The dock of the bay

San Fran stinkstad! Dat was de associatie van Emma en Hidde met deze metropool. Met dank aan Disney’s ‘Inside out’. Voor de meeste volwassenen is de associatie eerder Golden Gate Bridge, Alcatraz en het steilste straatje ter wereld: Lombard Street. De oudere generatie kent het van Herbie en Escape from Alcatraz. Om in het filmthema te blijven kijken we op de eerste avond in de ‘Bay Area’ naar ‘The Rock’ met Sean Connery (voor Hidde beter bekend als de vader van Indiana Jones) en Nicolas Cage. De film waarbij oud-SAS soldaat en een expert in chemische wapens in Alcatraz moeten zien te komen om raketten met chemische wapens onschadelijk te maken om zo de mensen in de Bay Area te redden van een ramp. De oud-SAS-man (Connery), is zonder proces veroordeeld en bestaat officieel niet. Hij heeft namelijk staatsgeheimen van de VS gestolen. Bovendien is hij de enige van wie de FBI weet dat hij uit ‘the Rock’ zoals Alcatraz ook wel wordt genoemd is ontsnapt. Het omgekeerde moet dan ook wel lukken.

Tot zover de filmrecensie! Het leek ons leuk de film te bekijken en zo even een voorproefje te krijgen van de stad. Helaas zit een bezoek aan Alcatraz er voor ons niet in. Zoals veel dingen tegenwoordig moet je dat ver van tevoren boeken en daar zijn we niet zo van (lees: daar denken we niet aan). Los van vliegtickets en wat huisjes/hotel doen we veel op de bonnefooi. Vroeger kon dat, nu niet meer. Dus geen Alcatraz… P[e-38]N zijn er al een keer geweest, dat verzacht de pijn.

Onze eerste ochtend San Fran nemen we de BART naar de stad. Die zit op een paar minuten lopen van ons huisje. Het is een soort metro en blijkt prima vervoer om de stad in te komen. Sneller dan met de auto. We stappen uit vlak bij Chinatown en belanden al snel in een andere wereld. Zelfs de lantaarnpalen zijn Chinees. Leuk om te zien. Het is wel een pittige wandeling, want de straten zijn soms behoorlijk steil. Bizar om op zo’n plek een stad te bouwen eigenlijk.

We wandelen door naar Pier 39, beter bekend als Fishermans warf. Een leuke plek, maar vooral ook erg toeristisch. Vanaf hier heb je uitzicht over de baai met Alcatraz en de Golden Gate. Er is een overvloed aan horeca en grappige winkeltjes. Wij lopen even naar binnen bij Houdini’s magic store. De verkoper doet wat kaarttrucs en wij krabben achter ons oren, hebben geen idee hoe hij dit deed. Leuk om te zien, hoewel ook frustrerend als je er met je neus bovenop staat…

We genieten van het uitzicht en doen een fotoshoot met de Beuntjes. Af en toe vliegen er wat pelikanen langs op zoek naar een lekker visje. Fisherman’s warf is vooral ook bekend vanwege de zeeleeuwenkolonie die er leeft. Het is een bescheiden aantal in vergelijking met Cape Cross Namibië. Dat is maar goed ook, want anders zou de horeca hier leeg zijn door de stank van die dieren. Nu liggen er een stuk of 50 op de pontons en vermoedelijk evenzoveel in het water. Het is een herrie van jewelste. De beestjes zijn flink met elkaar in discussie. Wij vinden het vooral erg vermakelijk.

