Ayutthaya

We hebben geen haast vandaag. De taxi haalt ons rond half 12 op om ons naar Ayutthaya te brengen. Dat ligt zo’n 2 uur rijden vanaf Khao Yai. Ook deze meneer rijdt graag plankgas. Het zal wel normaal zijn in Thailand. Deze meneer spreekt overigens ook geen twee woorden Engels, ook dat lijkt wel normaal. Op de een of andere manier hadden we verwacht dat Thailand op allerlei gebieden meer ontwikkeld zou zijn dan Cambodja, maar we merken er nog weinig van.

In Ayutthaya overnachten we bij Baan Luang Harn. Baan lijkt Thais te zijn voor huis. Wel bijzonder, want er zijn hier meerdere huisjes. Het is een prima plek vlakbij het historisch centrum van Ayutthaya. Dit is de oude hoofdstad van Siam, in de 18e eeuw met veel enthousiasme gesloopt toen de Birmezen binnenvielen. Ze hebben vooral ingehakt op de vele Boeddhabeelden die hier zijn. Er zijn er nog maar weinig intact. Wel bijzonder, want wij dachten altijd dat ze in Birma ook boeddhistisch waren. Vast een andere stroming van de religie dan.

We hebben gelezen dat je vanaf het water veel tempels kunt zien. We hebben alleen weinig zin een een dinnercruise en zagen in de kleine lettertjes dat er in de buurt van ons hotel een plek is waar je een privébootje kunt huren dat je in een uurtje rond het eiland vaart waar het Ayutthaya historical park op ligt. Dat lukt en het is de moeite waard. We zien mooie kleurrijke tempels, maar verbazen ons ook over hoe de mensen hier leven. Het is eigenlijk best een smerige bedoening. De highlight van ons boottochtje is het complex van Wat Chai Watthanaram. De andere namen van de tempels en complexen ga ik niet eens proberen te typen. Dat is echt niet te doen.

Na ons tochtje wandelen we terug naar ons hotel en chillen daar wat. We besluiten te gaan eten bij een tentje die ook international food heeft, want onze buiken gaan op het moment niet zo lekker. Het is een prima dis bij een restaurantje dat meer lijkt op een woonkamer dan een horeca-etablissement, maar vol trots prijkt bij de deur een bordje met ‘Tripadvisor 1st place’.

De volgende ochtend hebben met name Nathalie en Hidde geen beste buik. Ze ontbijten dan ook weinig tot niets. We doen het ook deze dag weer rustig aan. Rond de middag informeren we of er nog fietsen te huur zijn. We zitten op slechts 2 à 3 km van de oude stad af en de fiets is dan snel en flexibel. Ze hebben er nog vier, dus we boffen. En zo toeren we over het Ayutthaya Historical Park. Langzaam verdampen we ook een beetje, want het is flink warm en zonnig. Gelukkig hebben ze bij meerdere sites paraplu’s te leen zodat we ons hoofd uit de zon kunnen houden. Ook scoren we ergens een waaiertje. Geen overbodige luxe.

Het Historical Park is zeer de moeite waard. Je kunt ook overal zien hoe het was voordat de Birmezen (Burmanen?!) de boel vernietigden. Knap dat ze dat zo lang geleden hebben kunnen bouwen. We zien ook olifanten waar in uniform geklede mannen toeristen op rondrijden. De arme dieren! Dat er nog steeds mensen zijn die dit willen doen. Het zijn overigens uitsluitend Aziatische toeristen die een ritje op een olifant maken. Europeanen zie je dit niet doen. Die zijn vermoedelijk beter geïnformeerd.

En passant bezoeken we ook nog een kleurrijke tempel die in volle glorie is hersteld. In de tempel zit een 12,5 meter hoge gouden Boeddha. Behoorlijk indrukwekkend!

Na een aantal sites te hebben bezocht spotten we een karretje die sapjes verkoopt. Daar zijn we wel aan toe. Nathalie en de kids gaan voor een verkoelende passion fruit [e-38] soda mix, Pieter houdt het bij een OJ. Hier komen we van bij. We bezoeken de laatste site en fietsen terug naar ons hotel. Daar duiken Emma en Hidde de airco in. Pieter en Nathalie halen nog even wat drankjes en versnaperingen bij de 7-eleven en scoren een sim-kaartje zodat we voortaan overal in Thailand internet hebben. Wel zo handig als je een grab wilt bestellen of Thaise onleesbare tekens wilt ontcijferen.

De rest van de middag luieren we wat en we eten een hapje bij het ‘Seven seas riverside restaurant’.