'reservatie' van de parkeerplaats ook nog bleek te bestaan en wel in een parkeergarage tegenover de vertrekhal! Bij binnenkomst in de vertrekhal waren we als bonus direct bij de goede balie én was er nauwelijks sprake van een rij.

Met dank aan de 'tip' van buurman Rob of we onze ESTA's wel geregeld hadden (niet dus, gelukkig werkt de aanvraag online en is het, als je geen rare dingen op je kerfstok hebt, binnen een paar minuten gepiept), mochten we ook nog het vliegtuig in. Zonder ESTA geen vliegtuig in... Rob, bedankt! Onze reisagent had het even niet gemeld en de laatste keer dat wij naar de USA gingen, hadden ze nog geen ESTA...

Bij het boarden werd ik er natuurlijk weer uitgepikt voor een full body check. Zie er ook zo verdacht uit! Gelukkig bleek ik wederom oké en mocht ik mee. Iets meer dan 9 uur later waren we in Atlanta. Daar hadden we een overstap van een kleine drie uur. Die mochten we besteden met douaneformaliteiten (Hidde's nieuwe paspoort is weer voorzien van de eerste stempel) en met het ophalen van onze bagage. Die mochten we 50 meter verder weer opnieuw inchecken. Het nut van deze handeling, anders dan tijdverdrijf, is mij niet duidelijk. Maar het is!

Na een uurtje tijd doden, bleken we te maken te hebben met een gate-change. Jottem! We mochten opnieuw met het treintje om van Terminal te wisselen. Zo kom je je tijd goed door. De korte vlucht van Atlanta naar Miami was prima. Precies op de geplande tijd kwamen we aan. Nu merkten we wel dat er 6 uur tijdverschil was. In Miami was het 8 uur 's avonds, voor ons dus 2 uur 's nachts. Met name voor Emma en Hidde was dat erg pittig.

De bagage kwam snel en dankzij de volledig geautomatiseerde incheck bij de autoverhuur was ook dat zo gepiept. In de parkeergarage van Alamo mochten we zelf kiezen welke auto we van een bepaalde klasse wilden. Hmm, de Ford, de Toyota?... Nee. Het werd toch een staaltje Amerikaanse kwaliteit. Een Dodge dus. De enige reden was dat deze de minste beschadigingen aan de lak had en dus waarschijnlijk het minst gedoe oplevert bij het inleveren.

Iets meer dan een uur na de landing waren we op weg naar het appartement iets ten noorden van Miami. Dat bleek een prima plek. Goed appartement, van alle gemakken voorzien! Bij het appartement een zwembad, privéstrand en sportschool. Een goede stek om te wennen aan het tijdverschil en de luchtvochtigheid. Heel veel meer hebben we de eerste dagen dan ook niet gedaan. O ja, boodschappen! Want we koken hier liever zelf dan dat we veel te veel geld betalen voor niet al te best eten.

Zoals gezegd hebben we verder vooral bij het zwembad gehangen, in het zwembad gehangen, gebeachballd op het strand, en in de zee gezwommen, bootje baad en gespeeld. Pieter en ik hebben ons nog even uitgesloofd in de sportschool op een middag dat het niet ophield met tropische buien, maar heel veel actiever is het niet geworden. De laatste avond zijn we nog even naar de Broadwalk gereden in Hollywood Beach voor een veel te duur ijsje van Ben & Jerry's. Overigens hebben ze hier ijs in Margueritasmaak heb ik met veel genoegen ontdekt.

Verder zag je in dit plaatsje vooral massa's (vakantievierende) Amerikanen. Veel van die Amerikanen zijn trouwens Hispanic. Will Smith zong immers niet voor niets: "Welcome to Miami, Buenvenidos a Miami!"

De eigenaren van ons appartement waren zo vriendelijk om ons tot de middag in het appartement te laten. In Orlando, de volgende bestemming, is het meestal wat regenachtiger deze tijd van het jaar. Wij wilden graag nog een ochtendje aan het zwembad doorbrengen voordat we de autorit en de zeer waarschijnlijke regen zouden aanvaarden. Fijn dat dat ook mocht! Daarna op zoek naar Florida's Turnpike op weg naar de wereldhoofdstad der attractieparken. Gekkehuus!

Howdy, folks!