Alligators en dolfijnen

Tijd voor actie! Na een paar dagen luieren op mooie stranden was het tijd om weer wat te ondernemen. Op doorreis naar de Florida Keys maakten we een tussenstop in de Everglades. Dit moeras/mangrove-gebied is uniek in de wereld. Het barst er van de dieren: alligators, slangen, vogels, heel veel muggen, wat zoutwaterkrokodillen én de Florida panther, een soort luipaard. Missie een van de dag was dan ook het verkeersbord met de Florida panther op de foto krijgen. Dat is bijna net zo lastig als een echte als je 50 mijl per uur rijdt en het een heel klein bordje betreft!

Na een 'lunch' bij de Krispy Kreme donut shop (die zijn echt lekkerder dan die van de Dunkin Donuts) zetten we koers naar de alligator farm. We kwamen net op tijd om aaneengesloten te kunnen genieten van het voeren van heel veel grote nare en lelijke alligators, een tochtje op een airboat, een slangenshow en een alligatorshow. De activiteiten met de dieren werden overigens allemaal begeleid door Travis, van wie ik het een wonder vind dat ie nog leeft!

Voedertijd hield in dat een stuk of vijftig 'gators' een paar stukjes kip mochten delen. Gewoon om te laten zien dat je toch echt wel uit de buurt moet blijven van die beestjes. Travis daarentegen mocht er wel bij in de buurt en kriebelde er af en toe een onder de kin. José nam ons vervolgens mee op een airboat. Lekker scheuren door een stuk moeras. Weinig fauna, veel snelheid en een paar 360's gevolgd door nattigheid. Erg leuk. We waren nog niet terug in de haven of Hidde vroeg of hij nog een keer mocht.

Bij terugkomst konden we meteen door naar de slangenshow, met Travis dus. We kregen wat kleine en wat grotere exemplaren te zien en als toetje mocht je zelf een python beethouden. Hidde kon niet wachten. Emma en ik hadden er iets meer moeite mee, maar hé hoe vaak krijg je de kans... Doen dus.

Tussen de slangen- en de alligatorshow hebben we de andere dieren van het parkje bekeken en wat emoes en baby-gators gevoerd. Daarna was het wederom tijd voor een optreden van (Travis), dit keer zijn core business: alligators knuffelen, kussen, etc. We doen het 'm niet na. Na afloop van de show mocht je nog een baby-alligator beethouden. Tja en dan doe je dat! Alligators wonen namelijk alleen in het zuiden van de VS en in China. Kan dus zomaar een tijdje duren voordat we weer in de gelegenheid zijn.

Na de alligatorfarm bij het motel een duikje genomen. We wisten al snel waarom we zoveel moeite hadden gedaan om leuke huisjes te boeken. Het kost hetzelfde, maar je krijgt zoveel meer. Meer huis, meer kamers, minder mensen. Heel veel meer luxe dus. Bij de lokale Italiaan (?!) nog wat pasta en pizza naar binnen gestouwd en daarna met de kippen op stok in onze motelkamer. De volgende ochtend met veel te veel mensen een veel te slecht ontbijt genuttigd en snel doorgereden naar de Keys.

Dit bleek een flinke tocht. Het schiet niet op over die eilanden. Vanaf het vasteland tot onze bestemming, Key West, is het 125 mijl over de overseas highway. Meer dan 200 km dus. De eilanden worden steeds kleiner, de bruggen steeds langer. Wel een aparte weg om te rijden. Het water rondom de Keys is prachtig, lichtblauw, turkoise, donkerblauw. Het schijnt op zijn diepst 12 feet diep te zijn, dat is dus slechts 4 meter. De temperatuur van het water is een aangename 32 graden. Een beetje warm dus.

Key West is een gek oord. Het heeft ontzettend schattige houten en gekleurde huisjes. Ik ben nooit in New Orleans geweest, maar het beeld dat ik ervan heb zag ik terug in Key West. Helaas trekt Key West ook heel veel toeristen aan. On het weekend dat we er waren vooral ook heel veel Amerikanen, want het was Kreeftenfestival dit weekend en dan ga je met een muts in de vorm van een kreeft dronken Duvall street afstruinen. Apart! We besloten even niet mee te doen.

