We love Africa

Donderdag 31 juli, na vele dagen aftellen door Emma en Hidde was het zover: het vertrek naar Zuid-Afrika. Wel eerst nog even pakken. Ach, dat kan best op het laatste moment... Hoewel, dit keer wel heel lastminute. Nathalie's ouders waren er zelfs al om ons naar het vliegveld te brengen, toen alles nog in de koffer en tassen moest. Al met al op tijd weg en ook op tijd op Schiphol. Waar we begonnen met vertraging. In Londen kwam daar nog een uur vertraging bovenop, maar dat mocht de pret niet drukken. Het hielp ook dat de vlucht bijna een uur korter was dan het schema aangaf, dus qua reistijd maakte het niet uit.

Tot ons genoegen bleek de vlucht van London Heathrow naar Jo'burg in een Airbus A380 te zijn. Wat een bakbeest! We zaten downunder, waar je weinig merkt van de grootsheid van de vliegmachine, behalve dan de luxe en ruimte aan boord. Na een prima vlucht van 10.15 uur waarvan de kids zeker de helft hebben geslapen, landden we eindelijk weer op Zuid-Afrikaanse bodem. Na een fikse rij voor de douane en alle beslommeringen bij de autoverhuur reden we richting Pretoria.

Ondanks dat dit de vierde keer in SA is, zijn Pieter en ik nog nooit in Pretoria geweest. Het leek ons goed om er toch een keer een kijkje te nemen. We kwamen uit bij de Union buildings, de regeringsgebouwen. Voor de gebouwen een parkje met prachtige bloemen en een enorm standbeeld van Nelson Mandela, overduidelijk de trekpleister van het geheel. We waren toch wel een beetje moe van de reis, dus na een uurtje te hebben rondgekeken, besloten we koers te zetten naar Lydenburg, de plek van onze eerste overnachting. Nog even geluncht en ontdekt dat het alarm van thuis goed werkte (pa Van Dongen had niet snel genoeg alle cijfers van de code ingetikt ;-)). Gelukkig is er geen tijdverschil en werden we niet midden in de nacht gebeld door de centrale.

In Lydenburg aangekomen waren we shaken, not stirred van de enorme bumpy ride over een met potholes bezaaide weg. Ons guesthouse was zeer relaxed. We hadden een vierkamer appartement én voor het diner werd gezorgd door eigenaresse Charlene. Emma en Hidde konden nog even los in het speeltuintje en ravotten met de honden. Iedereen blij!

De volgende ochtend koers gezet naar Blyde river canyon. Eerst over de mooie Long Tom Pass en vervolgens langs de bridalveil waterval bij Sabie. Daar kwamen we al snel de Nederlanders tegen die net als wij in het guesthouse in Lydenburg zaten. Het zou niet de eerste keer zijn die dag. Ook bij de MacMac falls (waar Emma een mooie Afrikaanse armband kreeg en Hidde een gave SA-pet) en bij de lunch in het pancake restaurant in Graskop, ontmoetten we de familie. Daarna hebben we ze afgeschud!

Vanaf Graskop de panoramaroute opgereden. Ook dit was voor Pieter en mij geen onbekend terrein, maar het blijft er prachtig. En het weer hadden we nog nooit zo mooi gehad. Strakblauwe lucht en een laagstaande zon, waardoor het licht de bergen mooi kleurde. De gebruikelijke uitkijkpunten bezocht (the Pinnacle, Gods window) en nog naar de Lisbon falls. Nu werd het toch wel tijd om op te schieten. Het was al half vier en we wilden nog naar Bourkes luck, de drie rondawels en bij voorkeur bij daglicht aankomen in onze lodge. Een flinke uitdaging...

Bourkes luck potholes hebben we in razend tempo bezocht. We jammer, want het is een apart schouwspel, maar langer blijven hangen zou betekenen dat we zeker pas na 17 uur bij de rondawels zouden aankomen en alle parkeerplaatsen sluiten om 17 uur. Snel door dus! Het resultaat was dat we om precies 17.01 uur aankwamen bij de gate van de drie rondawels. De bewaker vertelde dat we te laat waren. Sip kijken dus, ook richting achterbank. Toen de guard dat zag kregen we spontaan 15 minuten de tijd om toch nog even te gaan kijken. Reizen met kinderen loont!