We lopen verder langs het water van de baai. Het is hier heel druk, maar tot nu toe zien we weinig van de zwervers waar Gabie en Joost het over hadden. Gelukkig maar. We lunchen Vlaamse friet en crêpes met aardbeien. Wel apart op deze plek, maar ze verkopen het, het spreekt ons aan en het is heerlijk. Na de lunch lopen we weer heuvel op naar Lombard Street. Ook daar is het druk. Er zijn zelfs verkeersregelaars die op subtiele en grappige manier duidelijk maken dat je soms echt even van de kruising af moet zodat het ‘gewone’ verkeer ook kan rijden. We lopen Lombard Street op via de trappen aan de zijkant en kijken hoe auto’s met toeristen zich stapvoets een weg naar beneden manoeuvreren. Betaald natuurlijk, want alles heeft een prijs, meestal een hele hoge. Via een playground met uitzicht op ‘the Rock’ wandelen we weer naar de baai. Af en toe komt er kabeltram gevuld met toeristen langs. Wij hopen er aan het eind van de dag een te kunnen nemen, terug naar het station van de BART, zodat we deze heuvels niet nog een keer over hoeven.

We komen uit bij Ghirardelli square. Hier zat vroeger een chocoladefabriek, nu is het een leuke plek met horeca en winkels. Er zit ook een Arcade. Dat stond erg hoog op Hiddes wensenlijstje. Kortom, we gaan naar binnen en regelen wat credit, zodat ze wat spelletjes kunnen doen. Vooral Hidde geniet intens. P[e-38]N hebben vooral een flashback naar de herrie en lichtjes van Vegas.

Bij de baai ligt Fort Mason (Mason is ook de naam van het personage van Connery in de film, we zien sowieso redelijk wat plekken waar de naam Mason voorkomt, toeval?). We kunnen niet helemaal ontdekken wat het is of was, behalve dan weer een heuvel die we over moeten. Aan de andere kant van de heuvel ligt de Marina en daar zien we een fietsverhuur. Daar waren we naar op zoek. We hadden in ons huisje al een reservering willen maken, maar de ophaallocaties waren onduidelijk en we wisten ook niet precies wat een handig tijdstip zou zijn. Zoals gezegd, we houden van ‘op de bonnefooi’.

We huren voor 2 uur een set fietsen, zodat we naar de Golden Gate kunnen, want dat is nog best een stuk lopen. Emma en Hidde moeten een helm op. Daar zijn ze niet blij mee, maar dat zijn de regels hier. Door de harde tegenwind waaien de helmen van hun hoofden en strakker krijgen we ze niet. Dan maar zonder helm, dat gaat al sinds hun 4e goed en we rijden hier bijna uitsluitend op fietspaden in fietsstad #1 van de USA.

Het is stevig trappen, maar we worden wel beloond met mooi uitzicht op de brug, de baai en de stad en het gaat een stuk sneller dan lopen. Het laatste stuk de brug op is een flinke klim. Op de brug waait het zo hard dat we besluiten niet de hele brug over te fietsen naar Sausalito en haar bekende woonboten. We willen namelijk ook nog naar the Presidio en het Palace of fine arts. Dit stuk gaat veel makkelijker. We hebben nu wind mee, gaan heuvelafwaarts en rijden op asfalt ipv op een dirt road. Gelukkig hebben onze fietsen goede remmen. Die heb je hier wel nodig.

Na een bezoekje aan het mooie complex van het Palace of fine arts fietsen we de laatste mijlen terug naar de fietsenverhuur. Net voor we er zijn krijgen E[e-38]H weer even hun helm op om gedoe te voorkomen. We merken dat op de bonnefooi ook voordelen heeft, want we krijgen bijna een tientje korting, omdat we de fietsen een kwartiertje eerder dan gepland terugbrengen. Online hadden we al meer moeten betalen en betaal je vooraf. Dan krijg je dus ook niets meer terug.

We lopen terug naar de baai bij the Cannery, hier werd vroeger de vis ingeblikt. Het zit het keerpunt van de Cable car. Het blijkt 75 minuten wachten te zijn voordat je een plek hebt in een wagentje. Daar hebben we weinig zin in. Toch maar lopen dus, want verder is er weinig OV. We besluiten nu beneden langs te lopen, langs alle pieren en ferry buildings, dat scheelt in ieder geval een hele klim. Na een halfuurtje komen we aan bij ons BART-station waar de metro al snel volgt. Het is mooi geweest, we hebben zo’n 10 mijl gelopen en 11 mijl gefietst. We gaan lekker terug naar ons huisje.

