Koh Larn

Onze relaxdagen zijn aangebroken. We verblijven eerst een aantal dagen op Koh Larn, een eiland voor de kust van Pattaya. Die plek probeerden we juist te vermijden, maar aangezien de boot naar Koh Larn hier vertrekt moeten we er wel heen. Neem alle vooroordelen over Thailand in gedachten en je hebt Pattaya, een soort Lloret de Mar, maar dan keer 10 met vooral veel adult entertainment… pole dancing, girls girls girls en af en toe een lady boy. Gelukkig hoeven wij hier niet lang te blijven. Sterker nog tussen het uit de taxi stappen en het vertrek van de ferry zit hooguit 20 minuten.

Koh Larn is echt het tegenovergestelde van Pattaya. Een prachtig en vooral rustig eiland, met parelwitte stranden en helder water. Veel internationale toeristen komen hier niet, het is vooral een plek waar de inwoners van Bangkok in het weekend naartoe gaan. En dan vooral in het hoogseizoen. Wij zitten hier in het laagseizoen (juni -oktober). Het is dus verre van vol. In de dagen op Koh Larn hebben we geen andere Nederlanders gehoord en dan vinden we prima.

We verblijven in het Xanadu Beach resort. Je raadt het al, direct aan het strand. Samar beach staat bekend als een van de mooiste stranden hier. Dat kan wel kloppen, alleen de golven zijn behoorlijk hoog en de wind is vrij hard. Wij komen voor wat stranddagjes en snorkelen. Dat laatste gaat op het moment echt niet. De golven maken het water te troebel.

We besluiten een baht car (= lokale taxi) te nemen naar Nual beach aka monkey beach, want er schijnt een troep apen te leven. Nual beach is het beste strand om te snorkelen. Nou behalve vandaag dan. De golven zijn hier net zo hoog, kansloos! We zijn ondanks de mooie plek wel een beetje teleurgesteld, want je schijnt hier zeepaardjes te kunnen spotten. Maar het is niet anders, dit is de keerzijde van het regenseizoen. Het regent weliswaar niet, maar het zorgt dus wel voor golven in anders kabbelend water. Na een uurtje gaan we terug naar het hotel waar Nathalie en Emma toch nog even de golven induiken. De mannen gaan vast naar de kamer.

We eten bij het hotel en duiken op tijd ons bed in. Ondanks dat drie van ons een goede nacht hadden in de trein, was het wel een korte nacht.

De volgende dag wordt Pieter niet lekker wakker. Hij heeft uitslag over zijn hele huid, hoofdpijn, is slap en wat misselijk. Het was de dag ervoor al een beetje begonnen en we weten niet goed wat de oorzaak is. Het lijkt op zonneallergie, maar veel zon hebben we niet gehad. Pieter gooit er na het ontbijt wat pillen in en gaat nog even op bed liggen. Nathalie, Emma en Hidde wandelen naar een strandje ten Noordwesten van ons strand om te kijken of de zee daar wat rustiger is.

Bij Tien beach is de zee inderdaad een oase van rust in vergelijking met ons eigen strand. Het zonnetje schijnt, wat de aanblik van zee en strand nog mooier doet maken. We ploffen neer op de ligstoelen van een strandtentje, met wat schaduw van bomen en parasols. Wat een heerlijke plek. Voor we het weten staat de eerste verkoper bij ons. Hij heeft een hele bak met armbandjes en is dus bij Emma aan het goede adres. Ze scoort er een paar voor haar en haar BFFs. Ondertussen babbelt de man als echte verkoper. “Where are you from?” “Holland” “Ah, Amsterdam!” Hij ziet mijn blik en corrigeert zich snel “Rotterdam!” “Yes, better!” Ik leg uit dat we uit Den Haag komen en dat dat ertussen in ligt. En dat Rotterdam veel beter is dan Amsterdam natuurlijk. Je moet de mensen wel een beetje opvoeden[e-1f61c].

