Two nights in Bangkok

In tegenstelling tot het liedje verblijven wij niet een maar twee nachten in Bangkok. Eerst moeten we daar zien te komen vanaf Koh Samed. Aangezien het nog een hele reis is, vertrekken we met de eerst mogelijke boot. Die is gepland voor vertrek om 9 uur. Natuurlijk komt daar nog een Thais kwartiertje bij. Het had overigens ook een Thais kwartiertje eerder kunnen zijn als de boot vol was geweest. Dat is hij bij lange na niet. Er zit een mannetje of 25 op én twee konijnen. Je leest het goed. Op deze ferry verblijven twee konijnen. Inclusief keutels. Dat deed de vraag rijzen of konijnen ook zeeziek kunnen worden. Ik zal het eens googlelen.

De bootoversteek verloopt voorspoedig. De motor blijft het de hele reis gewoon doen. Toch wel fijn! We hebben via 12go Asia een minibus geboekt van de Ban Phe pier in Rayong naar het Ekkemai busstation in Bangkok. Een reis van zo’n 3,5 uur. We halen eerst nog een lekker croissantje bij het leuke koffietentje op de pier en gaan op zoek naar onze bus… die zoektocht duurt lang. Niet te vinden en wie we het ook vragen, iedereen stuurt ons een andere kant op. Misschien heeft dat ook te maken met het gebrekkige Engels dat mensen hier spreken. Gelukkig is het slechts 33 graden en slepen we met redelijk wat baggage. Uiteindelijk vinden we toch net op tijd het verzamelpunt voor de bus. De bus zelf is er nog niet. Dat verklaart een boel.

We chitchatten wat met een Australisch gezin en dan krijgen we en seintje dat de bus er is. We stappen als eerste in en hebben dus prima plekken. Tot onze verbazing is de bus op een plekje na helemaal vol. Na een anderhalf uur maken we een stop en is er wat gedoe in de bus. Een mannetje verplaatst de nodige bagage en creëert nog wat zitplaatsen. We rijden weer verder en op een vaag punt stoppen we en stappen er nog vier mensen in. We begrijpen ineens beter waar het gedoe mee te maken had. Wat een pechvogels, want de gecreëerde plekken zijn verre van comfortabel. Twee dames moeten zelfs achteruit rijden en hebben geen gordel.

Tegen half 3 komen we aan op het busstation in Bangkok. We boeken een Grab en laten ons naar het hotel brengen. Dat ligt hartje centrum, hoewel centrum een rekbaar begrip is in een miljoenenstad als Bangkok. Het is wat gedateerd, maar we hebben een prima appartement met twee slaapkamers op de 24e verdieping. We hebben zelfs uitzicht op een aantal grote bezienswaardigheden.

Aangezien we maar 1,5 dag hebben om Bangkok te bekijken trekken we er nog snel op uit. We nemen een taxi naar de Wat Arun. Dit is een mooi tempelcomplex op de zuidoever van de rivier. We hebben al heel wat tempels gezien deze reis, maar deze is toch weer een graadje andere en groter dan veel van de eerdere tempels. Het complex is wel minder oud dan eerdere die we bezochten. Het is uit de 18e en oorspronkelijk gebouwd als onderdeel van een paleis nadat de Birmezen Ayutthaya hadden veroverd.

Na de Wat Arun steken we met een veerbootje de rivier de Menam over. Aan de overkant ligt het Royal Palace en de Wat Pho, een ander tempelcomplex. Deze zijn inmiddels gesloten voor bezoekers. We zoeken een tentje om te eten en keren terug naar het hotel, nog net op tijd zodat Nathalie en Hidde een duikje kunnen nemen in het zwembad.

De volgende ochtend is het vroeg dag. We hebben een fietstocht geboekt door Bangkok en de buitenwijken. Ongeveer iedereen die in deze stad is geweest maakt zo’n fietstochtje. Zeg fietsen in Bangkok en mensen antwoorden met Co van Kessel. De tocht vertrekt al om 7 uur, dus we proberen rond half 7 een Grab te regelen. Er zijn geen wakkere Grab-chauffeurs in de buurt, dus de tijd begint te dringen… we pinnen snel nog wat cash en gaan op zoek naar een reguliere taxi. Dat wordt een tuktuk en zo racen we ‘s ochtendsvroeg door Bangkok. We ontdekken dat dit echt de snelste manier is om je door deze stad te verplaatsen. Ze manoeuvreren zich door het verkeer en passeren hele files aan auto’s.

Met dank aan de tuktuk zijn we net op tijd bij Co. We worden ingedeeld in team oranje en zijn met in totaal zestien Nederlanders en twee gidsen. Dat oranje is toeval, het betekent gewoon dat je een oranje touwtje omgeknoopt krijgt. We krijgen allemaal een mooie gele fiets toebedeeld, checken de remmen en stellen het zadel op de goede hoogte. Dan fietsen we eerst een klein uurtje door Chinatown.

