Brrr

De laatste ochtend Ubizane genoten we van een heerlijk ontbijtbuffet. Vooral Emma had de smaak goed te pakken en ging nog een paar keer terug voor wat lekker fruit. Dit alles werd aanschouwd door een paar ondeugende of beter gezegd brutale samango apen. Emma en Hidde maakten daarna nog een keer de speeltuin onveilig voordat we vertrokken richting de Dolphin coast. De plekken in Zuid-Afrika heten vaak naar hoe ze er uitzien of naar wat er veel voorkomt. Niet dat we daar in dit geval veel van gemerkt hebben...

Aangekomen in Ballito, het dorp waarin we dachten dat ons guest house lag, besloten we eerst even lekker te lunchen aan het strand. We belandden bij The Galley, met lekkere vis en uitzicht op de oceaan en zijn hoge golven. Gelukkig was er wifi in de tent, want daardoor zagen we al snel dat ons logeeradres niet in Ballito maar in het naburige Salt rock (jaja, zoute rots) lag.

Helaas zat het weer voor het eerst niet mee. We hadden wat druppels regen gehad en het waaide flink. Niet bepaald lekker warm, dus geen lekkere stranddag. Verder is er hier weinig te doen. We besloten eerst maar even in te checken in het Zuider zee guest house. Duidelijk de meest goedkope accommodatie van de hele reis. Het guest house is van een Nederlandse mevrouw die al dertig jaar in SA woont. Aan de inrichting van het huis te zien is er ook sindsdien weinig aan veranderd. Het doet me denken aan het zomerhuisje van mijn grootouders in Oostvoorne en hoe het er in de jaren 80 uitzag.

Aangezien je hier op een nagemaakte zoeloedorp (filmset van Shaka Zulu) weinig anders kunt doen dan naar het strand gaan, besloten we dat toch maar te doen. En zo belandden we op het koude en winderige strand van Salt rock, bij de veilige tidal pool. Naast 10 kleine negertjes waren we de enigen op het strand. Tja, er zijn dan ook weinig mensen gek genoeg om te gaan zwemmen. Behalve een paar gekke Hollanders genaamd Pieter en Emma. Hidde hoefde niet zonodig. Voor de zekerheid had ik 'm wel zijn zwembroek aangedaan, zodat hij net als de vorige keer niet een totaal doorweekte onderbroek zou hebben. Dat bleek een goede zet! Zijn onderbroek bleef droog. Zijn hemd en t-shirt waren daarentegen totaal doorweekt. Meneer vond het zo lekker in de 'zee' dat ie met shirt en al was gaan poedelen. Fijn!

Brrrr! De wind en relatieve kou hield ons niet lang op het strand. Dus snel terug naar het huisje voor een warme douche. Wel even via de plaatselijke super want de wijn was op en zonder zou zonde zijn! De alcoholsecfie van de supermarkt bleek alleen gesloten te zijn. Aldus, net licht was uit en er stonden stellages voor. Nathalie zag alleen wel wat mannen achter de stellages staan. Na enige observatie bleek dat ze bijzonder proactief waren en hadden besloten de drankensectie eigenhandig te openen. Onder een beschaamd "we're no alcoholics" kwamen ze er achter vandaan. Ik antwoorde snel "me neither", volgde hun voorbeeld en vond op de tast een fles Spier cabernet sauvignon. Yeah! Na douche en borrel de plaatselijke Italiaan onveilig gemaakt en terug naar onze blokhut bij het guest house.

De volgende dagen verbleven we in Durban, in een B&B waar we tijdens onze honeymoon ook waren geweest. We besloten eerst een stukje voorbij Durban te rijden richting de Midlands, omdat daar het Natal Lion Park ligt, in de heuvels van de 'valley of 1000 hills'. Hidde had nog niet echt katten gezien en Pieter en ik wisten uit ervaring dat dat hier zeker ging lukken. Eerst 7 km rallyrijden op een dirtroad in het gamepark-gedeelte met als resultaat: twee koeien... Daarna een enorme leeuwenkooi in. Op de oppervlakte van een paar voetbalvelden mag je met je auto rondrijden tussen de leeuwen. Een stuk of twaalf grote exemplaren, die het enige weggetje dat er was ernstig blokkeerden. Van de chef bij de receptie hadden we wat instructies gehad. Ramen en deuren dichthouden en als ze te dichtbij komen, wegwezen! Best lastig als ze op de weg liggen...

Ongegeneerd werd er door wat setjes leeuwen driftig gecopuleerd. De rest lag lui in het gras en nam er geen aanstoot aan. Nadat we elkaar een tijdje hadden bekeken, waren een paar leeuwen het zat. Elke auto die naar hun zin te dicht in de buurt kwam werd dreigend bejegend. Wij ook dus. Dit was wel een heel close encounter, brrr. Genoeg gezien, wegwezen hier. Van de drie auto's in de mega-leeuwenkooi, waren wij als eerste bij de poort.

Op de terugweg naar Durban gestopt bij megamall The Pavillion voor een lunch en wat shoppen. Jammer dat ze deze winkels niet in Nederland hebben, want er was veel leuks te koop. Een paar honderd rand lichter verlieten we een paar uur later de mall. Misschien ook maar goed dat deze shops niet in Nederland zijn. Dan blijft er weinig geld over voor leuke reizen. B&B the Cornerway was nog steeds mooi en relaxed. Het zwembad werd weer even uitgetest, tot grote verbazing van de andere gasten. "You are brave!" Wij: "No, we're Dutch!" De rest van de dag was lekker rustig. Beetje borrelen, hapje eten en te bedde. De volgende dag stond namelijk uShaka marineworld (soort seaworld) en Wet 'n Wild (waterpark) op het programma.

Vol verwachting kwamen we aan bij uShaka. Dolfijnen, zeeleeuwen, haaien én gave glijbanen en stroomversnellingen. Alles na de én was echter gesloten. Het is laagseizoen (want winter) en dan is het waterpark dicht op maandag en dinsdag. Enigszins teleurgesteld dus alleen het aquarium/dolfinarium in. Gelukkig waren er shows met de zeeleeuwen en de dolfijnen en een zeer uitgebreid assortiment aan vissen uit alle windstreken in het aquarium. Hoewel Pieter en ik de shows een beetje vonden tegenvallen, leidde het bij de koters tot veel Oh's, Ah's en KIJK DAAR's! Het gesloten zijn van Wet 'n Wild betekende echter wel een change of plans, want na een paar uur hadden we alles wel gezien.

Op naar de beroemde Golden Mile van Durban. Deze boulevard was ooit de place to be, ik herhaal ooit. Vergane glorie tot en met. Niet de moeite waard om een middag door te brengen. Volgens de Lonely planet zat er nog een aardig vogelpark in de buurt van ons B&B, dus daar maar heen getogen. Dit bleek wel een succes. Het barstte er van de kleurrijke gevederde vriendjes en tot grote vreugde van Emma en Hidde was er een aardige speeltuin, die overigens ook gebruikt werd door een troep (kudde, vlucht, whatever) samango aapjes. Het vogelpark was goed voor een paar uurtjes vermaak.

De middag afgesloten met een duik in het zwembad door Pieter, Emma en Hidde. Ik vind het te fris, het is hier tenslotte wel winter. Brrr! Oké ruim 25 graden, maar het zwembad is echt koud. Daarna het inmiddels gebruikelijke avondritueel, borrelen en eten. Vervelend hoor. Jullie merken het al, ook op plekken die misschien een beetje tegenvallen komen we onze tijd prima door!

Tot siens!