Zeemeerminnen

Na de hectiek van Orlando was het tijd om uit te rusten. We hadden bedacht dit te doen in New Port Richey, een plaatsje 45 min. ten noorden van Tampa. Aan de Gulf coast, waar volgens de reisgidsen de mooiste stranden van Florida en dus van de VS liggen. Het klonk als een goede, relaxte bestemming.

Ons huisje was prachtig en de eigenaren van het huis, de Tsjechische Alena en Jiri waren enorm attent. Er stond een heerlijke fles koude Californische champagne op ons te wachten als welkomstcadeau en het huisje was van alle gemakken voorzien. Het had zelfs een eigen zwembad. Deze werd al snel door ons ingewijd. Relaxed hoor, borrelen aan je eigen zwembad!

In deze omgeving is niet heel veel te beleven. Het ligt net buiten de echt toeristische gebieden, dus je vindt er vooral locals. De eerste dag besloten we naar Honeymoon island te gaan. Hier is een prachtig wit strand en turkoois water. Jammergenoeg was de enige weg op het eiland afgesloten, omdat het overstroomd was. We konden dus niet heel ver het eiland op. Het strand op dit deel was ook even zoeken. Het enige stuk dat we konden vinden was slechts een paar meter breed en dat stuk moesten we delen met best veel mensen. De rest was weggespoeld. Door de woeste zee leek het in geen enkele opzicht op de mooie foto's die we op het internet hadden gezien.

Na een half uur kwam de eerste donkere lucht al richting de kust gedreven, toen wisten we nog niet dat dit het begin was van een paar dagen bijna non-stop regen. Best jammer als je bij die 'mooie' stranden bent. Aangezien het inmiddels pijpenstelen regende besloten we maar terug naar het huisje te gaan. Wel fijn dat dit dus van alle gemakken was voorzien. We zouden er meer tijd doorbrengen dan gepland. Maar geen zorg, we hebben ons er prima vermaakt.

Al snel besloot Pieter dat je net zo goed in de regen kon zwemmen. Emma en Hidde vonden het wel even gek, maar we legden uit dat je van het zwemmen ook al helemaal nat werd en dat een paar extra druppels van boven niets uitmaakten. Alleen bij onweer zou iedereen acuut het zwembad uit moeten. Zo hadden we dus toch een relaxte middag, muziekje erbij, een hapje en een drankje. Helemaal prima.

Dag twee in New Port Richey besloten we naar Weeki Wachee spring park te gaan. Hier is een heldere bron met een riviertje naar zee. In het riviertje schijnen lamantijnen (soort zeekoeien) te zwemmen. In de winter... Weinig kans dat we ze nu zouden zien. In Weeki Wachee heb je ook een zeemeerminnenshow. Hier zwemmen als zeemeermin uitgedoste vrouwen, die dit op de website van Weeki Wachee hun droombaan en/of grootste prestatie noemen, in een deel van de bron. Ze vertonen hier hun onderwaterkunsten en halen af en toe adem via een buisje waar lucht uitkomt. Ik moet het ze nageven, best knap. Jammergenoeg konden wij dit niet in real life bewonderen, want als er binnen een straal van 8 mijl onweer is voorspeld wordt de show gecancelled.

Er zat dus weinig anders op dan zelf de bron in te duiken. Gek genoeg mag dat wel, ondanks de onweervoorspelling. Tot nu toe regende het alleen maar. Wel vertelden de parkrangers dat iedereen acuut het water uit zou moeten als het wel zou gaan onweren. De bron was superhelder, wel gaaf om in dit water te mogen zwemmen. In het riviertje dat aan de bron verbonden is, schijnen ook alligators te zwemmen. Gelukkig houden die niet van gespetter en drukte, dus blijven ze hier weg. En gespetter was er genoeg. In de bron kwamen vier glijbanen uit, de een nog heftiger dan de ander.