Hier is al veel leven in de brouwerij. We rijden langs eetkraampjes en marktstalletjes. We zien er allerlei etenswaar waarvan we niet weten wat het is, of niet wisten dat mensen het aten. De hygiëne lijkt af en toe ver te zoeken. Leuk is het wel. We zijn ondanks het vroege uur blij dat we de ochtend-toer hebben geboekt, het wordt alleen maar warmer en drukker.

We komen uit bij de rivier en bewonderen de skyline van Bangkok. Ook horen we waarom er zoveel streetfood is in Thailand. In de meeste huizen is geen keuken, of mag niet gekookt worden. Tja, mensen moeten toch eten, dus halen het op straat. We steken via een brug de Menam over en fietsen een stuk door een iets groenere wijk. Daar bezoeken we ook een tempel met een 16 meter hoge Boeddha. Prachtig om te zien. Ook krijgen we lintjes om die door de monniken hier gezegend zijn voor wat good luck! Voor nog wat extra geluk luiden we daar ook nog een grote bel.

We fietsen nog een paar minuten door en komen uit bij een zijtak van de rivier. Daar stappen we met fiets en al op twee longtailboten. Die brengen ons naar de buitenwijken van de stad. Daar aangekomen blijkt Hiddes fiets een lekke band te hebben. Zoals een van de gidsen zegt. We hebben de jackpot. Hij plakt de band en wij genieten van een uitgebreide toiletstop en wat lokale versnaperingen: mini-banaantjes en wafels bakken. Gepofte rijst met suiker.

Daarna fietsen we door het groen over hele smalle paadjes. Erg leuk om deze andere kant van Bangkok te ontdekken. Hier genieten we ook van een lekkere Thaise lunch met Tom Kha Kai-soep, Thaise omelet, chicken cashew, stir fried vegetables en als toetje dragonfruit en watermeloen. Heerlijk!

Na de lunch stappen we weer op de longtailboten die ons terugbrengen richting het startpunt. Daar hoeven we nog maar een paar minuten te fietsen. Dat vinden we in deze hitte niet zo erg. Het was een leuke tocht. Dus ga je naar Bangkok en heb je nog niet gefietst met Co, doe dat dan vooral.

Tijd voor lange broeken. Onze volgende stop is namelijk het Royal Palace, daar moeten vrouwen in het lang en mannen in een lange broek. We hoopten een beetje dat Hidde een uitzondering zou zijn, maar ook hij moet er aan geloven en dus zijn warme joggingbroek aan. Dat is de enige lange broek die hij meeheeft.

Hier is het een drukte van jewelste. Mensen krioelen om elkaar heen, allemaal om de pracht en praal van de koning te zien. Het is wel erg mooi moet ik zeggen. We kijken dan ook onze ogen uit. We houden het tempo erwel een beetje in, want als we te lang stil staan verdampen we waarschijnlijk.

Laatste stop in onze sightseeing van Bangkok is Wat Pho, de tempel die bekend is vanwege de liggende Boeddha. Deze is 46 meter lang en niet op de foto te krijgen. Sowieso komt alles op de foto een stuk minder mooi over dan in het echt, desondanks doen we daar toch regelmatig een poging toe.

Na Wat Pho cheffen we weer een tuktuk naar ons hotel, zodat we daar in het zwembad lekker kunnen afkoelen. Dat lukt in het zwembad behoorlijk goed, maar op de kant is het heet. Ik denk dat dit de meest zonnige dag is in Bangkok in de hele maand. Daar klagen we niet over hoor, we koelen gewoon wat vaker af in het zwembad. Ook het tweede zwembad aan de andere kant wordt nog even beproefd, waarna we ons klaar maken voor wat laatste shopping en eten.

We vinden Bangkok niet de mooiste stad. Wel heeft het wel mooie plekken. Verder zijn de kanalen met bruggetjes wel charmant. Het is er ook relatief schoon voor een Aziatische stad, wel is het verkeer er een gekkenhuis. De straten zijn bijna de hele dag vol met auto’s. Alleen met een tuktuk kom je er nog een beetje doorheen. En dat doen we deze laatste volle dag met veel plezier. Bij terugkomst in het hotel regelen we vast een taxi voor morgenochtend, daarna pakken we laatste zooi in onze tassen.

Onze laatste vakantiedag begint weer vroeg. De wekker gaat om 6 uur, onze taxi staat om half 7 voor de deur. Er is nog wat stress, omdat we de sleutels van de kamer niet kunnen vinden. Nathalie dacht dat ze op tafel lagen. Na enig hersenkraken bedenkt ze dat ze alleen maar in het kleine tasje kunnen zitten wat ze gisteren meehad. Dat tasje zit alleen diep in onze reistas… Dom, dom, dom. Gelukkig zitten ze daar, want ze staan gelijk aan 2000 baht borg.

We checken uit en rijden in een halfuurtje naar BKK-airport. Dat is de korte versie van Suvarnabhumi of zoiets. Daar gaat alles voorspoedig. Binnen 10 minuten is onze bagage ingecheckt en zijn we door de security check. De douane duurt iets langer, maar gaat ook voorspoedig. We hebben zo’n anderhalf uur over tot het boarden. Tijd dus voor een klein ontbijtje en een zoektocht naar een leuke pet voor Hidde. Hij vindt het leuk om baseball-petten te hebben van bijzondere plekken of landen. Tot nu toe hebben we die deze vakantie nog niet gevonden, op het vliegveld lukt het ook niet.