‘s Avonds kijken we het laatste stukje van ‘the Rock’. Extra leuk nu we in de stad zijn geweest. Daarna beginnen we aan de ‘Rat race’. Een maffe film met een blik bekende acteurs zoals John Cleese, Whoopie Goldberg en Rowan Atkinson. Het speelt deels in Vegas, in het Venetian hotel. Leuk om te zien en erg vermakelijk.

Voor de tweede dag SF hebben we eigenlijk geen plan. Alcatraz kan niet, in SF hebben we op de Painted ladies (een blok vrolijk gekleurde huizen) alles wat we willen zien wel gezien. We verdiepen ons in Napa wine valley. P[e-38]N zijn hier al geweest. Voor de kids is het minder leuk. Bovendien moet je hier vooraf reserveren om voor $50,- een paar slokjes wijn te mogen proeven. We passen. Dat bewaren we wel voor een volgende keer Stellenbosch. Volgende optie: Muir Woods national monument. Het komt overal als highlight naar voren. Hmm, daar moet je een reservering hebben om het park in te kunnen en het is vol tot eind middag… baseball dan! De San Francisco giants spelen tegen Pittsburg vanmiddag. We besluiten ervoor te gaan. Kiezen mooie plekken uit en dan weigert onze Visa card. Geblokkeerd, dat is niet handig. Pieter belt met de Visa en er blijken verdachte transacties te zijn. Wij herkennen de bedragen en de herkomst niet. Dus fijn dat ze opletten, maar wel onhandig. We kunnen nu niet meer online betalen met de kaart, gelukkig nog wel ter plaatse. Maar ja, geen baseball helaas. We zijn al te laat. Jammer want het bleek een spannende wedstrijd waarbij de Giants in de laatste inning Pittsburg passeerde door een homerun te slaan met al een honk bezet. Eindstand 9 - 8, daar waren we graag bij geweest.

We bezinnen ons op wat dan wel, maar vinden niet echt iets dat ons aanstaat qua reistijd en ook prijs. Alles is echt extreem duur. Niet erg als je dan ook iets krijgt wat de moeite waard is, maar we vinden niets. Uiteindelijk rijden we naar Berkeley en Oakland. Daar ligt een park met coastal Redwoods. Daar dan maar wandelen. Het is heel groot, en de paden zijn steil. Ook zitten hier slangen en poema’s. We lezen wat we moeten doen als we ze tegenkomen. In het geval van de poema: groot maken, geluid maken, langzaam achteruit lopen en als je pech hebt en hij valt aan, terugvechten. Goed om te weten. Na een paar minuten besluiten we om te draaien. Geen van ons heeft echt zin in deze wandeling. Het is 35 graden. Extreem warm voor hier.

We hebben gezien dat er een outlet mall op een half uur rijden is, met een paar 100 merken. Daar dan maar heen en kijken of we nog iets leuks kunnen scoren. We blijken niet de enigen. Het is hier enorm druk. Bij sommige winkels (bijv. de Nike-winkel die we graag in willen) staat een rij om naar binnen te kunnen. Daar hebben we weinig trek in. Nathalie en Emma slagen nog wel voor een rokje en een topje, maar verder valt het best tegen.

Terug richting SF dus. We overwegen nog even via de stad en de Painted ladies te rijden, maar het is ondertussen vrij druk op de weg en best laat. We besluiten dus de stad links te laten liggen en naar ons huisje te gaan. Ondanks dat we weinig hebben gedaan is het alweer bijna avond. We borrelen wat en kijken na het eten de Rate Race af. Morgen weg van de stad en hopelijk ook even weg van de drukte. San Francisco was leuk, maar ook wel een beetje gedoe voor mensen zoals wij die niet vooraf een strak schema hebben klaarliggen.