Het uitzicht was prachtig, ook met dank aan de laagstaande zon. Hidde was heel enthousiast. Hij vond het een van de mooiste plekken waar hij ooit was geweest (en tja, dat zijn er best veel). Maar ja, een kwartier is kort en de reis nog lang, dus na 25 minuten toch weer de auto in ;-). Gelukkig waren er nog allerlei andere bezoekers bij het uitkijkpunt, dus we hoefden ons niet bezwaard te voelen. Maar ja, de zon ging nu echt bijna onder en we hadden nog ongeveer 80 km te rijden, waaronder een bergpas. Gelukkig was het goed te doen. Alleen donker is hier wel echt donker, dus het vinden van de juiste afslag naar de lodge is best lastig met een plattegrondje dat niet in de juiste verhoudingen was weergegeven, maar ook dat ging goed. Om 18.45u kwamen we bij de Blyde river canyon lodge aan. Een fijn stukje 'out of Africa'. We werden er ontvangen met een welkomstdrankje, waarna we ons even hebben opgefrist in onze kamers, gevolgd door een lekker diner. Omdat de family cottage slechts 1 dag beschikbaar was, hadden we de eerste nacht twee aparte kamers. Omdat we hier toch echt in de wildernis zitten en de kamers aan een veranda openen, besloten Pieter en ik op te splitsen en elk bij een kind te slapen.

Vanochtend goed uitgerust aan het ontbijt gegaan. Het voordeel van met de kippen op stok gaan. Het blijft fijn, die Afrikaanse ontbijtjes. Echt voor elk wat wils. Eerste stop na het ontbijt: Jessica the Hippo (voor de liefhebbers check YouTube). Jessica is als baby nijlpaard na een overstroming beland bij de familie Joubert. Zij hebben haar verzorgd en weer losgelaten, maar Jessica blijft. Af en toe gaat ze een stukje verder de rivier in om bij andere nijlpaarden te zijn, maar ze komt altijd weer terug bij de Jouberts. Daar krijgt ze 80 kilo groente en 20 liter rooibosthee. Jessica is inmiddels zo gewend aan mensen dat je haar mag voeren. Dat hebben we dan ook gedaan. Nathalie heeft haar zelfs een kus op de neus gegeven, dat mochten alleen de vrouwen. Voor kinderen is het te gevaarlijk omdat ze onrustig kunnen zijn en Jessica heeft niet veel met mannen. Overigens zoent Jessica niet bepaald lekker, dus ik blijf trouw aan Pieter. Wel een aparte ervaring om zo'n wild en in theorie gevaarlijk dier van zo dichtbij mee te maken. Ze was echt enorm schattig!

Na Jess, naar het Hoedspruit endangered species centre gereden. Helaas waren we net te laat voor de tour van 13 uur. Na een lunch besloten om niet te wachten op de tour van 15 uur, dus ons geld teruggekregen en weer richting de lodge gereden. Nog een kleine detour gemaakt langs de Blydepoortdam om rond 16 uur te belanden in het ijskoude zwembad van de lodge. Stoer als we zijn, hebben we er allemaal in gezwommen. De duur varieerde van 20 seconden tot 10 minuten. Jullie mogen zelf raden welke tijd bij wie hoort.

Tegen vijven zaten we onder het genot van een drankje op te waren van het zwemmen toen in eens een zebra aan de overkant van het zwembadje stond. Even later gevolgd door nog vier vrienden. De dieren waren friendly, aldus de mevrouw van de lodge. Misschien richting ons, maar richting elkaar niet bepaald. Elke dag rond vijf uur komen ze aanzetten, ze zijn vooral dol op de bewoners van de family cottage (wij dus). Niks persoonlijks overigens, maar daar zit een hokje met wat eten voor ze...

Relaxte avond gehad, met wederom een lekker hapje en drankje en nu een verhaaltje typen met op de achtergrond het geluid van krekels, hoefgetrappel van zebra's en af en toe een aap. We love Africa!

Tot siens!