Emma en Pieter gingen als eerste, maar Emma was na een keer genezen. Zelfs de minst heftige ging haar te hard (en ze moest alleen). Hidde wilde het ook een keer proberen. Ik had er een hard hoofd in, want Hidde vindt de meeste dingen een stuk spannender dan Emma. Dit bleek de uitzondering. Hidde kreeg er geen genoeg van. Ook ik ging een keer mee. Boven aan de toren was het behoorlijk fris, voor Florideese principes (een graad of 20 en dat is fris als je al een week op 30 graden zit). Het vooruitzicht om vanuit deze kou, in volle vaart een koude bron in te glijden sprak me niet bepaald aan. Maar ik moest, want Hidde moest door mij opgevangen worden aan het eind van de glijbaan. Het bleek geen straf. De glijbaan was erg goed en het water bleek warmer dan de kou op de toren!

Wat een grappig oord dit, een bron met maffe Amerikanen en op de achtergrond Hillbillie-muziek. Alsof je in een film zat. Het is grappig om juist zo'n stukje van Florida te zien. Verder geldt hier 'safety first'. Boven én onderaan iedere glijbaan staat minimaal 1 lifeguard, op het ponton weer 1 (want gevaarlijk, het is er namelijk 18 feet diep, ongeveer 6 meter), langs de rest van de bron ook weer 2 lifeguards, want 1m20 diep. Nou ja, ze zullen niet zo maar een schadeclaim krijgen voor roekeloosheid. Mocht je trouwens een goede advocaat zoeken, ze adverteren hier op billboards langs de weg!

Na een tijdje ging het weer harder regenen en besloten we nog even de dierenshow aan de andere kant van de bron te gaan bekijken. Hier konden we kennismaken met een aantal inwoners van Florida. Zo ontmoette we Elvis, een Kingsnake en weten we nu het verschil tussen een turtle en een tortoise. Vrij vertaald: een schildpad en een schildpad. De een leeft namelijk in het water, de ander op het land. Als toetje was er een alligator, die ook nog eens door ons aangeraakt mocht worden. Tja, die kans laten we niet voorbijgaan. Hidde stond dan ook onderaan de tribune klaar voor de alligatorencounter, voordat wij ook maar van het bankje waren opgestaan...

Aangezien het weer niet leek te gaan opklaren en we inmiddels ook redelijke trek hadden, besloten we om via Dennys diner terug naar ons huisje te rijden en het ritueel van de dag ervoor te herhalen. Maar niet voordat Emma met een van de (toch aanwezige) zeemeerminnen op de foto was geweest. Altoos zwommen we in de regen en borrelden we erop los. Ook met regen kun je een goed vakantie hebben!

De dag van vertrek begon zonnig, we besloten daarom om vlak bij het huisje de kids te laten uitrazen in een speeltuin voordat we koers zetten naar de volgende bestemming: Cape Coral bij Fort Myers. Zodra de lucht begon te betrekken, pakten we iedereen in en reden we via St. Petersburg en de Sun Skyway (een mega-brug die de Tampa-bay afsluit van de Golf van Mexico) naar Sarasota's Fiesta Key. Dit nr. 1 strand van de USA leek ons een mooie lunchstop en het was net weer even droog.

We waren niet de enigen op het strand, maar het was dan ook weekend. Vooral locals dus. Het strand was mooi, maar nog nat van de regen en de zee was wild. De volgende bui leek alweer aanstaande... Nog even naar de speeltuin vanaf waar Hidde smachtend toekeek hoe een kind tijdens zijn verjaardagsfeestje op de picknickplaats zijn Minion-piñata kapot probeerde te slaan in een poging het snoep dat er in zat meester te worden. Jammer dat ze die in Nederland niet hebben, want hij zou zo graag een piñata krijgen. Liefst een Minion.

De dag eindigde via een late 'lunch' bij de Subway en de Dunking Donuts in ons vakantiehuis in Cape Coral. Een mooi en ruim huis, met wederom een eigen zwembad én games room. Een speelkamer met biljarttafel, basketball netjes, airhockeytafel en een drie holes mini-golfbaan voor de kinderen. Mocht het regenen, dan komen we ook hier de tijd wel door.

Howdy, folks!