We hebben nog voor zo’n 100 euro aan baht en ook nog voor een tientje aan Cambodjaanse riel. We hebben weinig zin om dat te besteden aan iets wat we niet nodig hebben. Dan komt Hidde met de suggestie het om te wisselen voor Euro’s. Goed plan!

Emirates heeft ons op beide vluchten niet als gezin bij elkaar geplaatst. We hebben allesbinder elkaar sinds Australië meer dan 60 vluchten gehad en dit is nog nooit gebeurd. Echt heel slecht. Pogingen dit online aan te passen zijn niet gelukt. Op de eerste vlucht hebben we wel Emma en Hidde naast elkaar gekregen en Pieter een rij ervoor en Nathalie weer een rij daarvoor. We hopen dat de kids iemand naast zich krijgen die alleen reist en van plek wil wisselen met Nathalie die daar exact twee rijen voor zit. Dat lukt en zo zitten we toch nog redelijk bij elkaar.

We hebben een voorspoedige vlucht van ruim 5,5 uur in plaats van de geplande 6 uur en landen zo iets voor op schema op Dubai. Fijn, want de overstap is krap. Gelukkig komen we aan bij gate A1 en vertrekken we vanaf A2. We moeten alleen nog een rondje om via de security check, dat gaat heel snel.

Op vlucht van Dubai naar Düsseldorf hebben ze ons echte helemaal uit elkaar geplaatst. We zitten allemaal op verschillende rijen en verschillende stoelnummers. We proberen bij de balie nog een aanpassing voor elkaar te krijgen. Dat lukt deels. We krijgen twee stoelen naast elkaar op rij 38, de andere twee blijven los, 20B en 18C. Pogingen om in het vliegtuig nog te wisselen mislukken. Jammer, want met twee keer twee stoelen naast elkaar zouden we in ieder geval twee keer een ouder naast een kind kunnen zetten. Nu laten we Emma en Hidde samen op rij 38 en gaan Pieter en ik op de losse stoelen. Het is echt wel een eind uit elkaar. Gelukkig zijn het ervaren reizigers! Toch moet Pieter er nog even naartoe, want er blijkt een dubbele boeking op Hiddes stoel. Ook dat wordt uiteindelijk opgelost.

De vlucht is verder prima. We hebben weer een kortere vliegtijd dan op het schema staat en komen 20 minuten voor de geplande landingstijd aan. Dat is fijn, want we moeten ook van Düsseldorf nog naar huis. Het is hier weliswaar pas 7 uur ‘s avonds als we landen, maar wij zitten nog op Bangkok tijd en daar is het middernacht.

De koffers hebben wel wat vertraging, maar iets na achten kunnen we de luchthaven verlaten. We komen rond half 11 thuis. Tijd om te gaan slapen dan, want voor ons lijf is het dan half 4 ‘s nachts. Zeker Emma, want die mag dit weekend gelijk het hele weekend werken bij de Hema. Niet heel leuk thuiskomen. Wel een goede manier om van je jetlag af te komen. Én een leuk zakcentje!

Het was weer een mooi avontuur. Cambodja was heel fijn. De mensen waren lief, Phnom Penh was indrukwekkend, de tempels van Ankor Wat waren onbeschrijfelijk mooi, het verkeer was hilarisch. Thailand begon als cultuurschok. Gelukkig klaarde dat snel door de mooie natuur, de prachtige tempels en de geweldige olifanten. De nachttrein was een gave ervaring. Natuurlijk was het vervelend dat zowel Nathalie als Pieter een paar dagen wat ‘under the weather’ waren. Ondanks dat hebben ze genoten, alleen wat minder gegeten en gedronken. Die schade hebben ze op de eilanden ingehaald. Het was grappig dat we bij Erawan al de vrienden die tegelijk met ons in Thailand rondreizen tegenkwamen en supergezellig om met hun gezinnen op de night market in Chiang Mai te borrelen en ervaringen uit te wisselen. Koh Larn en Koh Samed waren echte paradijsjes met hun witte stranden en kristalheldere water. Het snorkelen moeten we een andere keer maar inhalen. Tot slot Bangkok, met zijn tuktuks en pracht en praal. We hebben weer heel wat mooie herinneringen gemaakt.

Toch keren we niet sip huiswaarts. Nog anderhalve week en dan komen onze nieuwe huisgenoten: Britse korthaar Chloé en Britse langhaar Abby. We weten sinds begin juni dat we ze een week na de vakantie zouden krijgen en het is nu bijna zover. Ze gaan onze lieve Nikky niet vervangen. Zij is onvervangbaar, maar met deze lieve zusjes gaan we thuis ook weer mooi nieuwe herinneringen maken. We kijken uit naar hun komst. Tijdens de vakantie is er - mede met dank aan de leuke foto’s die we van de cattery kregen - veel over ze gesproken. Ze zijn zeer welkom!