Hobbeldebobbel

Wat kan ik zeggen over Fraser island... Veel natuurlijk, want we zijn er net een hele dag geweest. De vraag is echter hoe we dit met recht over kunnen brengen. Dat wordt iets lastiger. Wellicht dat de visuele ondersteuning bij dit verslagje een beetje helpt!

Het was vroeg dag. De wekker ging om 6.15 uur, omdat we om 7.15 uur zouden worden opgehaald voor onze dagtrip naar Fraser island. Nooit gedacht dat ik in een ander continent dan Afrika en natuurlijk gewoon thuis ergens zo vroeg zou opstaan. Rap een ontbijten erin en hup de bus in, gewapend met twee kids, camera's, zwemspullen en twee autostoeltjes. De stoeltjes waren verplicht als je kleine kinderen bij je had. Pieter vroeg zich nog even af waarom, het was immers een behoorlijk gesleep, maar de reden werd al snel helder.

Na een halfuurtje op de ferry (incl. aan boord wonende huiskat) aanbeland op Fraser island. Daar stonden een paar overland trucks klaar om de daytrippers verder het eiland op te helpen. Fraser is het grootste zandeiland ter wereld. Het is 123 km lang en op het breedste punt 23 km breed. Het staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Het bevat voor een groot deel tropisch regenwoud met bomen van soms wel 1000 jaar oud. Ook is er een grote hoeveelheid zoetwater wat op verschillende plaatsen uit de bodem komt. Soms in een groot meer, maar meestal als beekje (creek) dat naar de oceaan loopt. Verder is 99,9% van alle wegen gemaakt van zand. Een flinke stuiterbaan, dus daarom de autostoeltjes!

Eigenlijk is het allemaal leuk. Of je nu op een van de zandweggetjes door het woud hobbelt, een duik neemt in het prachtige lake MacKenzie of op de snelweg op 75 mile beach rijdt. Hidde genoot er ook met volle teugen van, zijn autostoeltje. Meneertje lag al binnen vijf minuten te tukken. Vervolgens krijste hij luid door de toelichting van de gids heen, omdat ie maar een kwartiertje kon slapen tot aan een wandelingetje bij het 'central station'. Fijn voor de mede-reizigers en voor ons... Maar gelukkig was dit het enige dieptepunt en heeft hij zich verder prima gedragen. Net als zijn voorbeeldige grote zus.

Tweede stop was lake MacKenzie. Een wondertje der natuur. Een enorme bak kristalhelder zuiver water in een lading wit zand. Hier mochten we een uurtje vertoeven. Ik had er eerlijk gezegd wel de hele dag willen blijven en ik vermoed dat ik niet de enige was. Emma en Hidde gierden het uit als ze het water in renden en helemaal als Pieter dat deed en met een enorme plons in het meer stortte. Jammergenoeg was het uurtje rap voorbij en werd onze tocht over het eiland voortgezet.

Onderweg naar de lunch in Eurong gaf gids Gary ons nog wat aanvullende info over de fauna aldaar. Hij vertelde het liever achteraf om iedereen een beetje relaxed te houden. Vervolgens kwam er een verhaal over slangen en spinnen die zich ingroeven in het zand waar wij net fijn met onze blote voeten overheen hadden gestampt. Ach, soms is het beter om iets niet te weten.

Wat we wel wisten is dat we goed moesten oppassen voor dingo's. Op Fraser island woont de puurste soort. Deze is nooit in aanraking geweest met de geciviliseerde hond en dus ook niet gemengd. Dit betekent wel dat ze echt wild zijn en serieus moeten worden genomen. Met name als het om kleine kinderen gaat, want dat vinden ze makkelijke hapjes. Goed opletten dus en de koters goed drillen!

Na de lunch de enige snelweg van Fraser opgedraaid. Deze snelweg is het strand van 75 mile beach. Niks markering, alleen af en toe een bord met de snelheidslimiet. Niet dat onze gids zich eraan hield, hij haalde bijna een politieauto in... Niet handig, al zei hij het zelf. Op deze 'snelweg' kun je alleen met laagtij rijden en dan nog ga je regelmatig door het water van de oceaan of van een van de vele kreekjes die naar zee stromen. Aan 75 mile beach ligt nog een aantal highlights, zoals het wrak van het 'gestrande' schip de Maheno, Eli creek en the pinnacles met gekleurd zand. Wij hebben ze allemaal met een bezoekje vereerd. Alleen Hidde was meteen weer onder zeil, die heeft dus alleen maar Eli creek meegekregen.

Bij de Maheno ook nog een dingo gespot. Toch een beetje spooky na al die verhalen, maar ook wel erg gaaf. Als je er bent, wil je ze zien ook! Nog even door Eli creek gewaad en daarna langzaamaan teruggereden naar Eurong voor een ijsje en vervolgens naar de ferry. Het was me het dagje wel! Een om niet snel te vergeten. Gelukkig hebben we de foto's nog!

Cheers!