We waren iets te vroeg om in te checken en besloten daarom eerst naar het plaatselijke fort en naastgelegen strand te gaan. Bij het fort hadden we het snel gezien, het was er zo enorm warm dat zelfs de leguanen voor Pampus lagen in de bomen. Op naar het meest Zuidelijke strand van de VS dus. Hier kon je een paar meter vanaf de strand lekker snorkelen. Emma en Hidde vonden het niets, dus Pieter en ik konden vissen kijken met hun zwembrilletjes op.

Ons huisje was een typisch Key West huis. Hout en met een verdieping (dat zie je verder weinig in Florida). Wel klein en gehorig, dat merkten we vooral toen de buren 's nachts om half vijf dronken thuiskwamen... Gelukkig gingen zij de volgende ochtend naar huis en hadden we nog twee rustige nachten.

Dag twee op Key West besloten we naar de landmark van meest Zuidelijke punt van de VS te gaan. Daar aangekomen bleken we niet de enigen te zijn. Er stond een enorme rij om met de boei op de foto te gaan. Niet dus! We besloten door te lopen naar een van de stranden. Tot onze verbazing was het ene strand nog smeriger dan het andere. Hoe kan dat nu op zo'n tropisch eiland... Ze lagen vol stinkend zeewier. Terug naar het zwembad dus voor een middagje relaxen!

's Avonds besloten we Duvall street af te lopen, pizza te eten en naar Mallory Square te gaan voor de Sunset celerbration. Een 'feestje' op een plein vol straatartiesten, kraampjes en toeristen. Dit feestje vindt 365 avonden per jaar plaats, tenzij er een orkaan is. De zonsondergang is er prachtig en de sfeer goed. Op de terugweg nog een lekker (duur) ijsje gegeten in de lokale smaak Key lime sorbet en daarna naar bed.

De volgende ochtend gingen we vroeg uit de veren voor een tochtje met de Dolphin Safari charters. Kleine bootjes met max. 6 mensen en een gecertificeerde kapitein omdat ze zich keurig gedragen bij de dolfijnen. Dus niet te dichtbij, niet opjagen of insluiten en de dieren hun gang laten gaan. Slechts een paar mijl vanaf Key West ligt de dolphin playground. Hier zwemmen, spelen en rusten honderden dolfijnen. Een deel daarvan hebben we gezien. Prachtige dieren. Ze waren wat lui en zwommen rustig door het water, maar het blijft een mooi gezicht.

Na een uurtje dolfijnen kijken voeren we verder naar ondiepe wateren bij een eilandje om te gaan snorkelen. Emma en Hidde waren het in eerste instantie niet van plan, maar hebben het toch allebei geprobeerd. Jammergenoeg waren ze ook snel weer uit het water. Het idee van haaien en kreeften stond ze niet aan. Kapitein Richard probeerde ze ondertussen te vermaken door ze vanaf de boot visjes te laten voeren en spons voor ze op te duiken terwijl Pieter en ik de wateren rond Key West verkenden. We zagen tal van kreeften, kleurige visjes, een zeester, een schildpad, een mantarog én een baby-haai. Deze baby mat al ruim anderhalve meter, dus ik hoef zijn moeder niet te ontmoeten, ook al is ze nog zo'n onschuldige verpleegsterhaai!

Moe en tevreden raceten we over de golven terug naar de haven, met Hidde fier op de bijrijdersstoel, die hij met geen mogelijkheid aan een van de andere passagiers wilde afstaan... De middag relaxten we weer lekker bij het zwembad. 's Avonds tegen zonsondergang nog even naar de meest Zuidelijke boei gewandeld en toch maar lekker toeristisch een foto gemaakt. Een Nederlands gezin legde ons in een soort van fotoshoot vast op de gevoelige plaat van onze camera.

De dag van vertrek besloten we op de weg terug naar Miami een tussenstop te maken op Bahia Honda. Hier ligt een state park met mooie stranden en glashelder water. Ook hier kun je weer goed snorkelen. Dit keer moesten we de zwembrilletjes wel delen met de kinderen, want de visjes zwommen zo dicht bij de kant dat ze zelf ook een kijkje wilden nemen. Toen ze een krabje hadden gezien, besloten ze dat het klaar was met de zee. Ze gingen er niet meer in, want hij richtte echt zijn scharen op Hidde. Pieter en ik wilden echter nog snorkelen, maar dat vonden ze niet fijn. Dus niet al te lang na hun krab-encounter besloten we koers te zetten naar de laatste bestemming: Miami South Beach!

Howdy, folks!