Emma en Hidde gaan de zee testen. Die is heerlijk warm en superhelder. Zeer de moeite waard. Ondertussen laat Nathalie Pieter weten waar hij ons kan vinden mocht hij besluiten naar het strand te komen. Rond half 1 is Pieter er ook. Hij ziekt een beetje uit op een bedje onder de bomen. Veel energie om de zee in te gaan heeft hij niet. Wel bijzonder, want we hebben al best wat van de wereld gezien, maar hebben zelden fysieke ongemakken gehad. Eerst Nathalie, waarbij de hele spijsvertering op zijn gat lag en nu Pieter. Hopelijk trekt het snel weg. Het voordeel is wel dat we hier weinig hoeven te doen, dus in die zin is het wel een goede plek als je je niet zo lekker voelt. Maar ja, deze plek is nog veel beter als je je wel lekker voelt.

We lunchen op het strand en gaan nog meerdere keren de zee in, die warmer voelt dan de douche in onze hotelkamer. Ook genieten we van de gratis vissen-spa. In een laagje zeewater op het strand zitten namelijk kleine visjes die de dode huidcellen van je handen en voeten knabbelen. Het voelt grappig. Rond een uur of 4 gaan Pieter en Emma terug naar het hotel. Hidde wil nog ‘even’ de zee in. Daar is ie ook niet meer uit te slaan, want hij beukt heerlijk door de golven met een big smile op zijn gezicht. Rond 5 uur krijgt Nathalie hem eindelijk mee.

In het hotel doen we een poging al het zand en zout van ons lichaam en uit ons haar te spoelen. Ik vermoed dat er nog een en ander is blijven hangen. Het geeft niet, morgen weer naar het strand, dus dan zijn we weer zanderig en zout.

De meiden drinken een sundowner in de hoop dat deze gepaard gaat van een mooie zonsondergang. Het mocht niet zo zijn, maar de fruit shake en cocktail zijn heerlijk. Samen met de mannen eten we nog een hapje bij het hotel.

De volgende dag wordt Pieter iets beter wakker. Hij heeft wat meer energie, voelt minder warm aan en heeft minder felle uitslag. Zijn lichaam was duidelijk hard bezig iets uit het systeem te krijgen. We ontbijten en Nathalie, Emma en Hidde gaan vast vooruit naar Tien beach. We zetelen ons bij hetzelfde tentje als gisteren. Hé, wie hebben we daar… “Hello Holland! Any shopping today?” “No, thanks. We’re done shopping.” Bijzonder eigenlijk dat deze verkoper op een eiland met weinig internationale toeristen wel meer dan drie woorden Engels spreekt.

Verder is deze dat vergelijkbaar met gisteren. We zwemmen wat, zien wat visjes door onze duikbrillen (je kan het geen snorkelen noemen, maar toch leuk) en relaxen op onze strandbedjes. Pieter volgt begin middag en voelt zich steeds beter. Hij gaat vandaag ook echt de zee in. We lunchen weer bij het strandtentje en wandelen eind middag terug naar het hotel. Dit was waar we voor kwamen, m.u.v. het snorkelen dan. Hopelijk iets rustiger golven bij Koh Samet. Daar gaan we morgen heen. Geen idee of je daar vanaf het strand al iets ziet. Zo niet, dan boeken we wel een snorkeltripje als we denken dat de zee in de baaitjes daar rustig genoeg is.

Ook onze laatste avond op Koh Larn eten we bij ons hotel. Het eten is er goed en het is lekker dichtbij. Vanavond is er echter een optreden. Als we net aan tafel zitten drukt de dj de play-knop in. Bombastische house beats stampen onze kant op. Wat blijkt op het strand naast ons geven twee vuurartiesten een show. Ze zwaaien en draaien brandende touwen in de lucht. Je ruikt de petroleum en voelt de warmte. Het is wel gaaf om te zien overigens.

Na het optreden smullen we van lekkere cocktails en prima eten. Het waren mooie dagen op Koh Larn!